24.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Miej czystą miłość i boską błogość (anandę) w sercu. Ananda pochodzi z czystego widzenia, czystego słyszenia, czystej mowy i z czystych czynów. Dzień, w którym utwierdzisz się w boskiej błogości, będzie dla ciebie dniem moich urodzin. Boska inkarnacja (awatar) to moc najwyższej duszy (atma-śakti), która przybrała szatę mocy czynu i mocy duchowej jedności (krija-śakti i joga-śakti). Na ogół proces inkarnacji awatara (awataranę) określa się jako ‘zejście’ z wyższego poziomu do niższego poziomu. Jednak wcale tak nie jest! Gdy dziecko płacze, lamentuje i podnosi krzyk w kołysce, matka pochyla się i bierze je na ręce. Jej schylania nie należy opisywać jako ‘zejście’. Jeśli zdobędziesz niezbędne kompetencje, inkarnacja przyjdzie i cię ocali. Natomiast jeśli będziesz pomnażał wady i schodził coraz niżej, to jak zostaniesz uratowany? – Dyskurs 23.11.1978 r.

-BABA

23.11.2025 r.

MYŚL DNIA

W rzeczywistości epoka kali jest najbardziej korzystna ze wszystkich czterech epok, ponieważ obecnie przebywa pośród was wieczne ucieleśnienie błogości (anandy) w takiej formie, do jakiej możecie się zbliżyć, oddawać jej cześć i uczyć się od niej. Śpiewacie ze mną, rozmawiacie ze mną oraz napełniacie oczy, uszy i serca moimi słowami i działaniami. To nie jest zwykłe fizyczne ciało zbudowane z pięciu żywiołów, ani ten dzień nie jest dniem moich urodzin, choć możecie go tak nazywać. To ciało może mieć urodziny, ale ja nie mam urodzin. Przypisujecie mi wiek, ale ja nie mam wieku, który można policzyć. Wieczny, który ani nie przychodzi, ani nie odchodzi; ten, który ani nie był, ani nie jest, ani nie będzie; Nieśmiertelna Osoba wolna od narodzin i śmierci. Ta wiecznie promieniejąca atma to Sai. Myślcie umysłem, planujcie inteligencją i używajcie ciała, aby służyć potrzebującym. Ten akt służby ofiarujcie Bogu; oddawajcie mu cześć, ofiarowując ten kwiat. W codzienne życie wprowadzajcie ideały, które głosi Sathya Sai, i rozpowszechniajcie je na całym świecie, stając się żywym przykładem ich wielkości. – Dyskurs z 23.11.1979 r.

22.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Uzyskaj wysokie wykształcenie i osiągnij sławę. Nie ma w tym nic złego. Wyjedź za granicę, zarabiaj pieniądze i zdobywaj dobre imię; nie ma w tym nic niewłaściwego. Jednak nie zapominaj o swojej kulturze. Nie krytykuj kultury innych. Gdziekolwiek jesteś, spraw, aby twoje życie było wzorem dla innych. Mów uprzejmie. Wypełniaj prawe czyny. Wtedy będziesz dobrym człowiekiem. Nie staraj się osiągnąć statusu wielkiego człowieka. Zawsze dąż do tego, aby stać dobrym człowiekiem. Wielcy ludzie mogą popełniać wiele złych czynów, ale działania dobrego człowieka zawsze stanowią wzór dla innych. Rawana był wielkim człowiekiem. Rama jest doskonałym przykładem dobrego człowieka. Obaj opanowali te same nauki, lecz jakże inna była ich natura! Chociaż Rawana posiadał ogromną wiedzę, zniszczył siebie i spowodował zagładę całego swojego klanu wskutek jednej złej cechy, jaką było pożądanie. Hiranjakashipu, pana wszystkich pięciu żywiołów, doprowadziła do upadku jego zła cecha, jaką był gniew. Durjodhanę zniszczyła chciwość. Nie zgodził się przekazać Pandawom nawet pięciu wiosek. Wszyscy ci wielcy ludzie zniszczyli nie tylko siebie, lecz także całe swoje rody. Nawet jedna zła cecha wystarczy, aby spowodować upadek! Wyobraź sobie los człowieka, który ma wszystkie sześć złych cech – żądzę, gniew, chciwość, pychę, zazdrość i nienawiść! – Dyskurs z 22.11.1999 r.

