6.10.2024 r.

MYŚL DNIA

Musisz codziennie odprawiać drugą jadżnię. Wrzuć swoje egoistyczne pragnienia, emocje, uczucia, impulsy i czyny w płomienie poświęcenia i oddania. W istocie jest to prawdziwa jadżnia, a związane z nią obrzędy to znaki i podpowiedzi, wskazówki i pierwowzory. Jadżnia to tylko określone symboliczne przedstawienie niewidzialnej podstawowej prawdy. Tak jak dziecko uczy się wymawiać słowa “głowa”, “siatka”, “fala” czy “girlanda”, dzięki czemu łączy je z dźwiękami, a napisane wyrazy – z obrazkami, na których ich nazwy są widoczne, podobnie dzięki przejawieniom tego, co przemijające (kszary), w świadomości musi utrzymywać się odwieczna zasada (akszara-tattwa). Pudżę, jadżnię i homę odprawia się tu w każdą Daśarę po to, by pomóc ci poznać inną, wieczną, niematerialną jadżnię, którą musisz przeprowadzić, aby uchronić siebie od lęku, smutku i niepokoju. – Dyskurs z 11.10.1972 r.

-BABA

5.10.2024 r.

MYŚL DNIA

Na tym świecie wszystko podlega zmianom i rozpadowi. Niezależnie od tego, czy są to przedmioty materialne, czy ludzie, wszystko jest przemijające i nietrwałe. Nic nie jest trwałe. Tylko twoja czystość jest trwała. Czystość jest podstawową naturą człowieka. Jednak jeśli człowiek prowadzi skażone życie, umniejsza samego siebie. Czystość człowieka przejawia się, gdy podstawą ludzkich relacji jest relacja “z serca do serca” i “z miłości do miłości”. Miłość ma postać trójramiennego trójkąta. Boska miłość (prema) nie potrzebuje odwzajemnienia. Gdzie człowiek ofiarowuje miłość, oczekując czegoś w zamian, tam ogarnia go lęk. Ktoś, kto kocha bez oczekiwania wzajemności, jest całkowicie wolny od lęku. Miłość potrafi jedynie dawać, a nie brać. Taka miłość jest pozbawiona lęku. Dla prawdziwej miłości nagrodą jest miłość sama w sobie. Tak więc miłość nie potrzebuje niczego w zamian, jest wolna od lęku i jest nagrodą samą w sobie. To podstawowe cechy prawdziwej miłości. Dzisiaj miłość opiera się na pragnieniu wzajemnej korzyści. Jest pełna lęku i niepokoju. Takie są pobudki miłości. Jeśli podstawą miłości będzie pragnienie przemijających i nietrwałych obiektów, życie będzie bezowocne. Miłość musi być nagrodą samą w sobie. – Dyskurs z 12.07.1988 r.

-BABA

4.10.2024 r.

MYŚL DNIA

Góry pomagają człowiekowi budować domy przy użyciu kamiennych płyt, które się z nich wydobywa. Drzewa dostarczają drewna do budowy domów i drewna na opał do użytku domowego. Wśród istot żywych każde stworzenie, od mrówki po słonia, pomaga człowiekowi w taki czy inny sposób. Krowy dają człowiekowi odżywcze mleko. Woły są przydatne do orania pól i pomocy w uprawie roślin spożywczych. Pozostałe stworzenia, takie jak ptaki, ryby, owce i inne, służą człowiekowi na różne sposoby. Patrząc z tej perspektywy, staje się jasne, że wszystko w stworzeniu pomaga człowiekowi prowadzić życie. Tak człowiek zaciąga niezliczone długi u przyrody. Ale jaką wdzięczność okazuje przyrodzie? Jaką wdzięczność ofiarowuje Bogu? Zapomina o Bogu, który obdarza wszystkim. Dlatego zaznaje różnych trudności i nieszczęść. Chociaż otrzymuje niezliczone dary od opatrzności, nie ofiarowuje niczego w zamian przyrodzie, czyli Bogu. Skoro nakazuje się nam odwzajemniać dobrem za zło, jakże niewłaściwe jest nie odwzajemniać się nawet dobrem za dobro? – Dyskurs z 12.07.1988 r.

-BABA

3.10.2024 r.

MYŚL DNIA

Świętowanie Daśary oznacza oczyszczenie działań podejmowanych przez pięć zmysłów działania i pięć zmysłów poznania (daśendrije). Każdy człowiek na tym świecie musi wykonywać jakiś rodzaj działania (karmy). Przewodnim bóstwem lub siłą napędową stojącą za tymi działaniami jest Dewi (zwana także Durgą), personifikacja energii. Obdarza ona ludzi różną energią, aby wykonywali oni rozmaite działania. W rezultacie Lakszmi obdarza ich wszelkim bogactwem, takim jak pieniądze, zboża jadalne, złoto, różne przedmioty czy pojazdy po to, aby wiedli szczęśliwe życie na tym świecie. Trzecim aspektem żeńskiej boskiej zasady jest Saraswati, bogini edukacji i intelektu. Tak więc w czasie święta Daśary czci się Durgę (boginię energii), Lakszmi (boginię bogactwa) i Saraswati (boginię edukacji i intelektu). Takie jest ukryte znaczenie oddawania czci tej trójcy Durdze, Lakszmi i Saraswati w czasie święta Nawaratri (9 dnia). Ważne jest to, by człowiek czcił te wszystkie aspekty boskiej zasady. – Dyskurs z 9.10.2008 r.

-BABA

2.10.2024 r.

MYŚL DNIA

Ktoś może cieszyć się fizycznym pięknem, siłą, młodością. Może się szczycić bardzo dobrym pochodzeniem lub być wielkim uczonym. Jeśli jednak nie posiada cnót, jakie wpaja dyscyplina duchowa, jest niczym piękny, lecz pozbawiony zapachu kwiat. W dzieciństwie Mohandas Karamchand Gandhi wybrał się z mamą na przedstawienie “Śrawana i jego oddanie dla rodziców”, pod wpływem którego przysiągł sobie, że będzie taki, jak bohater sztuki Śrawana. Oglądał też przedstawienie o Hariśczandrze, a wywarło na nim tak głębokie wrażenie, że postanowił niezachwianie trwać przy cnocie jak Hariśczandra. W rezultacie zaszła w nim taka transformacja, że stał się wielką duszą (mahatmą). W szkole Gandhi miał nauczyciela, który próbował sprowadzić go na złą drogę, ale nie słuchał go. W rezultacie przyniósł swojemu krajowi wolność. W Bharacie żyje tysiące przyszłych mahatmów. Musimy stawiać im za przykład tych, którzy zdobyli edukację duchową (atmawidję) i stosują ją w praktyce. – “Widja Wahini”, rozdz. 7.

-BABA

1.10.2024 r.

MYŚL DNIA

Dzięki ascezie, medytacji i intuicji starożytni mędrcy poznali dwie rzeczy: alfabet (akszarę) i liczby (sankhję). Pierwszą literą alfabetu jest ‘Om’. Pozostałe litery wyłoniły się z ‘Om’ (pranawy). ‘Om’ jest pierwszą literą wśród wszystkich liter. Zawiera w sobie wszystkie inne litery alfabetu. W czasie śpiewania bhadżanów, gdy gra fisharmonia, naciska się miechy, a stroik powoduje drgania powietrza, otrzymujemy dźwięki ‘Sa, ri, ga, ma, pa, da, ni’. Co jest źródłem tych siedmiu dźwięków? To samo powietrze, które wytwarza dźwięki. Powietrze to wypełnia Omkara. ‘Om’ wytwarza poszczególne dźwięki. Podobnie wśród liczb zaczynamy od jeden i dochodzimy do dziewięciu, dziesięciu itd. Liczba jeden jest podstawową liczbą wszystkich liczb. Pozostałe liczby to wielokrotność liczby jeden. Jeśli odejmiesz jeden od dziewięciu, otrzymasz osiem. Jeśli dodasz jeden do ośmiu, otrzymasz dziewięć. To, co przychodzi i odchodzi, to tylko jeden. To, co pozostaje, to również jeden. Na tej podstawie mędrcy doszli do wniosku, że początek i koniec są jednym, czyli boskością. Oświadczyli, że Jeden jest nasieniem (bidżam) kosmosu. – Dyskurs z 12.07.1988 r.

-BABA

30.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Zawsze staraj się postawić w sytuacji drugiej osoby i na tej podstawie oceniaj swoje działania. Wówczas się nie pomylisz. Niech twoje słowa i czyny będą czyste, oddalaj od siebie nieczyste myśli. Jestem w tobie, dlatego jestem świadomy każdej twojej najdrobniejszej fali myśli. Gdy ubrania się zabrudzą, musisz je oddać do prania. Gdy twój umysł jest zanieczyszczony, musisz poddać się operacji oczyszczenia. W czasie prania pracz uderza materiałem w twardy kamień, a później przeciąga po nim gorące żelazo, aby wyprostować fałdy. Podobnie i ty będziesz musiał przejść szereg bolesnych zabiegów, abyś mógł zbliżyć się do Boga. Traktuj mnie jako mieszkańca każdego człowieka. Udziel mu wszelkiej możliwej pomocy, jakiej potrzebuje. Nie powstrzymuj słodkich słów, wspierającej dłoni, uspokajającego uśmiechu, pocieszającego towarzystwa i dodającej otuchy rozmowy. – Dyskurs z 11.10.1969 r.

-BABA

29.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Są cztery cele życia: dharma (prawe życie), artha (dostatek materialny), kama (spełnienie pragnień) i moksza (ostateczne wyzwolenie). Można je pogrupować w pary. O ile obecnie artha i kama dobrze się rozwijają, o tyle dharma i moksza niemal zanikły. Współczesny człowiek pragnie bogactwa i przyjemności zmysłów, natomiast nie interesuje go prawość i zbawienie. Ponieważ dharma i moksza są jak nogi i głowa dla ciała, wydaje się, że dzisiaj człowiek żyje bez tych podstawowych narządów. Te cztery wartości w życiu należy pogrupować w pary dharma-artha i kama-moksza. Innymi słowy, człowiek powinien zdobywać majątek, aby prowadzić prawe życie i dążyć wyłącznie do wyzwolenia. Jedynie tak rozsądne połączenie tych czterech celów pozwoli człowiekowi osiągnąć spełnienie w życiu. – “Summer Showers in Brindavan”, 1979, rozdz. 27.

-BABA

28.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Ludzie pytają: “Gdzie jest Bóg?”. Odpowiedzi udziela przyroda. Kto stworzył pięć żywiołów, pięć tchnień życia, pięć powłok, pięć zewnętrznych narządów zmysłów i pięć wewnętrznych narządów zmysłów, które nieustannie funkcjonują zgodnie z wyznaczonymi im rolami? Pory roku w swoim regularnym cyklu dają dobrą lekcję człowiekowi. Dlatego przyroda jest oczywistym dowodem na istnienie Boga. Przyroda nie ma zobowiązań wobec żadnego człowieka, nie przyjmuje poleceń od nikogo i działa zgodnie z boską wolą. Sztuczne instrumenty, które stworzył człowiek, działają przez pewien czas, a później stają się bezużyteczne. Dzisiaj naukowcy wystrzeliwują w kosmos wiele satelitów. Prędzej czy później przestają one działać i spadają na ziemię. Nikt nie wie, jak, kiedy i w jakich okolicznościach w przyrodzie powstały planety, ale krążą one w kosmosie nieprzerwanie i niezawodnie od miliardów lat. Planety powstały dla dobra ludzkości, a nie w celach destrukcyjnych. Bóg stworzył świat dla dobra człowieka. – Dyskurs z 12.07.1988 r.

-BABA

27.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Człowiek różni się od zwierząt i innych stworzeń tym, że posiada zdolność oceny tego, co jest trwałe, a co przemijające, jak również umiejętność rozpoznawania przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Jedynie człowiek jest w stanie pojąć trojaką naturę czasu. Może rozmyślać o przeszłości i spekulować na temat przyszłości. Może doświadczać teraźniejszości. Jednak nie powinien zamartwiać się przeszłością. Teraźniejszość jest owocem przeszłości. To, co się wydarzyło, jest nieodwracalne. Nie ma sensu martwić się o przyszłość, ponieważ jest ona niepewna. Zajmuj się tylko teraźniejszością. W teraźniejszości możemy myśleć tylko o tej chwili. Jednak to nie jest taka teraźniejszość, jaką widzi boskość. Dla Boga teraźniejszość jest wszechobecnością. Oznacza to, że zarówno przeszłość, jak i przyszłość są obecne w tym, co jest teraz, gdyż teraźniejszość jest skutkiem przeszłości i zalążkiem przyszłości. Człowiek nie ma silnej wiary we wszechobecność boskości, dlatego niepokoi się o przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Te trzy kategorie czasu dla Boga nie istnieją. – Dyskurs z 3.09.1988 r.

-BABA

26.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Tak jak nić w girlandzie, tak brahman jest nicią, która przenika i łączy girlandę dusz. Tak jak fundament dla budynku, tak brahman jest fundamentem dla całej struktury stworzenia. Zwróć na to uwagę. Nić i fundament są niewidoczne. Widać tylko kwiaty i budynek, co nie znaczy, że nić i fundament nie istnieją! W rzeczywistości podtrzymują kwiaty i budynek. Możesz przekonać się o ich istnieniu i znaczeniu dzięki rozumowaniu. Jeśli jednak nie podejmiesz tego niewielkiego wysiłku, umkną one twojej uwadze! Dociekaj, badaj – aż odkryjesz, że nić łączy kwiaty i że w ziemi ukryty jest fundament! Nie daj się zwieść przez rzecz w czymś zawartą (adheję) i nie odrzucaj tego, co zawiera (adhary), pojemnika, podstawy, podpory. Jeśli zaprzeczysz jej istnieniu, nie poznasz prawdy i pozostaniesz w iluzji. Rozumuj i rozróżniaj, a później uwierz i doświadczaj! Dla tego, co widzialne, istnieje niewidzialna podstawa. Aby dotrzeć do tego, co niewidzialne, najlepszym sposobem jest dociekanie, a najbardziej wartościowym dowodem jest doświadczenie. – “Gita Wahini”, rozdz. 12.

-BABA

25.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Od kamienia po diament, od mrówki po słonia, od prostego człowieka po mędrca – wszystko i każdą istotę w Bharacie uważano za przejawienie boskości. Każdy obiekt uważano za godny czci. Dlatego mieszkańcy Bharatu uświęcali posąg z kamienia i oddawali mu cześć. Bharat to kraj, gdzie delikatną bazylię i wielkie drzewo banjanowe czczono z takim samym oddaniem. Krowy, konie, słonie i inne zwierzęta traktowano jak święte obiekty kultu. Mówiono, że nawet mrówki zasługują na opiekę i ochronę, i codziennie ofiarowywano im mąkę ryżową lub cukier. Wrony i orły, psy i małpy uważano za godne czci. Nie mając świadomości głębszej prawdy, która leży u podstaw takiej postawy wobec różnych obiektów w stworzeniu, ignoranci tego rodzaju oddawanie czci uważają za głupi przesąd. Jest to całkowicie błędne. W Bharacie utrzymywano, że przejawów boskiej miłości nie można ograniczać do ludzi, ale należy je rozszerzać na wszystkie istoty. To wielki ideał, jaki Bharat ukazał światu. – Dyskurs z 3.09.1988 r.

-BABA

24.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Spacerujemy wieczorem w gęstym mroku, gdy wszystko jest ledwie widoczne. Na ścieżce leży porzucony powróz! Chociaż to zwykły powróz, każdy, kto go widzi, tworzy o nim własne wyobrażenie! Ktoś, kto przechodzi nad nim, uważa, że to girlanda. Ktoś inny bierze go za ślad pozostawiony przez płynącą wodę i stawia na nim stopę! Jeszcze inny myśli, że to pnącze winorośli zerwane z drzewa i rzucone na drogę. Niektórzy boją się, że to wąż, prawda? Podobnie, jeden parabrahman, który przez cały czas jest sobą i tylko sobą i nie podlega żadnym zmianom ani transformacji, przejawia się jako świat pełen nazw i form. Przyczyną tego wszystkiego jest mrok iluzji (maji). Powróz może przypominać wiele rzeczy i wywołać w ludziach rozmaite uczucia i reakcje. Powróz może stać się podstawą różnorodności, ale nigdy nie będzie wielością; zawsze jest jeden! Powróz jest stale powrozem! Nie staje się girlandą, strugą wody, pnączem czy wężem. Brahman może być błędnie postrzegany na różne sposoby, ale zawsze pozostaje tym samym brahmanem. – “Gita Wahini”, rozdz. 12.