21.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Jest taki zwyczaj, że gdy idziesz do Pana, zabierasz coś ze sobą. Ludzie postępują w ten sposób, gdy chcą spełnić jakieś pragnienie, zdobyć łaskę lub zrealizować cel. Gita głosi, że zanoszą liść, kwiat, owoc i wodę (patram, puszpam, phalam i tojam). Przyjmują postawę: “Ja jestem człowiekiem (dżiwą); On jest Bogiem (dewą)”. Lecz jest to tak samo zła sztuczka jak ta, którą praktykują niektórzy ludzie: gdy prosimy ich o mleko, przyprowadzają jedną krowę; aby dać nam mleko, doją inną krowę. Ludzie ofiarowują Panu liść, kwiat i owoc, które wyrosły na jakimś drzewie, więc nagroda w postaci łaski trafia do drzewa, a nie do nich! Ofiaruj liść, kwiat i owoc, które wyrosły na drzewie twojego życia – pachnące liście swoich postanowień i planów podejmowanych przez umysł oraz słodkie, soczyste owoce swoich czynów i myśli. Znam ich względną wartość. Potrzebuję czegoś, co należy do ciebie, a nie czegoś, co zostało kupione na bazarze, wyrosło na drzewie lub powstało dzięki inteligencji, oddaniu i stałości drugiego człowieka. Bóg dał ci serce, abyś używał go w życiu. Oddaj Panu serce tak czyste i nieskażone, jakim było wtedy, gdy je otrzymałeś. Jednak wcześniej wykorzystaj je do przechowywania miłości, pokoju, prawości i prawdy – i do dzielenia się nimi ze wszystkimi, którzy mają z tobą kontakt. – Dyskurs z 3.10.1965 r.

20.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Nie rozgłaszajcie, że jesteście sektą odmienną i oddzieloną od tych, którzy czczą Boga w innych formach i imionach. W ten sposób ograniczacie samego Boga, którego wysławiacie. Nie mówcie z entuzjazmem: “Chcemy tylko Sai; reszta nas nie interesuje”. Musicie przekonać samych siebie, że wszystkie formy są Sai i że wszystkie imiona są Sai. Nie ma żadnej “reszty”; wszystko jest Nim. Musieliście zauważyć, że nie mówię o Sai w dyskursach ani nie śpiewam o Sai w czasie bhadżanów, którymi zwykle kończę dyskursy. Z pewnością się nad tym zastanawialiście. Powiem wam, jaka jest przyczyna. Nie chcę, aby powstało wrażenie, że pragnę rozgłosu dla tego imienia i dla tej formy. Nie przyszedłem założyć nowego kultu; nie chcę wprowadzać ludzi w błąd w tej sprawie. Potwierdzam, że ta forma Sai jest formą wszystkich różnych imion, których człowiek używa do oddawania czci boskości. Dlatego uczę, że nie należy czynić rozróżnienia między imionami Rama, Kriszna, Iśwara i Sai, ponieważ wszystkie one są moimi imionami. – Dyskurs z 17.05.1968 r.

-BABA

19.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Ucieleśnienia miłości! W tym nieskończonym wszechświecie pośród niezliczonych istot żywych, rodzaj ludzki jest wyjątkowy. Wśród istot ludzkich przywilejem jest urodzić się kobietą. Wiele przykładów ukazuje ich przewodnią rolę. Czy Rama nie przyszedł na świat jako boska inkarnacja w łonie Kausalji? Czy bliźniacy Lawa i Kusza nie stali się wielcy, dlatego że urodziła ich Sita? Czy to nie dzięki troskliwej opiece Dżidżabai, Śiwadżi wyrósł na wielkiego wojownika? Czy to nie pobożność Putlibai sprawiła, że Gandhi stał się mahatmą? Wszystkich wielkich mędrców i świętych, bohaterów i wojowników urodziły kobiety, które uczyniły ich wielkimi. Kobieta jest boginią natury. Gajatri, która zawiera w sobie esencję Wed, to bogini. Czci się ją jako matkę Wed (Wedamatę). To oczywiste, że narodziny kobiety są godne szacunku i czci oraz chwalebne. Wedy także wysławiają żeński pierwiastek na różne sposoby. Rytuały i praktyki wedyjskie przyznają kobietom wysoką pozycję. – Dyskurs z 19.11.1995 r.

18.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Ucieleśnienia miłości! Dzięki miłości możecie osiągnąć wszystko. Bez miłości człowiek jest martwy. Służcie wszystkim z miłością. Bóg jest zarówno tym, który kocha, jak i tym, który jest kochany. Jest On reżyserem sztuki oraz aktorem. “On napełni wasze oczy łzami; On otrze wasze łzy”. Jak On to robi? Gdy jesteście pogrążeni w sprawach tego świata, On napełnia wasze oczy łzami. Gdy jesteście zanurzeni w duchowości, On zabiera wasz smutek. “On doprowadzi was do szaleństwa. On zabierze wasze szaleństwo. On jest Satczitananda Sai Ramą”. On sprawia, że wielbiciel szaleje na punkcie Swamiego i woła z płaczem: “Swami! Swami! Swami!”. On uwalnia wielbiciela od szaleńczego przywiązania do świata. “On uczyni jogina bhoginem. On sprawi, że bhogin stanie się joginem”. Poszukiwacz przyjemności transformuje się w poszukiwacza duchowego, a poszukiwacz duchowy zmieni się w tego, kto cieszy się błogością. Gdy człowiek zamożny (bhogin) stanie się żebrakiem (joginem), zacznie kontemplować Boga. – Dyskurs z 7.03.1997 r.

17.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Skazą, która ma wpływ na umysł, jest iluzja. Iluzja jest jak zły pies, który nie pozwoli nikomu zbliżyć się do pana. Możesz ją przechytrzyć tylko przez przyjęcie formy (rupam) pana zwanej sarupjam albo przez wołanie pana tak głośno, aż wyjdzie i wprowadzi cię do domu, czyli przez zdobycie Jego łaski, bliskość (samipjam). Iluzja to Jego ulubieniec, więc nie zrobi ci krzywdy, jeśli On tak jej nakaże. Pan przychodzi, aby ocalić od iluzji nie jednego dobrego człowieka, ale całą ludzkość. Oczywiście musi przyjść, przyjmując taką postać, jaką człowiek może kochać, czcić i cenić. Pan może dać radość i odwagę, gdy mówi ludzkim językiem. Wielu boi się do mnie zbliżyć, ponieważ wiedzą, że jestem świadomy ich najskrytszych myśli i najgłębszych pragnień. Lecz powiem ci, że boją się tylko bezbronne zwierzęta. Człowiek, który jest dzieckiem nieśmiertelności, nie powinien odczuwać lęku. Ludzie modlą się przed kamiennym wizerunkiem boga węża, ale kiedy w odpowiedzi na ich modlitwy pojawia się prawdziwy wąż, przerażeni uciekają z pokoju modlitewnego! Pan objawia się tylko po to, by obdarzyć łaską, a nie po to, by wzbudzać przerażenie. – Dyskurs z 1.01.1964 r.