-BABA

23.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Człowiek rodzi się na tym świecie, ale nie uświadamia sobie celu swoich narodzin. Zapominając o nim, uważa się za pana przyrody i w swej szalonej zarozumiałości zapomina o własnej boskości. Nie potrafi rozpoznać, że przyroda daje lub bierze, obdarza lub karze i że jej siła jest ogromna. Przyroda kontroluje każdy aspekt życia. W swoim głębokim zaangażowaniu w ziemskie sprawy, człowiek zwykle zapomina o własnej boskości i o tym, co zawdzięcza przyrodzie. Wszystko w stworzeniu jest równe w oczach Boga. Bóg istnieje we wszystkim. Dlatego Boga i przyrody nie można traktować jak różne byty. Są one ze sobą nierozerwalnie związane, tak jak obiekt i jego obraz. Jednak człowiek patrzy na przyrodę z zewnątrz, uważa ją za czysto materialną i przeznaczoną do zapewnienia mu udogodnień, których poszukuje. Przyroda jest najlepszym nauczycielem człowieka. Każdy obiekt w przyrodzie, każda jednostka, w każdej chwili udziela człowiekowi różnych lekcji. Mieszkańcy Indii rozpoznawali tę prawdę od najdawniejszych czasów. To podstawowa cecha świętej kultury indyjskiej. – Dyskurs z 3.09.1988 r.

-BABA

22.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Niezależnie od tego, gdzie jesteście, wykonujcie służbę całym sercem. Weźcie pod uwagę fakt, że służąc, służycie sobie, a nie innym. Przyniesie wam to zadowolenie z siebie (atma-trupti). Musicie zbadać, czy wykonując służbę, czerpiecie zadowolenie z siebie, czy próbujecie się popisywać. Jeśli służycie na pokaz, nie doświadczacie prawdziwej radości płynącej ze służby. Ego nie odejdzie. Bez usunięcia ego nie zaznacie duchowej błogości. Ucieleśnienia boskiej atmy! Dzisiaj sytuacja na świecie jest straszna i przerażająca. Gdzie się obrócicie, tam zetkniecie się z lękiem. Czy zostajecie w domu, czy wychodzicie na ulicę, czy jedziecie pociągiem, czy idziecie drogą, dręczy was lęk. Lęk ogarnął świat. Aby się go pozbyć, musicie rozwijać silną wiarę w Boga jako jedyne schronienie. Porzućcie wszelki lęk, wykonujcie swoją pracę z odwagą i determinacją, bez żadnego zmartwienia. Zaangażujcie się w działania służebne! – Dyskurs z 19.11.1990 r.

-BABA

21.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Ciało ludzkie składa się z karmy (działania). W rezultacie święte pisma opisują człowieka jako zrodzonego z działania (karmaję). Wszelkie działania, jakie człowiek podejmuje za pomocą kończyn i narządów, są możliwe dzięki boskości. Dlatego powinien je traktować jak święte. Jednak niezależnie od tego, co robi, jest to motywowane przez ego, interesowność i pragnienie owoców swoich działań. Człowiek odradza się po to, by cieszyć się owocami działań podejmowanych w oczekiwaniu na nagrodę! Gita mówi: Karma to więzy na tym świecie istot ludzkich (Karmanu bandhini manuszja loke). Człowiek jest związany karmą. Gdy działania wykonuje się jako ofiarę dla Boga, stają się uświęcone. Wszystkie działania, które są właściwe dla człowieka, aspirant duchowy powinien przekształcić w karmajogę. Trzeba dobrze zrozumieć różnicę między karmą i karmajogą. Działania wykonywane samolubnie, z egoizmu i z pragnienia nagrody, to karma, która wiąże. Działania wypełniane bezinteresownie, bez ego i oczekiwania nagrody, stają się karmajogą. – Dyskurs z 19.11.1990 r.

-BABA

20.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Wielu panditów chce być interpretatorami Wed i śastr, jednak nie to uczy, o czym opowiadają, lecz to, jak żyją. Wielu śpiewa na chwałę Pana, ale niewielu żyje w Jego stałej obecności i w stałej świadomości tej chwały, która napełnia wszechświat. “Udipi Kriszna” – śpiewają pandici, ale nie czynią swoich serc świętym miejscem (udipi), aby Kriszna mógł przyjść i w nich zamieszkać. Proszę cię, abyś skupił umysł na dowolnym imieniu Pana, które wznosi twoją świadomość do chwały i łaski Pana. Ćwicz też ręce, aby wypełniały czyny służące Panu, który jaśnieje w każdej istocie. Wszyscy ludzie są Nim; On goli jako fryzjer, On wyrabia naczynia jako garncarz; On krochmali i prasuje ubrania jako pracz. On podpowiada, On inspiruje, On obmyśla, On spełnia. Bierzesz arkusz papieru, na którym wydrukowano moją postać; oddajesz jej cześć; kładziesz się przed nią na ziemi, wyrażając głęboki szacunek. Zatem dlaczego nie możesz czcić wszystkich ludzi wierząc, że jestem w każdym, w czystej formie? – Dyskurs z 26.04.1965 r.

-BABA

19.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Aby wydobyć się z wezbranej rzeki, musisz nauczyć się pływać; Gita (nauki Pana) uczy, jak wydostać się ze wzburzonych wirów potoku narodzin i śmierci. Guru wskazuje ci cel (guri); odkrywa rzeczywistość jaźni (atma-tattwę). Człowieka, który tonie w bagnie, nie uratuje inny człowiek także uwięziony przez jego szlam. Wyciągnie go tylko ten, kto stoi na stałym gruncie. Podobnie guru musi mieć pewne oparcie, które znajduje się ponad błotem świata przedmiotowego (samsary). Mędrcy zmagali się z sobą i wznosili się do najczystszych regionów myśli, aby odkryć własną prawdę. Przejęci tym odkryciem śpiewali o wolności, jaką zdobyli. Pieśni te są drogowskazami, a wszyscy ci, którzy czerpią z nich korzyści, mają dług wdzięczności wobec mędrców. Jak spłacić im ten dług? Przez badania, przez refleksję nad tym, o czym śpiewali – o swoim wyzwoleniu, przez praktykowanie sadhany, jaką wykonywali, przez przyznanie im racji na podstawie własnego doświadczenia! – Dyskurs z 26.04.1965 r.

-BAB

18.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Kiedyś Sokrates zebrał wokół siebie młodych ludzi i objaśniał im, jak rozpoznać to, co przemijające i to, co trwałe. Powiedział im, że tylko ci, których cechuje oddanie i poświęcenie, mają prawo sprawować władzę. Władca powinien pozostać wierny prawdzie i okazywać wdzięczność Bogu. Mając wybujałe ego, nie powinien zapominać o Wszechmogącym. Ci, którzy nie lubili nauk Sokratesa, kierowali przeciwko niemu oskarżenia. Gdy został skazany na śmierć, postanowił umrzeć, wypijając kielich cykuty z rąk swoich uczniów. Przed śmiercią powiedział im, że nikt nie powinien umierać, pozostawiając za sobą niespłacone długi. Jednemu uczniowi oznajmił, że jest winien koguta swojemu przyjacielowi i poprosił go o spłatę długu. Podobnie prorok Mahomet rzekł swoim uczniom, aby przed jego śmiercią oddali pieniądze, które jest winien poganiaczowi wielbłądów. Spłatę długów uważa się za święty obowiązek. Hariśczandra wyrzekł się wszystkiego, aby dotrzymać danego słowa. Wszystkie religie podkreślały wielkość prawdy, poświęcenia i jedności. – Dyskurs z 25.12.1990 r.

-BABA

17.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Jedynie światło ma moc rozpraszania ciemności. Światło ma jeszcze jedną właściwość. Światło (płomień) zawsze idzie ku górze. Nawet jeśli lampa znajdzie się w dole, światło będzie rozchodziło się wyłącznie ku górze. Dwie ważne cechy światła to rozpraszanie ciemności i ruch ku górze. Jednak jeśli światło ma świecić nieustannie, tak jak akhanda dżjoti, potrzebuje odpowiednich warunków. Przede wszystkim światło (lampa) musi mieć pojemnik i knot, aby zapalić płomień. W pojemniku i w knocie musi być oliwa. To jednak wciąż za mało do zapalenia światła. Potrzebna jest jeszcze zapałka. Czy zapalisz światło, używając jedynie pojemnika, knota i oliwy? Czy zrobisz klejnoty, jeśli dysponujesz tylko złotem i kamieniami szlachetnymi? Czy wykonasz girlandę, mając samą igłę, nitkę i kwiaty? Potrzebujesz kogoś, aby splótł z nich girlandę. Potrzebujesz złotnika, aby wyrobił klejnoty ze złota i kamieni szlachetnych. Podobnie, potrzebny jest ktoś, kto zapali lampę nawet wtedy, gdy masz pozostałe cztery materiały. Ten ktoś to Bóg. – Dyskurs z 20.10.1990 r.

-BABA

16.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Rozwijanie dobrych cech oznacza pozbywanie się złych cech. Wśród nich dwie cechy są szczególnie niepożądane. Są to zazdrość (asuja) i nienawiść (dwesza). Te dwie złe cechy są jak dwaj spiskowcy, pomagają sobie wzajemnie i wspierają się w każdym działaniu. Zazdrość jest jak szkodnik, który atakuje korzenie drzewa. Nienawiść jest jak szkodnik, który atakuje jego gałęzie, liście i kwiaty. Gdy te szkodniki będą współpracować, drzewo, które może wyglądać pięknie i kwitnąco, zostanie całkowicie zniszczone. Podobnie zazdrość atakuje człowieka od wewnątrz i nie jest widoczna. Nienawiść wyraża się na zewnątrz. Mało kto jest wolny od zazdrości. Zazdrość może powstać nawet z powodu błahych spraw, a z zazdrości rodzi się nienawiść. Aby pozbyć się nienawiści, musisz stale praktykować miłość. Gdzie jest miłość, tam nie ma zazdrości i nienawiści, a gdzie nie ma zazdrości i nienawiści, tam jest prawdziwa radość (ananda). – Dyskurs z 6.09.1984 r.

-BABA

15.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Bali rozumiał chwałę i majestat Boga. Powiedział swemu guru: “Ręka, która obdarza dobrodziejstwami niezliczonych wielbicieli, jest wyciągnięta, aby przyjąć to, co ofiarowuję w odpowiedzi na pragnienie Pana. W tej ręce znajdują się wszystkie światy. Czego Pan pragnie ode mnie? Prosi tylko o to, co mi dał! Przyszedł do mnie w tej postaci, aby prosić mnie o wszystko, co mam, ponieważ dał mi to samo”. Bali przekonał się, że Pan daje i bierze, że on jest tylko narzędziem i że jego przeznaczeniem jest połączyć się z Panem. Zatem w tym dniu, w którym świętujemy jego poświęcenie i wyrzeczenie, musimy wzmocnić naszą wiarę w to, że wola Boga musi zwyciężyć i zwycięża nad wszelkim ludzkim wysiłkiem. Musimy uświadomić sobie, że poświęcenie (tjaga) jest najwyższą sadhaną. Bądź jak Prahlada i Bali. Nie bądź jak Hiranjakasipu, ponieważ tacy ludzie są zaślepieni egoizmem. Módl się do Boga; niech modlitwa będzie twoim oddechem. Nie walcz z Bogiem i nie bądź niegodziwy. Przyjmij te słowa jako przesłanie na święto Onam. – Dyskurs z 1.09.1982 r.

-BABA

14.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Powszechnie uważa się, że Bóg inkarnował jako Wamana, aby wykorzenić ego u króla Balego. Nie jest to prawdą. Celem inkarnacji było obdarzenie króla łaską wyzwolenia. W Balim nie było ani śladu ego. Gdy Wamana poprosił Balego o trzy kroki ziemi, jego guru starał się ze wszystkich sił powstrzymać króla przed ofiarowaniem tego daru. “Mój drogi przyjacielu! To nie jest zwykły żebrak. To sam Bóg Narajana. Jeśli zgodzisz się dać mu to, o co prosi, z pewnością trafisz do świata podziemnego!”. Król Bali odpowiedział: “Niezależnie od tego, kto to jest, zwrócił się do mnie z prośbą, a moim obowiązkiem jest dać mu to, o co prosi. To moje wielkie szczęście, że Bóg Narajana przyszedł z wyciągniętymi rękami, aby otrzymać ode mnie dar. Nie będę teraz słuchał twoich nauk. Ręka, która daje, jest nad ręką, która bierze. To doprawdy wyjątkowe szczęście”. Trzy kroki to: krok fizyczny (adhiboutika), krok mentalny (adhidajwika) i krok duchowy (adjatmika). Pierwsze dwa kroki objęły ziemię i niebo, a jeśli chodzi o trzeci krok, to najbardziej odpowiednim darem było serce króla! Bali ofiarował Bogu Narajanie swoje serce, dlatego jego ciało znalazło się w świecie podziemnym (patali). Pierwsze dwa kroki oznaczają, że zniknęło utożsamianie się z ciałem i umysłem. Bali osiągnął etap całkowitego poddania się. Jego serce, umysł i intelekt należały do Pana. – Dyskurs z 1.09.1982 r.

-BABA

13.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Wśród Pandawów byli tacy, którzy pod pewnymi względami przewyższali Ardżunę. Dharmaradża, najstarszy z braci, był bardziej opanowany. Zatem dlaczego nie przekazano mu nauk świętej Gity? Jeśli chodzi o sprawność fizyczną Bhima był znacznie silniejszy. Dlaczego nie powierzono jej treści Bhimie? Dlaczego przekazano ją Ardżunie? Bez wątpienia Dharmaradża był ucieleśnieniem dharmy. Jednak nie był na tyle przewidujący, aby uświadomić sobie spustoszenie, jakie niesie ze sobą wojna. Nie przemyślał konsekwencji swojego działania. Stał się mądry dopiero po fakcie. Bhima posiadał ogromną siłę fizyczną i odwagę, ale nie miał dość inteligencji. Niemniej Ardżuna miał zdolność przewidywania. Powiedział do Kriszny: “Wolałbym raczej zginąć, niż walczyć z tymi ludźmi, ponieważ gdybym wygrał, byłoby to kosztem ich śmierci i przysporzenia wielu cierpień”. Natomiast Dharmaradża prowadził wojnę, a gdy stracił swoich krewnych i przyjaciół, usiadł przygnębiony i odczuwał żal z powodu tego, co się wydarzyło! Jeśli ktoś postępuje nierozważnie, musi żałować konsekwencji bezkrytycznego działania. – Dyskurs z 5.09.1984 r.

-BABA

12.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Możesz się martwić, ponieważ coś mi obiecałeś, a później uległeś pokusie i złamałeś dane słowo. Nie wahaj się. Jeśli obiecujesz, że nie będziesz palił lub oglądał filmów, twoja obietnica musi być jasna, pewna i dokładna. Ja niczego nie zyskam ani nie stracę na twojej obietnicy, jeśli ją złamiesz. To ty zyskasz pewność siebie, zdobędziesz siłę, wzmocnisz swój kręgosłup moralny i osiągniesz błogość. Tak, twoja błogość jest moim pokarmem, więc ja też zyskuję! W dzień pod wpływem słońca, na szczytach gór mięknie śnieg. W nocy śnieg twardnieje, ponieważ słońce zaszło. Podobnie twoje twarde serce sprawia, że staję się twardy; twoje miękkie serce czyni mnie łagodnym. Zrozum to: Znasz miłość tylko jednej matki. Jednak moje uczucie, moja miłość do ciebie jest jak miłość tysiąca matek! Nie odmawiaj sobie tego uczucia, tej miłości, odmawiając mi swojej miłości! – Dyskurs z 4.10.1970 r.