16.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Musisz nauczyć się dociekać, jak zasłużyć na łaskę Boga i odróżniać dobro od zła. Mam nadzieję, że rozwiniesz wszystkie te umiejętności i zdobędziesz łaskę Boga. Nie wystarczy, że będziesz oddany Swamiemu. Twoja miłość (prema) do Swamiego niekoniecznie poskutkuje miłością Swamiego do ciebie. O ile nie znajdziesz sposobu na zdobycie łaski Swamiego, twoje wysiłki pójdą na marne. Powinieneś iść ścieżką, dzięki której będziesz mógł doświadczać miłości i cieszyć się nią. Znajomość ścieżki, dzięki której otrzymasz miłość, jest ważniejsza niż po prostu mówienie, że masz w sobie miłość. Sama twoja miłość jest po prostu jak ruch na drodze jednokierunkowej. Jeśli miłość zaowocuje otrzymywaniem miłości z drugiej strony, stanie się ruchem dwukierunkowym. Jest wtedy dawaniem i braniem. Gdy rozwiniesz dobre idee, dobre myśli i dobre zwyczaje, nie będziesz musiał prosić o łaskę Boga. Bóg sam obsypie cię swoją łaską i miłością jako odpłatą za twoje dobre zachowanie. – “Summer Showers in Brindavan”, 1974 – część 2, rozdz. 14.

-BABA

15.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Dzisiaj najważniejsze są trzy rzeczy: moralność w biznesie, polityka z zasadami, kształcenie obejmujące charakter. Gdziekolwiek spojrzysz, tam panuje chaos, cierpienie i lęk. Jak pozbyć się tych chorób? Jedynym sposobem jest miłość. Miłość jest Bogiem. Żyj w miłości. Gdzie rozwinie się miłość, tam nie będzie nienawiści. Zniknie niesprawiedliwość. Ludzie nie będą pogrążać się w kłamstwie. Nie będą wybierać niegodziwych dróg. Ludzie będą podążać właściwą drogą. Dlatego uważaj miłość za Boga. Budda głosił: “Niekrzywdzenie jest najważniejszą cnotą”. Sathya Sai głosi: “Jedynie miłość jest formą Boga”. Kochaj wszystkich. Miłość jest jedyną własnością Boga. Miłość nie należy do człowieka. Miłość nie jest towarem, który można kupić. Miłość wypływa z serca. Tylko miłość można nazwać boską. Boska miłość różni się od ludzkich przywiązań, jest ponadczasowa i wszechobecna. Uczyń ją swoim jedynym ideałem. Miłość jest w tobie. Przejawiaj ją we właściwy sposób. – Dyskurs z 7.03.1997 r.

14.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Małe dzieci mają czyste serca. Tylko z powodu wadliwego systemu edukacji schodzą na zgubne ścieżki. Uczniowie są bezinteresowni i święci. Rodzice w domu i nauczyciele w szkole sprowadzają ich na złą drogę. To naturalne, że rodzice są przywiązani do swoich dzieci, ale musi się to mieścić w określonych granicach. Rodzice muszą zawsze zwracać szczególną uwagę na zachowanie dzieci. Dzisiaj rodzice nie wiedzą, czym jest właściwe postępowanie. Jak więc mogą kierować dziećmi? Mamy zbyt dużo wolności. Tak, wolność jest pożądana, ale jaka wolność? Celem mądrości jest wolność. Celem kultury jest doskonałość. Celem wiedzy jest miłość. Celem edukacji jest charakter. Tak, warto dążyć do takiej wolności. Lecz dając dzieciom swobodę robienia tego, co im się podoba i pozwalając im wracać do domu o 1.00 lub 2.00 w nocy, bez zadawania pytań, gdzie byli, rodzice doprowadzają ich do całkowitego upadku. Uczniowie nie zachowują się właściwie i nie mają dyscypliny. Jednak nie jest to wyłącznie ich wina. Wynika to z niewłaściwych ideałów, które ustanowili rodzice. Nadmierna miłość, jaką okazują dzieciom, prowadzi je na złą drogę. – “Summer Showers in Brindavan”, 1991, rozdz. 1.

13.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Wielu ludzi, którzy mają pytania dotyczące Swamiego, nie pojmuje dróg boskości. Patrzą na wszystko z ziemskiego punktu widzenia. Powinni patrzeć na sprawy z boskiego punktu widzenia. Zmień swój punkt widzenia. Jeśli praktykujesz postrzeganie świata z perspektywy wszechobecności Boga, przejdziesz transformację. Doświadczysz mocy Boga we wszystkim w stworzeniu. Nie możesz niczego ukryć przed Bogiem. Wielu ludzi sądzi, że Swami nie widzi, co robią. Nie uświadamiają sobie, że Swami ma niezliczone oczy. Nawet twoje oczy są boskie. Lecz nie jesteś świadomy swojej prawdziwej natury. Jeśli wierzysz w siebie, będziesz wierzył w Boga. Zrozum, że nie istnieje nic, co przewyższa Jego moc. Kochaj Boga z taką najwyższą wiarą. Wtedy On przyciągnie cię do siebie. To wymaga czystości. Magnes nie przyciągnie kawałka żelaza pokrytego rdzą. Podobnie Bóg nie przyciągnie do siebie nieczystej osoby. Dlatego zmień swoje uczucia i myśli oraz rozwijaj przekonanie, że Bóg jest wszystkim. Wówczas Bóg cię nie opuści. – Dyskurs z 27.02.1995 r.

-BABA

12.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Zrozum prawdziwy związek między zewnętrznym światem zjawisk, a wewnętrznym światem ducha. Świat zewnętrzny jest odbiciem wewnętrznej istoty. Wszelkie szczęście, jakiego szukasz w przedmiotach zewnętrznych, jest w tobie. Dla przykładu weźmy ocean. Woda z oceanu zamienia się w parę wodną i przybiera różne formy oraz właściwości. Oczyszcza się i nabiera słodyczy, a później wraca do oceanu w innej postaci. Spójrz na zmiany, jakie przechodzi w tym procesie. Wznosi się w górę jako para wodna, staje się chmurą, spada na ziemię w postaci deszczu, płynie jako strumienie i łączy się z oceanem jako rzeka. Przemiana w parę wodną to prawda (satja). Powstawanie chmur to właściwe postępowanie (dharma). Spadanie na ziemię w postaci kropel deszczu odpowiada kroplom miłości (premy). Gdy krople deszczu łączą się w rzekę, jest to strumień błogości (anandy). Ten strumień błogości wpada do oceanu łaski. Prędzej czy później to, co pochodzi od Boga, musi się z Nim połączyć. To jest naturalne przeznaczenie wszystkich żywych istot – urodzić się jako człowiek (manawa), prowadzić życie istoty indywidualnej (dżiwi), powrócić do postaci boskiej natury (Madhawy) i ostatecznie połączyć się z Bogiem. – Dyskurs z 7.03.1997 r.

-BABA

11.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Nazwy i formy są przemijające. Forma tygrysa jest przemijająca. Forma węża jest przemijająca. Ponieważ nazwy i formy przemijają, traktuj je jako takie. Jednak nie należy błędnie interpretować zasady niedwoistości. Masz w kieszeni długopis. Ktoś inny też ma w kieszeni długopis. Nie możesz wziąć długopisu z kieszeni tego człowieka. Czy byłoby to właściwe? Nie! Na poziomie doczesnym twój długopis należy do ciebie, a mój długopis należy do mnie. Jeśli się poślizgniesz, doznasz złamania nogi. Wtedy będziesz nosił gips. Twoja matka bardzo cię kocha i może odczuwać smutek z powodu twojego cierpienia. Jednak nie może nosić gipsu na nodze. Ludzie są różni, ale ból może być dla nich taki sam. Ty będziesz odczuwał ból złamanej nogi; twoja matka będzie odczuwała twój ból. Jednak matka nie czuje bólu złamanej nogi. Matka czuje smutek z powodu cierpienia syna, a nie z powodu złamania. Zatem możesz podążać za niedwoistością w uczuciu, ale nie w działaniu. – Dyskurs z 26.04.1993 r.