-BABA

11.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Życie to kampania przeciwko wrogom, to walka z przeszkodami, pokusami, trudnościami i wątpliwościami. Wrogowie są wewnątrz, dlatego batalia musi być nieustanna i wieczna. Tak jak wirus rozwija się w krwioobiegu, podobnie wady – pożądanie, chciwość, nienawiść, złość, pycha i zazdrość – osłabiają energię i wiarę człowieka oraz prowadzą go do przedwczesnego upadku. Rawana posiadał wiedzę, siłę, majątek, moc, władzę i łaskę Boga. Jednak wirus pożądania i pychy, który zagnieździł się w jego umyśle, doprowadził go do upadku, mimo wszystkich osiągnięć! Gdy wirus zaczął działać, Rawana ani przez chwilę nie mógł żyć w pokoju i radości. Cnota jest siłą, wada jest słabością. Ludzie różnią się między sobą w walce z wewnętrznymi wrogami. Każdy otrzymuje rezultat stosownie do sadhany na podstawie zasług z własnych czynów wypełnianych w tym i w poprzednich żywotach. Życie nie jest matematyczną formułą, w której 2 plus 2 zawsze równa się 4. Dla jednych może to być 3, dla drugich 5, w zależności od tego, jaką wartość ma dla nich 2. Ponadto na drodze duchowej każdy musi w swoim tempie podążać naprzód z miejsca, w jakim jest, w świetle lampy, którą trzyma w ręce. – Dyskurs z 16.03.1966 r.

-BABA

10.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Nasze ciało można nazwać dharmakszetrą. Gdy rodzi się dziecko, jest ono czyste i nieskażone. Nie padło jeszcze ofiarą żadnego z sześciu wrogów człowieka: gniewu, chciwości, pożądania, egoizmu, pychy i zazdrości. Nowonarodzone dziecko jest zawsze szczęśliwe. Płacze tylko wtedy, gdy jest głodne. Niezależnie od tego, kto je pieści – król czy prostak, święty czy złodziej – dziecko jest szczęśliwe. Na ciało dziecka nie oddziałuje żadna z trzech wrodzonych cech (gun); jego ciało jest dharmakszetrą. Z wiekiem ciało zaczyna nabierać złych cech, takich jak zazdrość, nienawiść i przywiązanie. Gdy te złe skłonności się rozwijają, ciało staje się kurukszetrą. Bitwa między Pandawami i Kaurawami nie trwała dłużej niż 18 dni, ale wojna między dobrymi i złymi cechami toczy się w nas przez całe życie. Cechy aktywności i bierności (radżoguny i tamoguny) są związane z ego i z poczuciem ‘moje’. Słowo ‘pandawa’ oznacza czystość i naturę sattwiczną. Słowo ‘pandu’ oznacza biel i czystość. Dzieci Pandu, pięciu Pandavów, były czyste. Wojna między Pandawami i Kaurawami symbolizuje wewnętrzną walkę w każdym z nas – walkę sattwaguny z dwoma pozostałym gunami, radżasem i tamasem. – Dyskurs z 5.09.1984 r.

-BABA

9.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Świadomość własnej tożsamości, świadomość tego, że jest się atmą, jest oznaką mądrości, światłem lampy rozpraszającej ciemność. Atma jest ucieleśnieniem błogości, pokoju i miłości, lecz nie wiedząc, że istnieją w nim te wszystkie cechy, człowiek szuka ich na zewnątrz i traci siły na rozczarowującą pogoń. Ptaki, które lecą daleko od masztu statku, muszą do niego wrócić, ponieważ nie mają innego miejsca, gdzie mogłyby złożyć rozpostarte skrzydła i usiąść! Bez mądrości (dżniany) wszystkie wysiłki, zmierzające do osiągnięcia duchowej błogości i pokoju, są daremne. Możesz mieć ryż, soczewicę, sól, warzywa i tamarynd, ale bez ognia, na którym można je ugotować, aby były miękkie i smaczne, nie będą dobre. Podobnie dżapa, dhjana, pudża i pielgrzymka są nieskuteczne, jeśli nie ma w nich wiedzy o podstawowej rzeczywistości i tożsamości człowieka, potrzebnej do rozpoczęcia tego procesu. Atma jest źródłem i przyczyną wszelkiego szczęścia i pokoju; trzeba ją rozpoznać i o niej rozmyślać. Bez tego poznania ludzkie życie jest straconą szansą! – Dyskurs z 16.03.1966 r.

-BABA

8.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Możesz stawiać posągi i je czcić, ale nie zapominaj o wewnętrznym znaczeniu każdego oddawania czci. Wszelkie zewnętrzne działania są niezbędne tylko do tego, by pomóc ci osiągnąć stan niedwoistości i doświadczać jedności w różnorodności. Miłość i poświęcenie są bardzo ważne. Gdzie jest czysta, nieskażona, bezinteresowna, święta i boska miłość, tam nie ma lęku. Podstawową zasadą praktyki duchowej jest dawanie, a nie branie. Twoje serce jest pełne miłości, ale ty wykorzystujesz ją jedynie do realizacji egoistycznych celów zamiast skierować ją ku Bogu. Bóg mieszka w sercu, a nie w głowie. Serce jest napełnione miłością. W świąteczne dni powinieneś pamiętać, że Bóg jest jeden i że wszystkie religie przestrzegają tej samej zasady ‘Jednego Boga, który jest wszechobecny’. Nie możesz żywić pogardy dla żadnej religii, ponieważ każda religia jest drogą do Boga. Jeśli rozwijasz miłość do bliźnich, otrzymujesz szlachetną boską miłość. Taki jest cel życia. – Dyskurs z 9.09.1994 r.

-BABA

7.09.2024 r.

MYŚL DNIA

“Synu Parwati, Panie ganów (Parwati tanaja Ganadhipa)!”. Tymi słowami Wedy wychwalają Ganapatiego. Kim są gany? Czy są to istoty niebiańskie, czy istoty demoniczne (asury)? Gany to istoty niebiańskie. Gdzie są gany? Czy wędrują po świecie zewnętrznym, czy występują w subtelnej postaci w istotach ludzkich? On jest nazywany Ganadhipatim, ponieważ jest najwyższym panem ganów. Gany są ucieleśnieniem narządów poznania (dżnianendrijów) i narządów działania (karmendrijów). Panem tych dziesięciu zmysłów jest umysł. Bóstwo przewodnie umysłu nazywa się Indra, gdyż jest on panem zmysłów (indrijów). Panem umysłu jest intelekt (buddhi). Jakie jest znaczenie imienia Ganapati? ‘Ga’ znaczy intelekt (buddhi), a ‘na’ – mądrość (widżniana). Wigneśwara jest panem intelektu i mądrości, dlatego jest nazywany Ganapatim. Wynika z tego, że tak zwane gany, to części ciała ludzkiego. – Dyskurs z 29.08.1995 r.

-BABA

6.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Boskość jest pełnią; stworzenie jest pełnią; nawet gdy powstało stworzenie i wydawało się, że kosmos zrodził się z boskości, pełnia przez cały czas była pełnią, nic z niej nie ubyło. Idziesz na targ, aby kupić kilogram cukru trzcinowego. Właściciel sklepu przynosi z magazynu dużą bryłę cukru i odkrawa część, która waży około kilograma; później ją waży i w zamian za odliczoną kwotę daje nam kilogram cukru. Próbujemy kawałek z dużej bryły cukru i oczekujemy, że jedna porcja będzie tak słodka jak pierwotna bryła. Wracamy do domu i bierzemy odrobinę cukru, aby przygotować słodki napój zwany panakam. Napój, kilogram cukru i macierzysta bryła są tak samo słodkie. Pełnia jest cechą boskości; pełnię można znaleźć w części lub w porcji, w połowie lub w całości. Nie liczy się ilość, lecz jakość. W widzialnym świecie, którego esencją jest boskość, jakość uważa się tak samo za pełnię. Nie będziemy uważać świata za coś, co jest mniejsze od Boga. – Dyskurs z 23.07.1975 r.

-BABA

5.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Nauczyciele! Przekazujcie uczniom ideały wielkich mędrców, bohaterów i bohaterek Bharatu, którzy przestrzegali najwyższych wartości i stanowili przykład dla świata. Uczniów trzeba uczyć postępować tak jak postępują idealni synowie, np. Śrawanakumar. Jeden dobry syn może ocalić całą rodzinę. Ekalawja jest przykładem najwyższego oddania dla guru. Prahladę należy przedstawiać jako najlepszy przykład całkowitej wiary w Boga. Nauczyciele powinni wpajać dzieciom takie oddanie dla Boga. W imię sekularyzmu rządy nie powinny ingerować w praktykowanie różnych religii przez obywateli. Nikt nie może krytykować wyznania innych. Boskość, którą czczą wszystkie religie, jest jedna i ta sama, chociaż może być nazywana różnymi imionami. Nie należy zachęcać do gwałtownych konfliktów w imię religii. Dzieci trzeba uczyć szacunku dla wszystkich religii. Nauczyciele powinni także uświadamiać dzieciom prawdziwy cel edukacji. Edukacja powinna przygotowywać do prawego życia, a nie do zarabiania pieniędzy. Dobre cechy są cenniejsze niż pieniądze. – Dyskurs z 22.07.1994 r.

-BABA

4.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Ucieleśnienia boskiej atmy! Od czasów starożytnych pytania: “Gdzie jest Bóg?” i “Jak przejawia się Bóg?” poruszały umysły ludzi. Odpowiedzi szukano stosując różne metody dociekania. Wierzący, niewierzący, wątpiący i inni nie mogli znaleźć jasnych odpowiedzi na te pytania. Aby pojąć prawdę, należy spojrzeć w głąb siebie. Nie można przyswoić sobie prawdy z podręczników ani od nauczycieli. Świadomość (czajtanja) znajduje się w umyśle i przenika wszystko. Moc widzenia w oczach i moc smaku w języku pochodzi ze świadomości. Ludzie używają narządów zmysłów, ale nie znają źródła mocy, która pobudza je do działania. Świadomości nie można zrozumieć przez widzenie zewnętrzne. Świadomość jest w każdym z nas, w bardzo bliskiej odległości. Ludzie na próżno podejmują ćwiczenia fizyczne i praktyki duchowe, aby ją odnaleźć. Całe stworzenie jest przejawieniem boskiej woli. Przyroda (prakriti) jest przejawieniem Boga. Człowiek również jest częścią przyrody, dlatego ma w sobie boską moc. – Dyskurs z 19.09.1993 r.

-BABA

3.09.2024 r.

MYŚL DNIA

W dzisiejszych czasach słyszysz o równości (samanatwie), o tym, że każda istota jest równa innym. Jest to błędne pojęcie, ponieważ rodzice i dzieci się różnią; gdy jedni są szczęśliwi, inni są smutni! Nie ma równości w głodzie lub radości! Oczywiście wszyscy mają takie samo prawo do miłości i współczucia oraz do łaski Boga. Wszyscy mają prawo do leków w szpitalu, ale tego, co otrzymuje jeden pacjent, nie powinno się podawać drugiemu! Nie może być równości w wydawaniu leków! Każdy zasługuje na takie lekarstwo, jakie wyleczy go z choroby. Wiem, że walka w imię równości to tylko jeden ze sposobów, w jaki człowiek usiłuje zdobyć błogość! Dzisiaj prawie we wszystkich częściach świata człowiek podąża wieloma drogami na skróty i złymi ścieżkami, aby osiągnąć błogość. Jednak powiem ci, że bez zmiany swojego postępowania, codziennych zachowań i drobnych uczynków życia codziennego, błogość będzie nieosiągalna. Uważam, że najważniejsze jest właściwe postępowanie (prawartana)! – Dyskurs z 23.11.1964 r.

-BABA

2.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Bezforemny (nirakara) przychodzi w ludzkiej postaci (narakara), gdy prawość ludzi dobrych i niegodziwość złych osiąga określony poziom. Oddanie Prahlady i ignorancja jego ojca musiały dojrzeć, zanim mógł pojawić się awatar Narasimha. Aby poznać prawdę o awatarze, sadhaka musi zadbać o umysł, tak jak rolnik uprawia pole. Rolnik musi oczyścić pole z kłujących chwastów, dzikich pnączy i słabych korzeni. Musi zaorać ziemię, podlać ją i dobrze zasiać nasiona. Musi chronić sadzonki i delikatne rośliny przed szkodnikami i przed kradzieżą ze strony kóz i bydła, a także ogrodzić pole. Podobnie z serca trzeba usunąć egoizm, pychę i chciwość; prawda, powtarzanie imienia Pana i medytacja (satja, dżapa i dhjana) stanowią orkę i wyrównanie gruntu; miłość to woda, która musi wsiąknąć w glebę i sprawić, że stanie się ona miękka i żyzna; imię Pana to nasiono, a oddanie to pęd; pożądanie i gniew (kama i krodha) to trzoda, a ogrodzenie to dyscyplina; błogość (ananda) jest plonem! – Dyskurs z 23.11.1964 r.

-BABA

1.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Ciało jest jak łodyga trzciny cukrowej. Tylko wtedy, gdy zaznaje różnych trudności, możesz doświadczać słodkiej błogości samorealizacji. Słodyczą jest sama boskość. Gdzie słodycz mieszka w człowieku? W każdej części ciała i w każdym narządzie. Wszyscy wierzą w moc miłości. Lecz jak należy umacniać i pielęgnować tę miłość? Pytanie to może pojawić się w wielu umysłach. Gdy ludzie pytają: “Jak możemy rozwijać naszą miłość do Pana?”, odpowiedź brzmi: “Jest tylko jeden sposób. Jeśli będziesz wprowadzał w życie miłość, w którą wierzysz, miłość ta będzie wzrastać”. Ponieważ nie praktykujesz tego, co głosisz, twoja wiara słabnie. Roślina rośnie wtedy, gdy jest regularnie podlewana. Jeśli zasiejesz nasiono miłości, przyczynisz się do jego wzrostu tylko dzięki temu, że będziesz je codziennie nawadniał miłością. Drzewo miłości będzie wzrastać i wyda owoce miłości. Dzisiaj ludzie nie wypełniają takich czynów, które upowszechniają miłość. Jeśli pragniesz rozwijać miłość do Pana, musisz nieustannie praktykować pełne miłości oddanie dla Pana. – Dyskurs z 2.09.1991 r.

-BABA

31.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Życie ludzkie pełne jest wzlotów i upadków, radości i smutków. Doświadczenia te mają służyć człowiekowi jako drogowskazy. Życie byłoby nudne, gdyby nie było w nim ciężkich prób i trudności. Trudności wydobywają z człowieka wartości ludzkie. Ze względu na to, jak Hariśczandra przeszedł przez wszystkie próby w życiu, jego historia stała się chwalebnym rozdziałem w annałach ludzkości. Podobnie Prahlada wyróżnia się jako wielki wielbiciel, który stawił czoła prześladowaniom swojego ojca. Dzisiaj ludzie pragną natychmiastowego zbawienia, bez najmniejszego wysiłku lub poświęcenia ze swojej strony. Jeśli zbawienie osiągnie się w jednej chwili, zniknie ono w mgnieniu oka! Trwałe korzyści przyniesie tylko to, co zdobędzie się ciężkim wysiłkiem. Ludzie modlą się do Swamiego, aby uwolnił ich od trudności i strat. To niewłaściwa modlitwa. Trudności trzeba przyjąć z zadowoleniem i je pokonać. Przezwyciężając trudności, należy doświadczać boskości. Nie otrzymasz soku z trzciny cukrowej, jeśli jej nie skruszysz. Nie zwiększysz blasku diamentu, jeśli go nie potniesz i nie oszlifujesz! – Dyskurs z 2.09.1991 r.

-BABA

30.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Odległą gwiazdę, jak gwiazda polarna (druwa nakszatra), można wskazać komuś przez odniesienie do pobliskiego obiektu fizycznego, takiego jak drzewo. Podobnie Wedy i święte pisma, chociaż nie ukazują boskości, to pomagają wskazać drogę prowadzącą do jej urzeczywistnienia. Widok gęstego lasu wzbudza zachwyt. Widok wysokiej góry wywołuje zdumienie. Rwący nurt rzeki powoduje radość. Wszystko to jest dowodem mocy boskości. Gwiazdy jaśnieją, planety krążą po swoich orbitach, słońce świeci, wiatr wieje. Wszystko to jest oznaką działania boskości. Jeśli widzisz iskrę ognia, możesz poznać istotę ognia. Jeśli poznasz istotę kropli wody, możesz zrozumieć naturę Gangesu. Podobnie, jeśli zrozumiesz istotę atomu, możesz zrozumieć istotę całego kosmosu. Rozpoznając tę prawdę, Upaniszady głoszą: “Boskość jest subtelniejsza niż atom i większa od tego, co największe”. – Dyskurs z 4.09.1996 r.

-BABA

29.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Miłość to wartościowy diament, który można zdobyć tylko w królestwie miłości i nigdzie indziej. Królestwo miłości znajduje się w każdym sercu pełnym miłości. Miłości można doświadczać jedynie w umyśle, w którym płynie miłość, a także w sercu napełnionym miłością. Cennego diamentu miłości nie da się zdobyć dzięki medytacji, obrzędom ani świętym czynom. Przynoszą one mentalne zadowolenie. Miłość można osiągnąć jedynie przez miłość. Miłość jest podstawą różnych ścieżek oddania – pokoju (śanti), przyjaźni (sakhji), miłości matki (watsalji), uczucia (anuragi) i słodyczy (madhury). W miłości zawarta jest esencja wszystkich dyscyplin duchowych. Im większa jest miłość człowieka do Boga, tym większej błogości doświadcza. Jeśli obecna w człowieku miłość słabnie, jego radość zmniejsza się proporcjonalnie. Ktoś, kto kocha Boga, widzi Go wszędzie. Tak więc serce człowieka musi być wypełnione miłością do Boga. Miłość nie przeniknie do serca, które jest pełne egoizmu i zarozumiałości. Dlatego zapomnij o swoim małym ego i skoncentruj myśli na Bogu. – Dyskurs z 2.09.1991 r.

-BABA

28.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Kriszna wyjaśnił Jaśodzie powód, dla którego wolał masło w domach gopik niż masło, jakie dostawał od niej. Serca gopik były czyste i pełne bezinteresownego oddania dla Kriszny. Ich oddanie było większe niż uczucie Jaśody, które nosiło ślad egoizmu. Kriszna powiedział Jaśodzie: “Przyciągają mnie serca tych, którzy są czyści i bezinteresowni”. Kriszna zawsze wymykał się gopikom, gdy spłatał im figla. Pewnego razu powodowany współczuciem, chciał dać im wskazówkę, dzięki której mogłyby go wytropić. Któregoś dnia gopiki zaczaiły się wokół swoich domów, aby go złapać. Kriszna wszedł ukradkiem do jednego z domów, stłukł dzbanek z mlekiem i ukrył się po cichu. Gopiki odkryły, że rozbił dzbanek i próbowały go znaleźć. Białe ślady z mleka, jakie zostawił, zdradziły jego kryjówkę. Później Kriszna ukazał gopikom duchową prawdę, która głosi, że jeśli będą trzymać się stóp Pana, to Go urzeczywistnią. Kriszna powiedział gopikom: “Podążajcie moimi śladami, a znajdziecie mnie!”. – Dyskurs z 4.09.1996 r.

-BABA

27.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Pragnienie Kriszny, ujrzenia go, usłyszenia jego i jego fletu, umieszczenia go w sercu i w umyśle oraz zrozumienia jego rzeczywistości za pomocą intelektu – pragnienie to jest najzdrowsze i najlepiej sprzyja osiągnięciu pokoju. Oddanie Krisznie to łańcuch, dzięki któremu można przywiązać i poskromić małpi umysł. Przekształć wszystkie pragnienia, jakimi dręczą cię zmysły, w pragnienie Kriszny, a wówczas zostaniesz ocalony. Kriszna odciąga umysł od pragnień zmysłów. Przyciąga on umysł do siebie, dlatego zmysły oddalają się od wszystkiego innego, ponieważ wszystko inne jest mniej ważne i mniej wartościowe! Kriszna zaspokaja najgłębsze pragnienie człowieka – pragnienie pokoju, szczęścia i mądrości. Gdy pragnienie Kriszny zostanie zaspokojone, osiąga się najwyższą błogość. Wówczas nie ma już więcej potrzeb, pragnień, błędów ani upadków. Pragnienie picia gorszych napojów, które tylko gaszą pragnienie, znika, gdy tylko posmakuje się słodyczy imienia Kriszny i myśli o nim. Przedmioty zmysłów są jak woda morska, która nigdy nie ugasi pragnienia. – Dyskurs z września 1966 r.

-BABA

26.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Kriszna oznajmia w Gicie: “Od wieków inkarnuję na ziemi, aby ustanowić dharmę (Dharma samsthapanarthaja sambhawami juge juge)”. Gdy tylko ludzie napełnią się miłością, zamieszka w nich wszelka dharma, sprawiedliwość i prawda. Bez miłości, prawość stanie się mechanicznym rytuałem. Jaka będzie prawość bez miłości? Jaka będzie sprawiedliwość? Będzie taka jak martwe ciało. Miłość jest życiem. Człowiek nie może żyć bez miłości nawet przez chwilę. Dlatego miłość jest formą najwyższego Pana. Awatar Kriszna i inne boskie inkarnacje pojawiły się na ziemi, aby głosić doktrynę miłości. Panu nadawano różne imiona zależnie od miejsca, czasu i panujących wówczas okoliczności. Różnice te są jak rozmaite przysmaki z cukru, które mają zaspokoić różne upodobania dzieci. Przysmaki mogą mieć kształt pawia, psa lub lisa. Jednak wspólnym składnikiem ich wszystkich jest cukier! – Dyskurs z 2.09.1991 r.

-BABA

25.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Gdy ktoś zapyta studenta o to, co robi, on odpowiada, że koncentruje się na swoich studiach. Ale prawdziwym znaczeniem koncentracji jest skupienie umysłu na konkretnym obiekcie. Następny krok to kontemplacja. Ostatni krok to medytacja. Zatem koncentracja, kontemplacja i medytacja to trzy stopnie w praktyce duchowej. Medytacja to nie tylko siedzenie w ciszy z zamkniętymi oczami. Medytacja to utrzymywanie niezachwianego i stabilnego umysłu. Ludzie myślą, że koncentracja to wielkie ćwiczenie, ale to tylko pierwszy krok w praktyce duchowej, przed kontemplacją i medytacją. Koncentracja przypomina naukę w szkole podstawowej. Kontemplacja to szkoła średnia, a medytacja to już szkoła wyższa. Dopiero po ukończeniu szkoły wyższej można uzyskać stopień naukowy. Wszyscy nasi starożytni mędrcy osiągnęli ten poziom i medytowali o Bogu. Gdy osiągnie się poziom medytacji, nie doświadcza się już chwiejności, a wiara w Boga staje się mocna. Musisz osiągnąć ten poziom. Można studiować wiele książek i zdawać egzaminy w szkole czy na uczelni, lecz tylko ten, kto osiągnął stan medytacji, zda test zadany przez Boga. – Dyskurs z 21.02.2009 r.

-BABA

24.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Wiedz, że najpierw musisz zaorać pole i je podlewać, później zasiać nasiona, pielić chwasty, postawić ogrodzenie, aby zabezpieczyć uprawy przed trzodą i kozami oraz cierpliwie czekać na porę żniw. Podobnie pole serca trzeba zaorać cnotami, nawadniać boską miłością, zasiać nasiona boskiego imienia, a następnie pilnować i usunąć chwasty. Najlepiej zatrzymać trzodę niepewności i wątpliwości, stawiając ogrodzenie dyscypliny. Wówczas imię Pana rozkwitnie w medytację i będzie można zebrać obfity plon wiedzy. Teraz pozwalasz na to, by cenne żyzne pole leżało odłogiem. Pole serca zarosło cierniami i chwastami; nikomu nie daje radości. Pielęgnuj serce i zbieraj plony błogości atmy (atma-anandy). Błogość ta jest twoim dziedzictwem; proś o nią! – Dyskurs z 29.03.1965 r.

-BABA

23.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Wszystkie ożywione i nieożywione istoty, jakie widzimy na świecie, są ucieleśnieniem pokoju. Formy fizyczne wszystkich istot żywych są ucieleśnieniem piękna. Boskość, która jest ucieleśnieniem prawdy, dobra i piękna (satjam, śiwam i sundaram), istnieje we wszystkich żywiołach i żywych stworzeniach jako pierwiastek jedności. To samo stwierdził Platon, nauczyciel Arystotelesa, setki lat przed Chrystusem. Powiedział, że prawda, dobro i piękno są podstawą świata. Prawda jest źródłem wszystkiego. Prawda pozostaje niezmienna we wszystkich trzech okresach czasu – w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości (Trikalabadhjam satjam). Dobro to prawdziwa boskość. W rzeczywistości dobro to pobożność. Chociaż ludzie są obdarzeni prawdą, dobrem i pięknem, to nie potrafią uświadomić sobie własnej prawdy, własnego dobra i piękna. Prawdziwe znaczenie człowieczeństwa zrozumiesz wtedy, gdy odkryjesz w sobie prawdę, dobro i piękno. – Dyskurs z 15.07.1996 r.

-BABA

22.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Jeśli będziemy wcielać w życie dharmę, boskość przejawi się spontanicznie. Nie możesz ograniczać dharmy jedynie do słów. Człowieka uważa się za prawdziwe ucieleśnienie prawości. Jednak nie będzie godny tego tytułu, jeśli nie będzie żył zgodnie z dharmą. Każdy człowiek musi uświadomić sobie, że celem ludzkiego życia jest osiągnięcie jedności z boskością. Dlatego jego obowiązkiem jest rozwijanie wiary w Boga. Razem ze wzrostem wiary będziesz prowadził życie poświęcone prawości, prawdzie i sprawiedliwości (dharmie, satji i niti) oraz osiągniesz cel życia. Człowiek, który nie przestrzega dharmy, jest ciężarem na ziemi. Cały zgromadzony majątek nie będzie mu towarzyszył, gdy opuści ten świat. Ważniejsze jest to, aby zdobyć boską łaskę niż całe bogactwo świata. Rozwijaj miłość do Boga i urzeczywistnij błogość, której nie da się opisać słowami. – Dyskurs z 19.01.1984 r.

-BABA

21.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Jaki jest pożytek z posiadania ogromnego bogactwa, jeśli nie możesz czerpać z niego żadnych korzyści ani udogodnień? Nawet jeśli w jeziorze jest mnóstwo wody, pies może jedynie lizać tę wodę, a nie pić z jeziora. Podobny jest los skąpca. Dzisiaj ludzie są obdarzeni wszelkiego rodzaju wiedzą, majątkiem i siłą , ale jaką mają z tego korzyść? Zła cecha, jaką jest chciwość, sprawia, że wiedza, majątek i siła są dla nich bezużyteczne. Obecnie chciwość jest nieograniczona z powodu wpływu kalijugi (wieku, w którym żyjemy). Człowiek nie wykorzystuje swojego majątku dla siebie ani nie dzieli się nim z innymi. Nie jest istotne to, że nie dzieli się swoim majątkiem z innymi, ale nie może też patrzeć na szczęście innych. Nawet zwierzęta nie mają w sobie głupoty maskowania się ani podłej cechy, jaką jest złodziejstwo. Jednak wady te rozpanoszyły się dziś w człowieku. Bez uwolnienia się od nich, bezwartościowe stają się praktyki duchowe, takie jak powtarzanie boskiego imienia, medytacja i oddawanie czci (dżapa, dhjana i pudża). Oddawanie czci bez miłości i oddanie bez wiary są bezwartościowe. Można nie mieć wiedzy, nie słuchać nauk świętych pism ani nie rozumieć ich znaczenia, ale wystarczy, jeśli ma się miłość i wiarę. – Dyskurs z 15.07.1996 r.

-BABA

20.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Właściwe postępowanie i mądrość duchowa (dharma i dżniana) to dwoje oczu danych człowiekowi, aby odkrył swoją wyjątkowość i boskość. Dharma wskazuje właściwą drogę, którą musi podążać każda jednostka, grupa lub społeczeństwo. Dharma niszczy tego, kto ją narusza. Dharma chroni tego, kto ją chroni. Święte pisma głoszą: “Gdzie jest dharma, tam jest zwycięstwo”. Nie ma dharmy większej niż prawda. Gmach dharmy zbudowano na fundamencie prawdy. Sprawiedliwość (njaja) jest ważną cechą dharmy. Społeczeństwo, naród lub jednostka jaśnieje blaskiem wtedy, gdy respektuje sprawiedliwość. Tak jak gromadzisz majątek, zajmując się rolnictwem, handlem lub inną profesją, podobnie musisz zdobyć zasługi i boską łaskę, przestrzegając moralności (niti) i dharmy. Jednak sama dharma to za mało. Chociaż dharma prowadzi do właściwego postępowania, to trzeba również osiągnąć mądrość (dżnianę). Prawdziwa wiedza polega na zrozumieniu jedności, która leży u podstaw kosmosu. Wszystkie cierpienia i problemy w życiu wynikają z poczucia dwoistości. Gdy tylko poczucie ‘ja’ i ‘moje’ zostanie odrzucone, będzie można osiągnąć świadomość wszechobecnej boskości! – Dyskurs z 19.01.1984 r.

-BABA

19.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Społeczeństwo daje ci wiele możliwości. Urodziłeś się w społeczeństwie, wychowałeś się w społeczeństwie i żyjesz w społeczeństwie. Czy nie powinieneś być wdzięczny społeczeństwu, które zrobiło dla ciebie tak wiele? Niestety, dzisiaj w studentach nie ma takich wspaniałych uczuć. Żyją skupieni na sobie, zainteresowani tylko sobą i swoją rodziną. Jeśli będziesz prowadził takie samolubne życie, kto zatroszczy się o społeczeństwo? Wszyscy są dziećmi Boga. Wszyscy są braćmi i siostrami. Dlatego staraj się o postęp wszystkich. Działaj na rzecz rozwoju społeczeństwa w duchu wzajemnej współpracy i tolerancji, zapobiegając konfliktom. Rozwijaj w sobie wyrozumiałość i empatię. Jedność jest bardzo ważna. Powinieneś wcielać w czyn zasadę jedności. Tylko wówczas może ona wzrastać. Jedność nie oznacza zwykłego pozdrawiania się ‘cześć, cześć’. Powinna uzewnętrzniać się w życiu. Powinieneś działać w duchu w jedności, co jest bardzo chwalebne. Dlatego studenci powinni rozwijać otwartość i tolerancję. Poszerzaj swoje serce (hridaję). – Dyskurs z 15.07.1996 r.

-BABA

18.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Musisz przechodzić od tego, co jest znane, do tego, co jest nieznane. Wówczas miłość rozszerza się, zatacza coraz szersze kręgi, aż obejmie całą przyrodę, a zerwanie liścia z drzewa jest dla ciebie tak bolesne, że nie odważysz się go zranić. Żywość zieleni drzewa jest oznaką boskiej woli, która powoduje, że zapuszcza ono korzenie głęboko w ziemi. Korzenie chronią drzewo przed burzami, trwale zabezpieczając je przed gwałtownymi podmuchami wiatru. Podobnie, jeśli korzenie miłości w człowieku sięgają do źródła obecnej w nim boskości, nie porusza go żadna burza cierpienia i nie wpędza go w niewiarę. Tak jak kostka cukru nadaje słodyczy każdej kropli wody w kubku, podobnie patrzenie oczami miłości sprawia, że każdy człowiek na świecie staje się życzliwy i pełen uroku. Proste mleczarki z Gokuli widziały w sobie nawzajem Krisznę; taka była ich wszechogarniająca miłość do boskiej inkarnacji. – Dyskurs z 24.05.1967 r.