10.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Jeśli twoje myśli koncentrują się na ciele, martwisz się bólem i chorobami – rzeczywistymi lub urojonymi. Jeśli twoje myśli koncentrują się na bogactwie, martwisz się o zysk i stratę, podatki i zwolnienie od podatków, inwestycje i niewypłacalność. Jeśli twoje myśli krążą wokół sławy, na pewno będziesz cierpiał z powodu wzlotów i upadków związanych ze skandalami, oszczerstwami i zazdrością. Zatem niech twoje myśli skupiają się wokół miejsca mocy i miłości, którym warto dobrowolne się poddać. Niech cała twoja istota się temu podda. Wtedy już zawsze będziesz szczęśliwy. Dla mędrców kultury wedyjskiej (riszich) imię Pana było ich prawdziwym oddechem; żyli dzięki pożywieniu zawartemu w kontemplacji chwały Pana. Gdy ocean mleka Wed ubijano inteligencją (tłuczkiem) i oddaniem (sznurem do obracania tłuczka), wyłoniło się z niego masło w postaci trzech wielkich klasycznych dzieł – Ramajany, Mahabharaty i Śrimad Bhagawatam – aby szerzyć przesłanie o powtarzaniu boskiego imienia (namasmaranie), które prowadzi do pokoju i radości. Ten awatar przyszedł na świat w kalijudze, aby ożywić to przesłanie i przywrócić wiarę w imię Boga. – Dyskurs z 3.10.1965 r.

9.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Możecie podejmować dowolną liczbę praktyk duchowych, ale nigdy nie zapominajcie imienia Boga nawet na chwilę. Tylko wtedy będziecie chronieni. Nigdy nie róbcie czegoś, co będzie oddalać was od Boga. Przez modlitwę możecie osiągnąć, co chcecie. Nie musicie modlić się głośno; wystarczy jeśli modlicie się w myśli. Niektórzy ludzie mają błędne wyobrażenie, że Bóg nie przyjdzie im na ratunek, jeśli nie modlą się głośno. Bóg mieszka w waszym sercu. On słucha waszych modlitw. Jeśli chcecie osiągnąć Jego łaskę, musicie rozmyślać o Nim nieustannie. Doczesne trudności przychodzą i odchodzą. Człowiek nie powinien przywiązywać do nich wielkiego znaczenia. Jednak dzięki modlitwie może pokonać wszelkie trudności. Tylko łaska Boga jest prawdziwa i wieczna. Człowiek powinien dążyć do jej osiągnięcia. Ucieleśnienia miłości! Intonujcie przez cały czas imię Boga. Ono samo będzie was chronić w każdej chwili. Tak jak wszechprzenikające powietrze, Bóg jest obecny w was, z wami, dookoła was, poniżej was i powyżej was. Dlatego powinniście być w stałym połączeniu z boskością. – Dyskurs z 21.07.2005 r.

8.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Namasmarana ocaliła Prahladę przed cierpieniem spowodowanym torturami. Powtarzał imię Boga i chłonął jego słodki smak. Nawet gdy rzucił się na niego rozwścieczony słoń, nie krzyczał “Ojcze” ani “Matko”, aby prosić o ratunek swoich fizycznych rodziców. W ogóle nie miał świadomości ich istnienia – wzywał tylko Narajanę. Narajana jest źródłem siły dla słabych i silnych. Jest On najwyższą mocą. Dlatego słonie odwróciły się od chłopca, ogień nie mógł spalić mu włosów, wiatr nie mógł go porwać, nie mógł spaść w przepaść i trucizna nie mogła na niego zadziałać. Imię Boga było jego zbroją, jego tarczą, jego oddechem i jego życiem. Andżaneja również demonstrował potęgę boskiego imienia. Z imieniem Boga wyrytym w sercu i tańczącym na języku, przeskoczył ocean. Pokusy dręczyły go, aby zatrzymał się po drodze. Lęki próbowały go nakłonić, aby zawrócił. Jednak imię Boga napędzało go i niosło przez przestrzeń do odległej Lanki, gdzie przebywała Sita. W umyśle Andżaneji nie było miejsca na nic innego, poza imieniem jego mistrza. – Dyskurs z 3.10.1965 r.