-BABA

17.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Człowiek ciągle wierzy, że anandę można otrzymać ze świata zewnętrznego. Zdobywa majątek, władzę, sławę i wykształcenie, aby osiągnąć szczęście. Jednak odkrywa, że są one pełne strachu, niepokoju i cierpienia. Milionerowi nie dają spokoju urzędnicy podatkowi, oszuści, ubodzy, włamywacze, a także jego synowie i krewni, którzy domagają się swojej części. Szczęście materialne jest krótkotrwałe, a jego przeciwieństwem jest smutek. Staraj się urzeczywistnić atmę i uświadomić sobie Boga; nawet niepowodzenie w tym dążeniu jest szlachetniejsze niż pomyślność w nieistotnych ziemskich wysiłkach. Bawół ma rogi, słoń ma ciosy, ale to nie ma znaczenia. Życie w ciele, z ciałem i dla ciała jest życiem robaka. Życie w ciele, z Bogiem i dla Boga jest życiem człowieka. Osoby tamasowe (ociężałe, bierne) mocno trzymają się ego, krewnych i przyjaciół, do których ogranicza się ich miłość. Osoby radżasowe (aktywne, gwałtowne) dążą do zdobycia władzy i prestiżu i kochają tylko tych, którzy wspierają ich w tym przedsięwzięciu. Osoby sattwiczne (czyste, dobre, pełne spokoju) kochają wszystkich jako ucieleśnienie Boga i angażują się w służbę z pokorą. – Dyskurs z 24.05.1967 r.

-BABA

16.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Zanurz się w boskości. Jaka korzyść płynie z powtarzania słowa ‘Bóg’? Dzisiaj wielu ludzi uczy się na pamięć całej Bhagawadgity. Znają każdy werset (ślokę), ale nie widzą końca swoich zmartwień (śoka). Dlaczego? Wystarczy jeśli zastosujesz w praktyce choćby jeden werset. W pudełku jest pięćdziesiąt zapałek. Potrzebujesz tylko jednej zapałki, aby wzniecić każdy ogień. Nie musisz używać wszystkich pięćdziesięciu zapałek. Podobnie, masz w sobie pięć wartości ludzkich: prawdę, dharmę, pokój, miłość i niekrzywdzenie. Wcielaj w życie jedną z nich – to wystarczy. Podstawą jest miłość (prema). Mów z miłością – to jest prawda (satja). Działaj z miłością – to są prawe czyny (dharma). Myśl z miłością, a doświadczysz pokoju (śanti). Dociekaj z miłością. Przekształci się to w niekrzywdzenie (ahimsę). Gdzie jest miłość, tam nie ma miejsca na nienawiść. Gdzie jest światło, tam nie ma miejsca na ciemność. – “Summer Showers in Brindavan”, 1995, rozdz. 1.

-BABA

15.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Chodźmy razem, wzrastajmy razem i rozwijajmy wiedzę, którą zdobyliśmy razem. Żyjmy razem w harmonii. Bharat zawsze wydawał wielu doskonałych ludzi – inteligentnych, odważnych, walecznych, oddanych, silnych i prawych. Jednak podbijali nas obcy. Dlaczego? Dlatego że nie było jedności. Z tego powodu Bharat znosił niewolę i nieopisaną niesprawiedliwość z rąk najeźdźców. Studenci muszą rozwijać jedność. Dobre imię i pomyślność narodu w przyszłości zależą od zachowania studentów. Upewnij się, że twoje postępowanie jest właściwe. Wszyscy przyszli liderzy Bharatu znajdują się wśród dzisiejszych studentów. “Wyjedź wcześnie, jedź powoli, dojedź bezpiecznie”. Odciśnij na sercu dobro narodu jako najważniejszy cel, zaczynając w szkolnych czasach. Studenci muszą wkroczyć w społeczeństwo jako ludzie czynu. Musisz zdobyć uznanie dzięki bezinteresownym działaniom prowadzonym z wiarą w siebie. Matka Indie bardzo tego potrzebuje. Dzisiaj ludzie wspierają nowe formy społeczeństwa oparte o rozmaite kryteria. Nie potrzebujemy nowego społecznego porządku ani modelu społeczeństwa. Wystarczą sami prawi chłopcy i dziewczęta. Naród może się rozwijać tylko dzięki młodym ludziom pełnym cnót. – “Summer Showers in Brindavan”, 1995, rozdz. 1.

-BABA

14.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Wartości ludzkich nie można praktykować przez studiowanie książek lub słuchanie wykładów. Należy je pielęgnować indywidualnym wysiłkiem. Studenci! Prawdziwa edukacja polega na uświęcaniu każdego wypowiadanego słowa, na oczyszczeniu każdej myśli i każdego czynu. Podstawą jest pokora. Przede wszystkim rozwijajcie pokorę. Usprawnijcie ciało, uleczcie zmysły i usuńcie umysł. Oto klucz do nieśmiertelności. Wartości ludzkie nie są niezbędne tylko studentom. Każdy musi je praktykować, ponieważ są oznaką prawdziwej istoty ludzkiej. Jeśli istota ludzka uważa, że jest człowiekiem, jest to tylko półprawda. Musi również stwierdzić, że nie jest zwierzęciem. Porzucenie cech zwierzęcych i praktykowanie wartości ludzkich sprawi, że człowiek stanie się w pełni ludzki. Obecnie poczyniliśmy ogromny postęp w różnych dziedzinach wiedzy – w matematyce, fizyce, chemii czy w naukach przyrodniczych. Jednak nawet nie podejmujemy próby zbliżenia się do nauk duchowych. Cała nasza wiedza kończy się na badaniu materii, roślin i żywych stworzeń. Edukacja musi wykraczać poza te studia, aż do zrozumienia boskości. Tylko taka nauka jest prawdziwą edukacją. Zadaniem edukacji jest transformacja człowieka w doskonałą i przykładną osobę. – Dyskurs z 24.09.1987 r.

-BABA

13.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Czy kochasz mocniej, mówisz mniej lub z większą szczerością służysz innym? Takie są oznaki powodzenia w medytacji (dhjanie). O twoim postępie musi świadczyć twój charakter i twoje zachowanie. Medytacja musi zmienić twoją postawę wobec istot i przedmiotów; w przeciwnym razie jest to oszustwo. Nawet głaz rozpadnie się w pył i stanie się pożywieniem dla drzewa pod wpływem działania słońca i deszczu, ciepła i zimna. Nawet najtwardsze serce można zmiękczyć, aby wykiełkowała w nim boskość. Przyjeżdżasz do Prasanthi Nilajam, tak jak samochody przyjeżdżają do warsztatu. Musisz wyjechać z nowym lakierem, z wymienionymi wszystkimi uszkodzonymi i poluzowanymi śrubami i nakrętkami, z wyczyszczonym i wyremontowanym silnikiem, z każdą częścią sprawną, piękny, wolny od problemów, w doskonałym stanie, gotowy do szybkiej podróży, która cię czeka! Każdy zły nawyk trzeba zastąpić dobrym nawykiem, musisz pozbyć się wad i oczyścić serce z wszelkiego egoizmu. Oto owoc tej pielgrzymki, jaki musisz zdobyć. Niech to będzie twoim postanowieniem! – Dyskurs z 13.01.1969 r.

-BABA

12.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Wszystkie religie jednomyślnie uznają serce za siedzibę Boga. Indyjskie święte pisma głoszą, że serce jest świątynią Boga. Święte Upaniszady określają serce jako jaskinię, w której mieszka Bóg. W Biblii jest powiedziane, że Boga może zobaczyć człowiek o czystym sercu. Muzułmanie uważają, że serce znajduje się między dwoma palcami Boga. Guru sikhów, Nanak, oświadczył, że jedynie człowieka o czystym sercu można uważać za prawdziwego sikha. W ten sposób różne wyznania potwierdzają, że serce jest siedzibą Boga. Wiele wielkich dusz doświadcza serca jako lotosu. Chociaż z korzeniami w błocie, rosnący w błotnistej wodzie, lotos lśni czystością. Gdy lotos otwiera płatki i spogląda w górę, zdaje się mówić: “O Panie, proszę, przyjdź i zamieszkaj we mnie”. Mimo że narodził się w błocie, nie jest w nim zanurzony. Otoczony przez zanieczyszczoną wodę, nie jest nią skażony. Oto wielka lekcja, jakiej lotos uczy człowieka: “Chociaż żyjesz w zepsutym świecie i urodziłeś się w szlamie niemoralnego społeczeństwa, musisz zwrócić umysł ku Bogu i uczynić serce świątynią Boga”. – Dyskurs z 14.07.1984 r.

-BABA

11.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Jak możesz być zadowolony, skoro żyjesz w świecie iluzji, gromadzisz i polegasz na iluzorycznej wiedzy? Urzeczywistnij osobę wykraczającą poza wszelkie iluzje, która jest stwórcą tej iluzji, która objawia się w tej iluzji i przez tę iluzję. Wiedza doczesna dotyczy tego, co przemijające, szczegółowe, skończone i indywidualne. Jak zatem może odsłonić wieczność, uniwersalność, nieskończoność, Absolut? Odpowiedź znajduje się w Wedach. Wedy każą nam analizować doświadczenia senne. Sny są nierzeczywiste i iluzoryczne, ale dopóki śnimy, doświadczenie jest prawdziwe i ważne. Często w snach iluzoryczne doświadczenia wywołują tak skrajne uczucia lęku, przerażenia, bólu lub ekscytacji, że śniący budzi się, a sen zostaje zniszczony. Co spowodowało przebudzenie? Sam sen pomógł w zniszczeniu snu. Podobnie w tym śnie na jawie – w iluzorycznym świecie, gdzie każde przebudzenie uważa się za prawdziwe i ważne, konkretne doświadczenie lub głośny krzyk Wed w postaci mahawakji (boskiego aksjomatu, który rozbrzmiewa przez święte teksty) budzi człowieka do wyższej świadomości. – Dyskurs z 22.11.1970 r.

-BABA

10.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Porzuć to, co należy porzucić, poznaj to, co należy osiągnąć. Wtedy błogość stanie się twoją nieporuszoną naturą! Porzuć myśl, że świat jest ważny; rozpoznaj rzeczywistość jaźni i osiągnij źródło – brahmana! Oto znaczenie modlitwy z Upaniszad, którą recytujesz codziennie przed rozpoczęciem lekcji w instytucie: “Asato ma sat gamaja – od nierzeczywistego prowadź mnie do prawdy; Tamaso ma dżjotir gamaja – od ciemności prowadź mnie do światła; Mritjor ma amrutam gamaja – od śmierci prowadź mnie do nieśmiertelności”. Modlitwa ta jest prośbą o prowadzenie od świata ziemskiego, który jest nieustannie budowany i odbudowywany, rozdzielany i rozpuszczany, do boskości, której istota nie podlega zmianom! Ciemność symbolizuje ignorancję, która powoduje utożsamianie się ze strukturą ciało-zmysły-umysł-rozum. Światło ukazuje boską esencję, na którą mgła błędnego widzenia nakłada wszystko inne. Śmierć dotyczy jedynie struktury ciało-umysł. Gdy prowadzi się nas do światła, uświadamiamy sobie, że jesteśmy nieśmiertelną atmą, a wówczas stajemy się nieśmiertelni. – Dyskurs z 8.01.1983 r.

-BABA

9.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Skłonność do porównywania siebie z innymi jest bardzo zła. Nie ma dwóch takich samych przedmiotów ani osób. Nawet identyczne bliźnięta rozwijają się inaczej w życiu. Ani jeden liść z miliona liści, które rosną na drzewie, nie jest dokładnie taki sam jak drugi. Botanicy są świadomi tej cechy. Na ziemi żyją miliony istot ludzkich, lecz która ‘prasa’ nadała każdej z nich niepowtarzalne piętno? Chwała Boga! Zakład produkuje miliony szkatułek; wszystkie są jednakowe i można je otworzyć i zamknąć tymi samymi kluczami. Bóg stwarza każdego człowieka z innym charakterem, cechami, potencjałem i przeznaczeniem. Zatem jak ktoś może porównywać siebie z drugą osobą i albo się cieszyć albo rozpaczać? Mówimy, że ktoś jest wysoki i odczuwamy przygnębienie, ponieważ jesteśmy niscy. Innym razem odczuwamy dumę, że jesteśmy lepsi od innych. Jeśli się nad tym zastanowimy, jest to bardzo nierozsądne! – Dyskurs z 8.01.1983 r.

-BABA

8.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Każda z sekt religijnych wypracowała własne rytuały i sposoby wielbienia, własne priorytety w rozwoju duchowym i własny zbiór doktryn dotyczących jednostki, przedmiotowego świata oraz Boga. We wszystkich przypadkach celem tych zasad i metod było oczyszczenie umysłu i praktykowanie najwyższych cnót moralnych. Jednak szybko te cele ignorowano, a znaczenie nadawano powierzchownej zgodności z doktryną i zewnętrznej czystości. Pragnienie własnych korzyści i dążenie do władzy uczyniło każdą sektę, wyznanie i religię sztywną i oschłą. Obecnie istnieje wielka potrzeba odkrycia wewnętrznego źródła bijącego we wszystkich wyznaniach, źródła, które ożywi zewnętrzne rytuały i ceremonie. Wystarczy trochę spokojnego namysłu, żeby odkryć płynący w nich podskórny prąd moralnego zapału i duchowej przygody. Słowem, jakim określa się religię jest ‘matha’; słowo oznaczające umysł to ‘mathi’. Tak więc można powiedzieć, że matha pierwotnie służy lub powinna służyć do opanowania i wzmocnienia mathi. – Dyskurs z 1.10.1976 r.

-BABA

7.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Umysł cierpi na fałszywe poczucie wartości i stara się odrzucić to, co jest dla niego dobre. Dziecko trzeba nauczyć doceniać stałe pokarmy, gdyż na początku nie będzie ich przyjmować z radością. Podobnie trzeba wyćwiczyć umysł, by wyobrażał sobie ogrom, bezgraniczność, przytłaczający majestat, który leży u podstaw czasu, przestrzeni i przyczynowości. Najpierw musi on rozwinąć upodobanie do Boga osobowego, a później do bezosobowego, bez imienia i formy. Umysł przypisuje wszystkie imiona i formy bezosobowemu Bogu. Bhadżany, medytacja, powtarzanie imienia Boga i wspólne śpiewanie pieśni na ulicy – wszystko to są stopnie edukacji. Błogość, jaką zdobywasz przez połączenie się z boskością, jest zwieńczeniem edukacji. Człowiek chory sam musi wziąć syrop na kaszel, bez względu na to, jak gorzkie może być lekarstwo! Musi je zażywać, dopóki jest chory. Człowiek chory na ignorancję, który z tego powodu cierpi na egoizm i niezadowolenie, musi przyjąć lekarstwo w postaci powtarzania imienia Boga i medytacji (dżapy i dhjany). Chorobę nadmiernego przywiązania do dóbr doczesnych można wyleczyć jedynie lekarstwem przywiązania do Boga, pielęgnowanym przez powtarzanie boskiego imienia i medytację. – Dyskurs z 22.11.1970 r.

-BABA

6.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Są tacy, których przyciągają różne systemy i metody – hatha joga, krija joga czy radża joga. Twierdzą, że pomagają one ludziom urzeczywistnić jaźń. Jednak muszę ci powiedzieć, że żadna z tych metod nie sprawi, że urzeczywistnisz Boga. Podkreślam to zdecydowanie. Do Boga może doprowadzić cię tylko praktyka miłości (prema joga). Pozostałe jogi mogą na chwilę uspokoić poruszony umysł, poprawić zdrowie i o kilka lat przedłużyć życie – to wszystko, co mogą zrobić! Na osiągnięcie jakiego dobra liczysz dzięki dodatkowym latom spędzonym w tym ciele? Jeśli nie masz miłości, ciało przytłacza cię, tak jak wielki ciężar. Jeśli pielęgnujesz miłość, możesz używać ciała do służenia innym, bez względu na interesy ciała! Ciało należy chronić i utrzymywać dla służby, którą można wypełniać dla innych, lub dla urzeczywistnienia obecnej w nim atmy. Niektórzy ściśle przestrzegają czasu recytacji lub medytacji. Oczywiście jest to dobra praktyka, ale nie trzymaj się tego planu, gdy o pomoc prosi cię ktoś, kto znajduje się w pilnej potrzebie. Jeśli zrezygnujesz z medytacji i mu pomożesz, służba przyniesie ci więcej pożytku niż dobro, jakie mógłbyś zyskać dzięki medytacji! – Dyskurs z 22.11.1970 r.

-BABA

5.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Możemy zapytać, jak człowiek zanurzony we względnej wiedzy może uświadomić sobie atmę? Jednak nie ma powodu do wpadania w rozpacz ani do krytykowania siebie jako niegodnego i gorszego. Albowiem gdy mali ludzie podejmują wielkie decyzje, zyskują aprobatę wielkich. Gdy mała wiewiórka postanowiła wziąć udział w budowie przejścia przez morze, czyż nie otrzymała błogosławieństwa Pana Ramy? Wiewiórka wiedziała, że jej pomoc będzie niewielka, ale dzięki poczuciu poświęcenia, które skłoniło ją do działania, zdobyła łaskę Boga. Niemniej ludzie nie sublimują małych duchowych wysiłków, realizując wielkie cele. Angażują się w śpiewanie bhadżanów, oddawanie czci i medytację, lecz to są tylko ćwiczenia fizyczne! Ich umysł nie dąży do prawdy. Z ich serca nie płynie sadhana ani go nie wypełnia. Dlatego pozostają na poziomie ludzkim. Nie wznoszą się do poziomu boskiego. Poeta pyta: “Czy kropla deszczu napełni jezioro? Czy połknięta ślina ugasi pragnienie? Czy brzuch się napełni, jeśli oddech jest płytki? Czy rozżarzone węgle powstaną przez palenie trawy?”. Jeśli potrzebny jest węgiel, należy spalić polana. Tylko strugi deszczu mogą napełnić jezioro. Tylko szklanka zimnej wody może ugasić pragnienie! Serce trzeba ofiarować całkowicie! Serce musi przepełniać oddanie. – Dyskurs z 8.01.1983 r.

-BABA

4.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Tak jak wszystkie rzeki płyną śpiesznie do morza, podobnie pozwól wszystkim swoim wyobrażeniom zmierzać do Boga. Przedstawienie jest Jego, rola jest Jego darem, On napisał teksty; On decyduje o kostiumie i dekoracji, gestykulacji i intonacji, o rozpoczęciu i zakończeniu. Musisz dobrze zagrać swoją rolę i zdobyć Jego uznanie, gdy opadnie kurtyna. Dzięki swojej efektywności i entuzjazmowi zdobądź prawo do grania coraz większych ról – takie jest znaczenie i cel życia. Nie przywiązuj się zbytnio do świata ani nie angażuj się za bardzo w jego problemy. Zawsze trzymaj emocje pod kontrolą. Fale wzburzają tylko wyższe warstwy oceanu; niżej panuje spokój. Podobnie, musisz być wolny od wzburzenia fal, gdy zanurzysz się w głąb siebie. Wiedz, że większość przedmiotów nie ma trwałej wartości i dlatego można je wyrzucić; trzymaj się mocno tylko trwałej podstawy. Użyj swojej zdolności rozróżniania, aby rozpoznać, które przedmioty to rupiecie, a które to skarb! – Dyskurs z 9.06.1970 r.

-BABA

3.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Tak jak termometr wskazuje ciepłotę ciała, podobnie twoja mowa, twoje postępowanie i zachowanie wskazują na twoje nastawienie umysłu i twoją postawę oraz pokazują, jak wysoka jest gorączka doczesności, na jaką cierpisz. Twoje działania muszą być czyste, nietknięte przez przypływ uczuć, takich jak nienawiść lub pycha. Mów spokojnie, wspieraj pokój u innych. Jaki jest pożytek z dżapy i dhjany, jeśli twoja mowa i twoje postępowanie nie są ludzkie? Jak możesz mieć nadzieję, że zbliżysz się do Boga, skoro pełzasz w błocie zwierzęcości? Dzisiaj podejmij postanowienie, że oczyścisz umysł z nieczystości, abyś mógł czerpać inspirację, jaką przekazuje święto Daśara. Ludzie, którzy dążą do spokoju umysłu, muszą także zmniejszyć bagaż, który niosą; im większy bagaż, tym większy problem. Dobra materialne i pragnienia indywidualne to przeszkody w wyścigu do urzeczywistnienia. Zagracony dom będzie ciemny i zakurzony, pozbawiony swobodnego przepływu świeżego powietrza, zatęchły i duszny. Ciało ludzkie też jest domem; nie pozwól go zaśmiecić bibelotami, błyskotkami, starociami i zbędnym wyposażeniem. Niech wieje w nim wietrzyk świętości; niech nie skazi go ciemność ignorancji. – Dyskurs z 12.10.1969 r.

2.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Musisz modlić się do Pana, aby dał ci siłę do znoszenia wszelkich problemów i do pokonywania każdych trudności. Jeśli będziesz miał nawet cząstkę łaski Pana, przezwyciężysz niezliczone trudności. Czajtanja oznajmił: “Jeśli chwilę czasu, który spędzasz na martwieniu się o majątek, dobytek, żonę, dzieci, przyjaciół i interes, poświęcisz na rozmyślanie o boskich stopach, wówczas bez obaw stawisz czoła posłańcom śmierci i przekroczysz ocean samsary”. Nie trzeba poświęcać wielu godzin na modlitwę. Wystarczy jeśli myślisz o Bogu całym sercem i ofiarujesz siebie nawet na kilka chwil. Jedna zapalona zapałka może rozproszyć ciemność w pokoju, który pozostawał zamknięty przez lata. Stosy bawełny może spalić jedna iskra. Podobnie, jedna recytacja imienia Ramy z całego serca może zniszczyć góry grzechów. Jednak nie należy tego robić automatycznie, tak jak płyta gramofonowa. Intonacja powinna płynąć z głębi serca. – Dyskurs z 14.04.1989 r.

-BABA

1.08.2024 r.

MYŚL DNIA

Pewnego razu mędrzec Narada pojawił się przed Panem Wisznu i powiedział: “O Panie! Poruszam się w trzech światach i znam przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Gdybym chciał przekazać ci konkretną wiadomość, na jaki adres mam ją wysłać? Nie chcę twojego tymczasowego adresu. Jaki jest twój stały adres?”. Wisznu odrzekł: “Narado! Zapisz sobie mój stały adres: Przebywam wszędzie tam, gdzie wielbiciele wyśpiewują moją chwałę (Mad bhakta yatra gajanti, tatra tisztami, Narada)”. Ludzie przypisują Panu różne siedziby – Wajkuntę, Kajlasę, Badrinath czy Kedarnath. Są to tylko tymczasowe adresy. Bezpośrednim adresem jest jedynie serce wielbiciela. Gita głosi: “Pan mieszka w obszarze serca wszystkich istot”. Pan jest wszechobecny, dlatego jest jednakowo obecny w każdym sercu. Zatem Pana określa się jako Atma-Ramę – Tego, który zachwyca atmę (serce) swoją obecnością! – Dyskurs z 14.04.1989 r.

31.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Rok stanie się nowy, a dzień stanie się święty, gdy uświęcisz go sadhaną. Sadhana wzrasta jedynie na polu użyźnionym miłością. Miłość (prema) jest podstawową cechą oddania dla Boga (bhakti). Miłość, jaką darzysz przedmioty materialne, dobre imię, sławę, żonę i dzieci, musi być uświęcona i połączona z wszechogarniającą miłością do Boga. Dodaj dwie łyżki wody do dwóch litrów mleka, a wodę także weźmie się za mleko! Obecnie twoją sadhanę można określić wyłącznie jako połączenie dwóch litrów wody z dwiema łyżkami mleka! Niech miłość do Boga napełni i poruszy twoje serce. Wtedy nie będziesz nikogo nienawidził, nie będziesz angażował się w niezdrową rywalizację i nie będziesz szukał wad u nikogo. Twoje życie stanie się przyjemne, słodkie i spokojne. – Dyskurs z 1.01.1967 r.

-BABA

30.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Jeśli każde zadnie będziesz wykonywał ze świętym sercem, na pewno odniesiesz powodzenie. Ja jestem żywym dowodem tego ideału. W żadnym zadaniu, jakiego się podejmuję, nie ma śladu egoizmu. Wszystko, co robię, jest dla dobra ludzkości. Wielu ludzi nie próbuje tego zrozumieć i myśli, że jest to wykonywane z jakimś oczekiwaniem. Jednak ja niczego od nikogo nie oczekuję ani nie mam z tego żadnych korzyści. Czerpię tylko jedną korzyść, to znaczy czuję się szczęśliwy, gdy wszyscy są szczęśliwi. Ponieważ uważasz się za wielbiciela Sai, musisz ściśle przestrzegać ścieżki Sai i sprawiać radość wszystkim. Jeśli będziesz podążał za mną, z pewnością osiągniesz święte rezultaty i zdobędziesz dobre imię. Jako wielbiciel Sai musisz porzucić egoizm i poświęcić życie dla dobra społeczeństwa. Napełnij swoje życie miłością. Przestań krytykować innych. Szanuj nawet tych, którzy cię nienawidzą. Nienawiść to zła cecha. Ona doprowadzi cię do upadku. Dlatego nie pozwalaj sobie na nienawiść. Pielęgnuj miłość. Pomagaj ubogim i potrzebującym, jak to tylko możliwe. – Dyskurs z 13.04.2002 r.

-BABA

29.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Dzisiaj zmysłom pozwala się na swobodne działanie; człowiek jest niewolnikiem chciwości, pożądania i egoizmu. Odpowiedzialność ponoszą za to wyłącznie rodzice i starsi. Gdy ich dzieci chodzą do świątyń lub na dysputy religijne, napominają je i ostrzegają, że jest to oznaką szaleństwa. Mówią im, że religia to zajęcie dla osób starszych i że młodzież nie powinna traktować jej poważnie! Jeśli tylko zachęcą dzieci, będą mogły lepiej przygotować się do walki życia. Rodzice powinni doradzać dzieciom: “Bądźcie przekonane, że istnieje Bóg, który nas prowadzi i chroni. Wspominajcie Go z wdzięcznością. Módlcie się do Niego o oczyszczenie. Kochajcie wszystkich, wszystkim służcie. Dołączcie do dobrego towarzystwa. Odwiedzajcie świątynie i świętych”. W gazetach czytasz o kampaniach, podbojach, zwycięstwach i triumfach, lecz wszystko to są zdobycze materialne i inne osiągnięcia. Walcz z pokusami zmysłów, pokonaj wewnętrznych wrogów i zapanuj nad swoim ego. Oto zwycięstwo, za które należą ci się gratulacje. – Dyskurs z 1.01.1967 r.

-BABA

28.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Gdy zdobędziesz miłość Boga, Jego współczucie popłynie do ciebie. Miłość daje i wybacza. Ego bierze i zapomina. Jeśli twój syn ukradnie pieniądze z domu, nie oddasz go w ręce policji. Jednak jeśli twój służący ukradnie łyżeczkę, nie będziesz miał żadnych skrupułów. Dzieje się tak dlatego, że służącego nie darzysz miłością. Żyj tak, aby nie okazywać nienawiści innym, nie krytykować innych ani nie szukać błędów u innych. Wjasa, który napisał osiemnaście obszernych puran, zawarł ich treść w jednej dwuwierszowej strofie: “Czynienie dobra innym to jedyny chwalebny czyn; wyrządzanie zła to najbardziej haniebny grzech”. Jeśli uważasz, że nie możesz czynić dobra, to przynajmniej nie wyrządzaj zła. Jest to godna pochwały służba! Nie staraj się szukać różnic – szukaj jedności. Zrozum, że celem życia jest poznanie ucieleśnienia miłości, czyli Boga, dzięki miłości; pokaż przez swoją miłość, że Go poznałeś. – Dyskurs z 4.04.1975 r.

-BABA

26.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Każde działanie w tym świecie, nawet najdrobniejsze, jest zgodne z boską wolą. Na przykład, pewne działanie Boga może przynieść ci niewygodę lub smutek. Tak dzieje się na twoim indywidualnym poziomie. Ale w dziele Boga nie ma niczego takiego jak smutek. Cokolwiek czyni Bóg, służy to dobru ludzkości. Niektórzy ludzie czują się przygnębieni i lamentują, że Bóg dał im kłopoty i zmartwienia. Ale smutki i trudności są naszym własnym wytworem. Bóg nie rozróżnia ani nie przyczynia się do czyichś kłopotów. Smutki i trudności są jedynie twoimi odczuciami. Wszystko w boskim stworzeniu służy zapewnieniu szczęścia i wygody żyjącym istotom. To jest to, co często podkreślam. Kiedy smucisz się lub radujesz, zawsze myśl, że to służy twojemu dobru. Każdy powinien rozwinąć w sobie silne przekonanie, że Bóg czyni wszystko dla jego dobra, a nie żeby przysporzyć mu kłopotów. Niezdolny do zrozumienia tej prawdy człowiek doświadcza wszelkiego rodzaju trudności i smutków. Należy zabiegać o rozpoznanie prawdy ukrytej za boskim stworzeniem. – Dyskurs z 17.10.2004 r.

-BABA

25.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Jeśli chcesz zapalić lampę, potrzebujesz czterech elementów – naczynia, oliwy, knota i zapałek. Jeśli któregoś z nich brakuje, nie możesz zapalić lampy. Jednak zapalona lampa usuwa tylko zewnętrzną ciemność. Jak usunąć ciemność w sercu? Można ją rozproszyć tylko za pomocą światła mądrości (dżniana dżjoti). Jak zapalić światło mądrości, duchowe światło? To światło także wymaga czterech elementów – nieprzywiązanie (wajragja) to naczynie, oddanie (bhakti) to oliwa, koncentracja na jednym (ekagrata) to knot, a wiedza o najwyższej prawdzie (dżniana) to pudełko zapałek. Bez tych czterech składników nie może jaśnieć światło duchowej mądrości. Spośród nich najważniejszym elementem jest duch wyrzeczenia (wajragja). Bez nieprzywiązania wszelka wiedza o świętych pismach jest bezwartościowa. Czym jest nieprzywiązanie? Nieprzywiązanie to brak przywiązania do ciała. Porzuć poczucie ego, które powoduje, że przez cały czas myślisz ‘ja’. – Dyskurs z 9.11.1988 r.

-BABA

24.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Ten kwiat jest piękny; wydziela zachwycający, cudowny zapach mówią oczy i nos. Mądry człowiek nie zadowala się wrażeniami zmysłów. Posługuje się intelektem (buddhi) i chce odkryć – Jak długo? Ile? Odpowiedź brzmi – do zmroku, do świtu nowego dnia. Dlatego dochodzi do wniosku, że prawdziwe piękno i prawdziwy zapach można czerpać tylko od Boga, a nie od stworzonych przedmiotów i elementów, od ruchomych i zmiennych, powstających i łączących się, pojawiających się, przyciągających i znikających bytów tego świata. Obecnie człowiek dosiada dwóch koni – świata i Boga, uniwersalnego i przedmiotowego, absolutnego i względnego, odwiecznego i związanego czasem, rzeczywistego i złudnego. Zatem człowiek zmierza do upadku. Tylko sadhana może pomóc mu wybrać właściwą ścieżkę i stale nią podążać. Każda religia w każdej epoce i sferze podkreśla znaczenie jedności i wyznacza ścieżkę prowadzącą do jej osiągnięcia. Religie przestrzegają nas przed nadmiernym przywiązaniem do świata, który w istocie jest niszczycielski. – Dyskurs z 26.09.1979 r.

23.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Każdy człowiek jest synem Bhudewi (Matki Ziemi). Matka Bhudewi udziela swoim dzieciom wielu lekcji. Wzywa dzieci, aby uczyły się wszystkiego od niej zamiast podążać za innymi nauczycielami. “Uczeni i intelektualiści rozrywają mnie na kawałki, aby zdobyć wiedzę i przeprowadzić eksperymenty” – ubolewa Matka Ziemia. “Narażają mnie na wielkie cierpienie spowodowane kopaniem i wysadzaniem. Jednak nie martwię się tym wszystkim. Uczcie się ode mnie ducha wyrozumiałości. Bez względu na to, jakie obelgi lub ataki mogą was spotkać, znoście je z odwagą. Traktujcie pochwałę lub zniewagę, dobro lub zło ze spokojem. To jest najwyższa wiedza”. Innym ważnym żywiołem w przyrodzie jest woda – jedno z przejawień boskości. Oto lekcja, jakiej uczy woda: “Synu! Z natury jestem czysta, słodka i chłodna. Czystość, cierpliwość i wytrwałość to trzy dobre cechy, które musisz pielęgnować”. Kolejnym nauczycielem w przyrodzie jest ogień. Mówi on człowiekowi: “Mój synu! Nie czynię rozróżnienia na dobro i zło. Nie osiągam zysku, gdy coś palę ani nie ponoszę straty, gdy czegoś nie palę. Traktuję wszystko tak samo, cokolwiek znajdzie się w moim zasięgu. Naucz się widzieć boskość we wszystkim. W ten sposób można zdobyć wiedzę o jaźni”. – Dyskurs z 8.10.1997 r.