7.11.2025 r.

MYŚL DNIA

Bezinteresowna służba (niszkama sewa) uszlachetnia człowieka i podnosi jego status. Obdarza go inteligencją i umiejętnościami niezbędnymi do doskonalenia ludzkiej natury. Sumienne wypełnianie swoich obowiązków to za mało. Człowiek musi pielęgnować w sobie inne cechy, takie jak miłość, empatia, sprawiedliwość, współczucie i wybaczanie. Bez nich nie będzie mógł wykonywać bezinteresownych działań (niszkama karmy). Radości i smutki, upodobania i uprzedzenia, jakich doświadcza człowiek, a także nagromadzone wrażenia związane z przedmiotami zmysłów, są rezultatem niepokojów umysłu. Ich przyczyną jest poczucie dwoistości “moje” i “twoje”. Dwoistość ma swoje korzenie w egoizmie, co powoduje, że człowiek myśli, iż dopóki jemu dobrze się powodzi, nie ma znaczenia, co dzieje się ze światem. Taki egocentryczny człowiek, który uważa swoje ciało, swój majątek i swoją rodzinę za wszystko, co jest dla niego ważne, postrzega prawdę jako nieprawdę, a fałsz jako prawdę. Aby pozbyć się tej głęboko zakorzenionej choroby, ludzie muszą zaangażować się w służbę. Muszą uświadomić sobie, że ciało zostało im dane nie po to, by służyć własnym interesom, ale po to, by służyć innym. – Dyskurs z 21.11.19

29.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Życie bez miłości jest bezwartościowe i jałowe. Niezależnie od trudności i problemów, powinieneś starać się pomagać innym na ile to możliwe. Bezinteresowna, pełna miłości służba innym jest najwyższą formą sadhany. To prawdziwe oddanie (bhakti). Na takie oddanie nie mają wpływu przeciwności losu ani zmieniające się okoliczności. Nie możesz martwić się jedynie o własne dobro, własny postęp i własną pomyślność. Człowiek nie przyszedł na świat się po to, by cieszyć się osobistymi dobrami i wygodami. Ma do osiągnięcia większy cel – coś bardziej trwałego i nieprzemijającego. Urzeczywistnienie jedności z boskością; tylko to może przynieść wieczną błogość. Nawet jeśli podejmujemy działania w świeckim świecie, musimy starać się uświęcać wszystkie czyny, ofiarowując je boskości. – Dyskurs z 2.02.1985 r.

28.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Pokoju i błogości nie można znaleźć w przedmiotach zewnętrznych. Posiadasz wszystkie ziemskie dobra, aby zaspokoić swoje potrzeby i zapewnić sobie wszelkie wygody i udogodnienia, czy nie tak? Gdyby te zewnętrzne przedmioty mogły dać ci pokój i błogość, dlaczego nie miałbyś doświadczać pokoju i błogości mimo tego, że jesteś ich posiadaczem? Podobnie, wszystkie bliskie i drogie ci osoby są z tobą. Lecz one także nie dają ci pokoju i błogości. Powinieneś starać się zrozumieć, że błogości nie można znaleźć w osobach i przedmiotach materialnych. Błogość pochodzi wyłącznie z twojego wnętrza; ty sam jesteś źródłem pokoju i błogości. Dlatego nie musisz podejmować wysiłków, aby wszędzie ich szukać. Błogości nie trzeba szukać; błogość musi przejawiać się z wnętrza. Należy ją rozpoznać, a nie jej szukać. Staraj się rozpoznać tę wieczną zasadę prawdy, która jest w tobie. Myślisz, że ktoś obdarzy cię błogością. To jest twoje złudzenie (bhrama). Dopóki ogarnia cię złudzenie, nie osiągniesz Boga (Brahmy). Dlatego pozbądź się złudzenia. Wtedy Bóg przejawi się z twojego wnętrza. Bóg nie jest różny od ciebie. Ty i Bóg jesteście jednym. – Dyskurs z 24.06.1996 r.