-BABA

22.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Przyjrzyj się każdemu przedmiotowi i odkryj, jaki jest tani i bezwartościowy. Wtedy zasiejesz w sercu prawdziwe nieprzywiązanie (wajragję). W podróży do Boga używaj bezcennej broni, doskonałego lustra danego ci przez Boga – intelektu (buddhi). Stare przysłowie mówi, że: “Twoje czyny kształtują intelekt (Buddhi karma anusarini)”. Jednak nie jest to całkiem właściwe. Umysł pobudza zmysły do działania. Umysł po jednej stronie ma intelekt, a po drugiej – zmysły; intelekt i zmysły skłaniają go do działania. Jeśli umysł (manas) kieruje się w stronę zmysłów i je pobudza, skutkiem jest zniewolenie. Jeśli umysł kieruje się w stronę intelektu, który oświetla atma, skutkiem jest wyzwolenie. Czasem intelekt kusi złudna radość, jaką umysł cieszy się dzięki zmysłom. Wówczas należy zastosować sadhanę, aby powstrzymać intelekt przed podporządkowaniem się umysłowi. Trzeba przywrócić intelektowi status tego, który reguluje i kontroluje kaprysy umysłu. – Dyskurs z 26.09.1979 r.

-BABA

21.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Są dwa typy współczesnych nauczycieli. Jeden to ci, którzy utrzymują, że są reprezentantami wedanty, lecz ich głównym dążeniem jest zaspokajanie doczesnych pragnień. Dostosowują się oni do kaprysów swoich uczniów, a czyniąc to potrafią pozbawić ich majątku. Tacy guru są nieznośnym ciężarem dla ziemi. Odpowiadają oni innemu znaczeniu słowa guru, którym jest ciężar, kłopot. Drugi typ guru to ci, którzy potrafią objaśniać święte teksty i do pewnego stopnia pomagają uczniom w zdyscyplinowaniu się. Wmawiają oni uczniom, że sam guru jest Brahmą, Wisznu, Iśwarą a także parabrahmanem, podnosząc w ten sposób własny prestiż. Między nauczycielem a guru jest wiele różnic. Nauczyciel przekazuje za wynagrodzenie to, czego się nauczył, natomiast guru, darząc łaską, wchodzi do serca, poszerza je i umożliwia ci pojmowanie aspektów boskości. Taka istota w postaci guru pojawia się we właściwym czasie. Na przykład, kiedy król Parikszit modlił się, natychmiast pojawił się Śuka. – “Summer Showers in Brindavan”, 1973, rozdz. 31.

-BABA

20.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Najważniejsza dla wszystkich ludzi jest cecha wyrozumiałości (kszamy). Wyrozumiałość to prawda, wyrozumiałość to prawość, wyrozumiałość to niekrzywdzenie, wyrozumiałość to nauka płynąca z Wed, wyrozumiałość obdarza szczęściem i boską błogością. Przebacz tym, którzy cię krzywdzili i krytykowali. Wierz w to, że cokolwiek się dzieje, służy twojemu dobru. Jeśli ktoś zasypuje cię obelgami, nie szukaj odwetu. Zadaj sobie pytanie czy krytykuje on ciało, czy atmę. Jeśli krytykuje ciało, wówczas pośrednio wyświadcza ci przysługę, bo ciało to jedynie sterta mięsa, krwi, kości i odchodów. Jeśli zaś krytykuje ducha, znaczy to, że tak naprawdę krytykuje własne Ja, ponieważ w każdym istnieje ta sama atma. Musisz kultywować takie przebaczenie i wielkoduszność. – Dyskurs z 16.07.2000 r.

-BABA

19.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Wjasa jest nazywany Weda Wjasą ze względu na to, co zrobił dla tych, którzy studiowali Wedy. Wed nie dało się zrozumieć, ponieważ były niezliczone i niezgłębione (Ananto waj Wedah). Wjasa skomponował także 18 puran o różnych imionach i postaciach tego samego Boga. Purany to podręczniki i obrazowe opisy kodeksów moralnych, wydarzeń historycznych, zasad filozoficznych i ideałów społecznych. Przez purany Wjasa starał się uświadomić ludziom potrzebę opanowania egoistycznych pobudek. Jak mówi śloka: “Czynienie dobra innym jest zasługą; wyrządzanie krzywdy innym jest grzechem (Asztadasza puraneszu wjasasja waczana dwajam; paropakaraja punjaja papaja parapidanam)”. Istota wszystkich 18 puran zawiera się w tych dwóch stwierdzeniach. Czynienie dobra jest lekarstwem; niekrzywdzenie to zasada, która musi towarzyszyć leczeniu. Oto lekarstwo na chorobę cierpienia – na radość i smutek, poważanie i zniewagę, pomyślność i przeciwności losu oraz na dwoistości, które niepokoją człowieka i pozbawiają go spokoju. – Dyskurs z 24.07.1964 r.

-BABA

18.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Kriszna wchodził niepostrzeżenie do domów gopik i rozbijał dzbanki z mlekiem i ze zsiadłym mlekiem – była to jedna z jego zabaw. Gopiki niepokoiły się psotami Kriszny i bardzo chciały go złapać na gorącym uczynku. Kriszna był nieuchwytnym złodziejem. Jedna z gopik stwierdziła, że jedynym sposobem na to, by złapać Krisznę, jest modlitwa. Gopiki zaczęły modlić się do Kriszny: “O Kriszno, czy jest możliwe, abyśmy cię schwytały? Jesteś subtelniejszy niż atom i większy od tego, co największe na świecie. Przenikasz każdą istotę w stworzeniu. Jak możemy cię pojąć?”. W wyniku modlitwy gopiki poznały sposób na jego złapanie. Kriszna wylał mleko z dzbanka, umył w nim stopy i wybiegł z domu. Gopiki poszły po śladach stóp Kriszny i go schwytały. Symboliczne znaczenie tego zdarzenia jest takie, że boskości można doświadczyć tylko wtedy, gdy wielbiciel mocno trzyma się stóp Pana. Taka jest nauka Bhagawaty. – Dyskurs z 27.05.1992 r.

17.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Rzeczywistość jest rozpoznawalna wszędzie; najbardziej jest widoczna w tobie, gdy jej usilnie szukasz. Doświadczasz jej nawet wtedy, gdy bezinteresownie wykonujesz obowiązki swoje i innych. Dam ci dzisiaj cztery wskazówki dla uświęcenia życia i oczyszczenia umysłu, abyś mógł połączyć się z Bogiem w swoim wnętrzu – Porzuć towarzystwo niegodziwych (Tjadża durdżana samsargam); Przyjmij z radością szansę przebywania wśród dobrych (Bhadża sadhu samagamam); Wypełniaj prawe czyny zarówno w dzień jak i w nocy (Kuru punjam ahoratram); Rozróżniaj i pamiętaj, co jest trwałe (Smara nitjam-anitjatam)! Jeśli nie próbujesz się w ten sposób zmienić, być może obwiniasz Boga za swoje troski, zamiast oskarżać siebie o chwiejną wiarę! Winisz Boga, ponieważ za szybko obwołałeś się wielbicielem i oczekujesz obfitości łaski. Tak nie można domagać się łaski; Bóg musi uznać cię za swojego wielbiciela. Musisz wykorzystać zdolność rozróżniania, aby przebrać śmieci i je wyrzucić, zamiast uznać je za cenne. Dobre czyny to bezinteresowna służba dla innych. Musisz uciekać od złych ludzi oraz szukać i zdobyć przyjaźń dobrych ludzi, którzy mogą cię oczyścić i uzdrowić. – Dyskurs z 2.07.1985 r.

-BABA

16.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Atma jest wszechobecna. Atma jest nieskończona. Atma jest jednym bez drugiego. Jednak atma jawi się jako wielość z powodu różnorodności form. Duchowość rozpoznaje Jedynego, który obejmuje wszelką różnorodność jako atmę. Niestety, dzisiaj żyje wielu intelektualistów, którzy dzielą Jedynego na wielu. Tylko nieliczni widzą Jedynego w wielości. Oto przykład. Zbudowaliśmy wielki dom. Mamy w nim jeden pokój do kąpieli, jeden do gotowania, inny do spożywania posiłków i jeszcze inny do mieszkania. Co odpowiada za ten podział? Między pokojami znajdują się ściany. Jeśli je usuniesz, wielki dom znowu stanie się jednym. Z powodu ścian działowych istnieją różne pokoje o różnych nazwach i formach. Podobnie, wielki dom atmy jest tylko jeden. Zbudowaliśmy w nim różne pokoje – ciało, zmysły umysł, intelekt, wolę i ego – dlatego pojawia się różnorodność. Ponieważ obecnie wśród ludzi wzrasta skłonność do wprowadzania podziałów, bardzo potrzebny jest guru. – Dyskurs z 14.07.1992 r.

-BABA

15.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Cały świat przejawiony jest grą Brahmy, Wisznu i Iśwary. Brahma tworzy, Wisznu podtrzymuje stworzenie, a Iśwara je roztapia. Brahma określa wasze przyszłe życie zgodnie z przeszłymi karmami, a Wisznu podtrzymuje dzieło stworzenia Brahmy. Roślina nie może rosnąć sama z siebie. Trzeba się nią opiekować, podlewać i ogradzać ją. Tylko wtedy stanie się wielkim drzewem. Analogicznie, nie wystarczy, że guru tylko zaleci wam recytowanie imienia Pana i prowadzenie medytacji, lecz musi też kontrolować waszą praktykę i sprawdzać wasze postępy, dając niezbędne wsparcie i siły. Praca Iśwary polega na łączeniu, zlewaniu rzeczy z nieskończonością. Roztopienie (laja) oznacza zjednoczenie się duszy z paramatmą. Iśwara rozpuszcza jednostkę w bycie uniwersalnym. Zatem cały proces obejmuje kreację, podtrzymywanie i stopienie. Trójpostaciowość Brahmy, Wisznu i Maheśwary nie reprezentuje trzech guru, ale odnosi się do jednej i tej samej istoty działającej w trzech różnych kierunkach i w trzech różnych czasach. – “Summer Showers in Brindavan”, 1973, rozdz. 31.

-BABA

14.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Do Boga można zwracać się na dwa sposoby. Jednym z nich jest sposób, w jaki do Boga zwraca się nowicjusz – wielbiciel, który cały czas znajduje się na etapie podstawowym. Wychwala on Boga: “Panie! Jesteś ucieleśnieniem miłosierdzia, jesteś ucieleśnieniem boskiej błogości (ananda-swarupą), jesteś wszechmogący” i ma nadzieję, że dzięki temu zdobędzie boską łaskę. Jednak im mocniej wielbiciel trzyma się Boga, tym bardziej ten dystans znika. To tak jak wtedy, kiedy odwiedza cię znajomy, a ty witasz go uściskiem dłoni i uśmiechem, które w dużej mierze są sztuczne. Niemniej kiedy wpada do ciebie stary przyjaciel, witasz go nieformalnym ‘cześć’ i prosisz, aby usiadł, z błyskiem w oku i z uczuciem ciepła w sercu. W wielu formalnych pochwałach miłość jest przeważnie nieobecna. Natomiast w osobistym kontakcie z Bogiem miłość jest najważniejsza. Dlatego miej wiarę i cierpliwość oraz wypełniaj działania z miłością i w duchu służby. Miłość zostanie nagrodzona tysiąckrotnie. – Dyskurs z 30.07.1978 r.

-BABA

13.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Dama oznacza panowanie nad zewnętrznymi narządami, a śama – nad narządami wewnętrznymi. Tutaj słowo śama możemy interpretować jako panowanie nad narządami zmysłów. Jeśli panuje się nad zmysłami wewnętrznymi, to narządy zewnętrzne w ogóle nie sprawiają kłopotów i łatwo poddają się kontroli. Jeśli ktoś nie panuje nad zmysłami wewnętrznymi, narządy zewnętrzne także sprawiają mu mnóstwo kłopotów. Jeśli ktoś rozwinie mocne przekonanie, że nie powinien widzieć niczego zewnętrznego, nie będzie widział niczego, nawet z otwartymi oczami. Jeśli ktoś jest zdecydowany nic nie jeść, nie będzie jadł, bez względu na to jak atrakcyjna będzie potrawa. Zmysły wewnętrzne pobudzają narządy zewnętrzne. Panowanie nad zmysłami wewnętrznymi jest trudną sprawą, ale gdy zdołamy to zrobić, z łatwością będziemy kontrolować narządy zewnętrzne. Panowanie nad narządami jest niezmiernie ważne dla każdego, kto urodził się jako istota ludzka – niezależnie czy działa w sferze materialnej, czy duchowej. Takie zdyscyplinowanie przynosi wiele szczęścia. – “Summer Showers in Brindavan”, 1978, rozdz. 11.

11.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Węgiel drzewny jest ciemny i oznacza ignorancję, czyli ciemność. Ogień rzuca światło lub blask i symbolizuje wiedzę. Dopóki ogień i węgiel pozostają rozdzielone, węgiel może tylko patrzeć na ogień, ale nie może zyskać nic z jego blasku. Jednak po włożeniu go do ognia, również węgiel jaśnieje i staje się częścią ognia. Tak więc kontakt z boską postacią powoduje usunięcie ignorancji z ciała. Jeśli ponadto trochę powachlujemy, węgiel szybciej stanie się ogniem. Sadhana stanowi takie wachlowanie. Dzięki sadhanie nawet ignorant może stać się mądry. Gopiki rozumiały tę prawdę, dlatego starały się być blisko Kriszny i jemu też były drogie. Wszelkie ich poczynania miały na celu osiągnięcie nieśmiertelności, ale nie z powodów egoistycznych. Ich wszystkie czyny, o których czytamy w Bhagawacie, trzeba traktować jako prowadzone z czystym i świętym sercem. Gopiki uważały siebie za część Pana. Doświadczały jedności całego stworzenia. Ich zachowań nie powinniśmy traktować powierzchownie. Ich pragnienia całkowicie się spaliły w myślach o boskości. – “Summer Showers in Brindavan”, 1978, rozdz. 12.

-BABA

10.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Ludzie, którzy idą nad Ganges, aby przynieść świętą wodę, mogą zabrać ze sobą tylko tyle wody, ile pomieszczą ich pojemniki. Dlatego ważne jest to, by poszerzać swój pojemnik duchowy, czyli serce. Boskości nie można urzeczywistnić przez różne formy oddawania czci. Czyny te są dobre same w sobie i przynoszą odpowiednie nagrody, ale nie rozbudzają duchowości, która polega na utworzeniu połączenia z boskością tylko dzięki koncentracji na uświadomieniu sobie jedności. Bóg nie rodzi się ani nie umiera, przenika każdą istotę jako świadek. Niezbędna jest transformacja serca. Trzeba usunąć z serca wszelkie złe myśli i uczucia. Nawet bhadżany należy śpiewać całym sercem. Nie może być to mechaniczny rytuał. Jeśli napełnisz serce świętymi myślami i uczuciami, znajdą one odzwierciedlenie w śpiewaniu bhadżanów. Przez śpiew powinieneś sprawiać radość wszystkim uczestnikom. – Dyskurs z 25.08.1997 r.

-BABA

9.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Ładna róża bardzo nas cieszy, ale nim nastanie wieczór, róża więdnie, a do następnego dnia jej płatki opadają i już nas tak nie cieszy. Podobnie, każdy piękny przedmiot może rodzić w nas tylko przelotne szczęście. Musimy dobrze zrozumieć, gdzie można znaleźć trwałe szczęście. Można je znaleźć wyłącznie w atmie i myśli o Bogu. Trwałe szczęście możemy czerpać jedynie z tego, co trwałe. Z tego, co przelotne, nigdy go nie uzyskamy. Prawdziwa błogość przychodzi tylko po doświadczeniu takiego trwałego szczęścia. Tej błogości nie możemy szukać wszędzie. Byłoby to czymś w rodzaju szukania diamentów na targu rybnym. Na targu rybnym znajdziemy tylko ryby, a nie diamenty! Ponieważ świat jest tymczasowy, a wszelkie życie na nim niepewne, trwałego szczęścia nie możemy tu znaleźć. – “Summer Showers in Brindavan”, 1978, rozdz. 12.

-BABA

8.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Niezależnie od tego, gdzie skieruje się kamerę w czasie nagrywania filmu, rezultatem będzie obraz przedmiotów znajdujących się w obiektywie. Zależy to od kierunku obrotu obiektywu. Podobnie umysł odzwierciedla naturę tego, co nas przyciąga. Jeśli ktoś nas oskarża, wpadamy we wściekłość i zachowujemy się jak szaleni. Jeśli ktoś nas chwali, skaczemy z radości i myślimy dobrze o tej osobie. W obu przypadkach powodem jest nasz brak równowagi emocjonalnej! Musimy zrozumieć sekrety umysłu i sposoby, w jakie z nami gra. Musimy nauczyć się być nieporuszeni i spokojni, niezależnie od tego, czy jesteśmy chwaleni, czy oskarżani. Inny przykład: Jeśli umysł skieruje się ku Bogu lub dobru, staje się ludzki. Jeśli umysł zwróci się w stronę negatywnych myśli i niegodziwego egoizmu, staje się demoniczny. Gdy przekręcamy klucz w prawo, zamek otwiera się; gdy przekręcamy klucz w lewo, zamek zamyka się. Ten sam klucz wykonuje dwa przeciwne działania, w zależności od kierunku obrotu. Jeśli umysł skieruje się ku dobrym myślom, wytwarza nieprzywiązanie. Zwrócony ku myślom ‘ja’ i ‘moje’, umysł powoduje przywiązanie. Przywiązanie oznacza zniewolenie; nieprzywiązanie prowadzi do wyzwolenia! – Dyskurs z 25.07.1978 r.

-BABA

7.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Prahlada znał prawdę, że ten świat w całości wypełnia wszechobecny Bóg (Sarwam Wisznumajam dżagat). Wiedział o tym z nauk i z własnego doświadczenia – była to dla niego oczywista prawda. Dlatego gdy poproszono go, aby powiedział, jaki dar chciałby otrzymać od Pana, który się przed nim objawił, Prahlada nie poprosił ani o wskrzeszenie ojca, ani o zwrócenie królestwa, ani o długie życie, ani o bogactwo, ani o sławę; poprosił o możliwość ukojenia bólu i smutku wszystkich istot! Bóg, jakiego znał, przejawiał się w postaci tych istot, a najlepszym sposobem służenia Jemu, było służenie tym manifestacjom i przynoszenie im ulgi i radości. Język musi wypowiadać słodkie i kojące słowa; ręce muszą wykonywać prawe i dobre czyny. Ciało musi żyć w nieustannej obecności Boga (upawasie). – Dyskurs z 20.02.1966 r.

-BABA

6.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Gdy ludzie modlą się do Boga, nie powinni prosić o łaski. Nie powinieneś nawet modlić się o wyleczenie z choroby, ponieważ świat jest pełen chorób. Musisz mieć poczucie, że to, co dolega wielu innym, dolega również tobie. Świat jest pełen bogactwa, domów i wielu innych dóbr. Musisz prosić Boga o to, co nie jest łatwo dostępne na świecie. Nie masz pokoju. Musisz modlić się o pokój. Tylko boskość ma pokój. Boskość opisano jako ucieleśnienie pokoju w modlitwie skierowanej do Pana, zaczynającej się od słowa ‘śantakaram’. Nikt inny, oprócz Boga, nie obdarzy cię prawdziwym pokojem. Po drugie, musisz modlić się o szczęście (sukham). Prawdziwego szczęścia nie można otrzymać od innych. Mogą oni zapewnić ci krótkotrwałą doczesną przyjemność. Jednak tylko Bóg posiada wieczne szczęście i trwałą błogość. Musisz modlić się o tę błogość. Tylko Bóg może ci ją dać. On jest Panem błogości. Musisz modlić się do Boga o wieczny pokój i trwałą błogość, a nie o ziemskie dary. – Dyskurs z 25.08.1997 r.

4.07.2024 r.

MYŚL DNIA

W życiu człowiek przyjmuje dwie postawy wobec przedmiotów, z którymi ma kontakt. 1) To przedmioty, którymi opiekujesz się przez chwilę z uwagi na swoją pozycję w stosunku do nich. 2) To przedmioty, które należą do ciebie, które zabierasz ze sobą i których używasz według własnych upodobań. Ten drugi rodzaj relacji nazywany jest marakam, natomiast ten pierwszy – tarakam. Ludzie powinni pielęgnować postawę tarakam, czyli, że nic do nich nie należy i że wszystko pochodzi od Boga. Wszystko jest darem Boga. W tym duchu musisz traktować wszelkie dobra. Musisz o nie dbać, dopóki jesteś odpowiedzialny za ich właściwe użytkowanie i utrzymanie. To twój obowiązek. Dopóki żyjesz na tym świecie, masz obowiązek dbać o żonę, dzieci i dobytek. Jednak musisz to traktować jako obowiązek nałożony przez Boga. Nie możesz przywiązywać się do nich jak do swojej własności. Niemniej większość ludzi na świecie jest mocno przywiązana do rodziny i dobytku. Jak trwałe są te dobra? Nie wiesz, kiedy będziesz musiał je wszystkie porzucić. Dlatego właściwą postawą ludzi jest rozpoznanie swojego obowiązku wobec innych i uważanie wszystkiego za dar od Boga. – Dyskurs z 25.08.1997 r.

-BABA

2.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Ten, kto prowadzi pobożne życie, doświadcza boskiej błogości. Jest zawsze pełen błogości. Cieszy się prawdziwym szczęściem. Dlatego każdy człowiek musi uświadomić sobie prawdę, że jest iskrą boskości. Oznacza to, że każdy musi starać się doświadczać Boga jako mieszkańca serca. Kiedyś Ardżuna niepokoił się stanem rzeczy wokół siebie i zapytał Krisznę, dlaczego tak się dzieje, skoro tak silna jest jego wiara w Krisznę. Wówczas Kriszna wyjaśnił Ardżunie, że nie wystarczy chwilami pamiętać o Bogu, kiedy odczuwa się taką potrzebę. Takie postępowanie to kwestia wygody i interesowności. Trzeba nieustannie pamiętać o Bogu (anusmarana). Uwolni to wielbiciela od kłopotów i zmartwień. Anusmarana wymaga, aby zawsze i w każdej sytuacji pamiętać o Bogu. Kriszna powiedział Ardżunie, że on myśli o Bogu tylko w pewnych sytuacjach i w określonym celu. Nie jest to właściwa droga. Kriszna powiedział: “Jeśli pamiętasz o mnie przez cały czas, zawsze jestem z tobą”. – Dyskurs z 25.08.1997 r.

-BABA

1.07.2024 r.

MYŚL DNIA

Gdy zanurzysz się w anandzie (błogości) Pana, będziesz także panem każdej mniejszej anandy. Gdy zanurkujesz w morzu, musisz szukać pereł. Gdy udasz się do kalpawrikszy (drzewa spełniającego życzenia), poproś o najwyższą błogość. Nie zabiegaj o drobiazgi, skoro niewiele większym wysiłkiem możesz osiągnąć pełnię. Pragnienie połączenia się z Nieskończonym, Najwyższym i Nieograniczonym jest naturalną tęsknotą człowieka, ponieważ w jaskini jego serca mieszka ten sam Bóg. Młode cielę tęskni za krową. Każde cielę zna swoją matkę. Możesz mieć tysiąc cieląt i tysiąc krów. Puść wolno cielęta, a każde odnajdzie swoją matkę. Podobnie i ty musisz wiedzieć, gdzie szukać właściwego schronienia i oparcia – jest nim Bóg, od którego przyszedłeś! – Dyskurs z 20.02.1966 r.

30.06.2024 r.

MYŚL DNIA

W indyjskich świętych pismach kierunek północny jest związany z bogami. Dlatego te sześć miesięcy uttarajany, gdy słońce wędruje na północ, uważa się za szczególnie odpowiedni czas do prowadzenia sadhany i uroczystych obrzędów. Muszę ci jednak powiedzieć, że powinieneś bardziej zajmować się słońcem na swoim wewnętrznym nieboskłonie niż tym w głębi otwartej przestrzeni. Jaka sadhana skieruje to wewnętrzne słońce do Boga? Bóg jest ukryty i przesłonięty chmurami egoizmu. Pozbywanie się egoizmu to sadhana, jaką należy praktykować. Naucz się lekcji od drzewa. Gdy jest ciężkie od owoców, nie unosi wysoko głowy w poczuciu dumy, kłania się nisko i pochyla, tak jakby nie przypisywało sobie żadnych zasług za swoje osiągnięcie i tak jakby pomagało ci zerwać owoce. Naucz się lekcji od ptaków. Karmią te, które nie potrafią latać daleko. Ptak uśmierza swędzenie bawoła, drapiąc go dziobem; pomagają i służą sobie wzajemnie, nie myśląc o nagrodzie. O ile bardziej uważny musi być człowiek ze swoimi lepszymi umiejętnościami i zdolnościami? Służba jest najlepszym lekarstwem na egoizm. Dlatego zaangażuj się w służbę, aby złagodzić ból i smutek na tyle, na ile możesz. – Dyskurs z 13.01.1968 r.

29.06.2024 r.

MYŚL DNIA

Kiedyś Totaka, uczeń Śri Śankaraczarji, zapytał swojego guru: “Mistrzu, kogo można uznać za największego zdobywcę na tym świecie?”. Śri Śankaraczarja odpowiedział: “Największym zdobywcą jest ten, kto panuje nad zmysłami, a nie ci, którzy podbijają królestwa, zdobywają Himalaje lub posiadają wszelką wiedzę”. Prahlada powiedział swemu ojcu Hiranjakasipu: “Chcesz podbić trzy światy, ale nie potrafisz pokonać zmysłów”. Jeśli człowiek nie zapanuje nad swoimi wewnętrznymi wrogami, takimi jak złość czy nienawiść, to jak może mieć nadzieję na pokonanie swoich wrogów zewnętrznych? Istnieje tylko jeden sposób na pokonanie wrogów wewnętrznych – miłość! Ważne jest, aby nasze życie stało się wartościowe dzięki praktykowaniu miłości, zwyciężeniu sześciu wrogów wewnętrznych i ofiarowaniu wszystkich naszych działań Bogu. Świat jest pogrążony w chaosie. W tej sytuacji obowiązkiem każdego wielbiciela jest urzeczywistnienie ojcostwa Boga i braterstwa człowieka, a także przeciwdziałanie siłom zła, które przysparzają ludziom niezliczonych kłopotów. Sięgając po potężną broń miłości, staraj się służyć ludzkości, aby wyplenić siły przemocy i nieprawości. – Dyskurs z 23.11.1986 r.

-BABA

28.06.2024 r.

MYŚL DNIA

Narada zobaczył kobietę jaśniejącą jak gwiazda, zatopioną w medytacji. Zdziwił go blask aureoli wokół jej głowy. Narada zastanawiał się, czy kiedykolwiek w życiu osiągnie taką głębię doświadczenia. Jego obecność przebudziła kobietę. Namawiana, ujawniła swoją tożsamość. Oznajmiła, że jest brahmawidja dewatą (boginią wiedzy o świadomości najwyższej rzeczywistości), boginią prawdy, którą odsłania mądrość (dżniana)! Po tych słowach zdziwienie Narady wzrosło dwukrotnie. “Dlaczego medytujesz? Jaki sens ma ta intensywna medytacja (dhjana), która uciszyła całą przyrodę wokół ciebie? Nad czym medytujesz?” – zapytał. Bogini powiedziała: “Pragnę najwyższej błogości płynącej z kontemplacji lotosowych stóp Kriszny; medytuję o nich, aby przemienić się w gopikę, która się mu poddała”. Taką słodycz można czerpać z kontemplacji, z oddania (bhakti). – Dyskurs z 13.01.1968 r.

27.06.2024 r.

MYŚL DNIA

Historia ludzkości liczy tysiące lat. Jednak ludzkość do tej pory nie uświadomiła sobie wielkości człowieczeństwa. Po tylu latach człowiek wciąż nie potrafi odpowiedzieć na pytanie: “Czym są wartości ludzkie?”. Ludzie studiują książki, słuchają dyskursów, doświadczają zysków i strat, radości i smutków, ale to wszystko nie daje im silnego przekonania o tym, co w życiu jest trwałe. Gdyby porzucili to przekonanie, mogliby sobie uświadomić, że świat jest jedną rodziną. Wedy nauczały idei jednej ludzkiej rodziny. Głosiły, że najwyższa kosmiczna zasada (brihat) nie ma ograniczeń. Jest nieskończona. Ludzkość również nie ma ograniczeń ani barier. W rzeczywistości między rodzajem ludzkim a każdym innym gatunkiem istot żywych, takich jak ptaki, zwierzęta, a nawet drzewa, nie istnieją żadne granice. Wszystkie należą do jednej rodziny istot żywych. W drzewie życia człowiek pojawia się w wielu formach – zwierząt, ptaków i owadów. We wszystkich formach doświadcza swojej boskiej istoty. Każdy człowiek ma cztery matki. Pierwszą jest prawda (satja), drugą – prawość (dharma), trzecią – miłość (prema), a czwartą – pokój (śanti). Człowiek musi żyć tak, aby sprawiać radość wszystkim czterem matkom. – Dyskurs z 25.12.1997 r.

26.06.2024 r.

MYŚL DNIA

Człowiek chodzi na dwóch nogach: iha i para (ten świat i drugi świat), dharma i brahman, prawość i Bóg! Jeśli całkowicie zanurza się w tym świecie, wybiera podróż przez życie z przeszkodami, skacząc na jednej nodze. To duży problem; może w każdej chwili upaść i złamać nogę. I tak się dzieje! Tyle samo uwagi trzeba poświęcić zarówno dobroci na tym świecie, jak i pobożności dla życia po śmierci i zachować czujność, gdy robi się krok jedną lub drugą nogą – obie są niezbędne do szczęśliwej podróży przez życie! Gdy dochodzisz do samorealizacji, robisz właściwy krok – krok brahmana. Do tego czasu musisz zapanować nad zmysłami. ‘Go’ znaczy zmysły, a ‘Go-pi’ oznacza osobę, która pokonała zmysły dzięki poddaniu się Go-pali, panu ‘Go’ (zmysłów). Kiedyś Kriszna powiedział Ardżunie, że może on wejść do Wradżamandali (obszaru, gdzie mieszkali gopale i gopi), gdy opanuje emocje i impulsy oraz skłonność do ulegania zmysłom! – Dyskurs z 13.01.1968 r.

#sathyasai #saibhakta #sathyasaibaba #saibaba

25.06.2024 r.

MYŚL DNIA

Bogactwem Sai jest czysta, bezinteresowna i nieskończona miłość. Taka jest prawda. Bogactwem Sai nie są budynki, które tu widzisz. Bogactwem Sai jest jedynie czysta i bezinteresowna miłość. Musisz odziedziczyć tę miłość, napełnić się nią i ofiarować ją światu. Jest to twój najważniejszy obowiązek jako wielbiciela Sai. Co możesz ofiarować Panu, który jest wszechmogący, wszechobecny i wszechwiedzący? Różne przedmioty, jakie ofiarowujesz Bogu, są dziełem iluzji. Czy przenikającego wszechświat Pana można ograniczać do świątyni? Jaką lampę możesz zapalić Temu, który jaśnieje blaskiem miliarda słońc? Jego prawda wykracza poza zrozumienie Brahmy i Hary. Jak mogą Go pojąć inni? Jakie imię nadasz Temu, który jest wszystkim? Jakie pożywienie ofiarujesz Temu, który ma kosmos w żołądku? Stań się oddany Bogu dla samego siebie. Niezależnie od tego, pod jakim imieniem lub postacią będziesz oddawał cześć Bogu, On odpowie. On jest Tym, który obdarza wszystkim i który spełnia każde życzenie. Czy wielbiciel zaznaje cierpienia, czy pragnie określonego przedmiotu, czy jest poszukiwaczem, czy wyzwolonym, Bóg odpowiada zgodnie z poziomem jego oddania. – Dyskurs z 23.11.1986 r.

#sathyasai #saibhakta #sathyasaibaba #saibaba