27.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Aby pozbyć się złych cech, takich jak przywiązanie, nienawiść i zazdrość, musisz rozwijać czystą i bezinteresowną miłość pozbawioną ego. To jest prawdziwe oddanie. Wszystkie inne praktyki duchowe, takie jak oddawanie czci, powtarzanie imienia Boga (dżapa) i medytacja (dhjana) to jedynie kroki w stronę opanowania chwiejności twojego umysłu. Kiedy chcesz wyjść na taras swojego domu, wtedy używasz drabiny. Drabina stoi na ziemi, ale jej górny koniec jest oparty o ścianę. Jeden koniec drabiny stojący na ziemi to wiara, zaś drugi koniec drabiny oparty o ścianę to miłość. Dlatego z pomocą miłości i wiary możesz osiągnąć każdą wysokość. Bez miłości i wiary nie możesz się wspinać. To niemożliwe. Musisz mieć ich wsparcie. Musisz mieć głęboką wiarę i świętą miłość. Jeśli rozwijasz wiarę i miłość, nie musisz wykonywać żadnych praktyk duchowych, takich jak powtarzanie imienia Boga i medytacja. – Dyskurs z 20.06.1996 r.

26.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Oddanie i wiara zapewniają dar wiedzy o duchu, wielką nagrodę za doświadczenie narodzin, życia i śmierci. Jeśli umysł wiąże się z ziemskim działaniem (prawritti), potomkiem jest niewola. Jeśli umysł łączy się z duchowym wyrzeczeniem (niwritti), potomkiem jest wolność. Duchowe wyrzeczenie zapewnia nieustraszoność oraz daje siłę i odwagę, ponieważ to pragnienie osłabia człowieka i powoduje, że staje się on uległy względem tych, którzy mają władzę i wpływy. Nieprzywiązanie obdarza cię poczuciem własnej wartości i zdolnością znoszenia oszczerstw i pomówień. Są tacy, którzy płaczą w obliczu najmniejszej oznaki porażki lub niepowodzenia. To niegodne zachowanie. Dlaczego miałbyś odczuwać lęk lub smutek, skoro Pan znajduje się na ołtarzu twego serca? Czy nie wiesz, że On tam jest, że cię chroni i prowadzi? On przebywa we wszystkich istotach, w każdym czasie. Staraj się pamiętać o tej prawdzie niezależnie od tego, co robisz, z kim się kontaktujesz i w jakikolwiek sposób. Odniesiesz powodzenie, jeśli nie przestaniesz recytować Jego imienia. – Dyskurs z 24.10.1965 r.

-BABA

25.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Dzisiaj społeczeństwo dręczy zazdrość i nienawiść. Zazdrość to choroba, która rodzi nienawiść. Rozwijaj wyrozumiałość i życzliwość. To jest lekarstwo na zazdrość. Często powtarzam: “Moje życie jest moim przesłaniem”. Wiele osób często mnie wychwala lub wyśmiewa. Nie cieszą mnie pochwały ani nie smuci mnie krytyka. Traktuję wszystko jednakowo. “Joga to równowaga umysłu (Samatwam jogam ućjate)”. Co tracę, gdy ktoś mnie krytykuje? To tylko jego opinia. Nie ma to na mnie wpływu. Ci, którzy krytykują Babę, cierpią na chorobę, tak jak ci, którzy odrzucają słodycze, ponieważ cierpią na cukrzycę. Wina leży nie po stronie słodyczy, ale po stronie osoby, która nie może ich posmakować. Ludzie wiedzą, że Baba angażuje się w pożyteczne działania i go potrzebują. Jednak niektóre z ich egoistycznych korzyści pozostają niezaspokojone, dlatego zwracają się przeciwko Swamiemu. To jest choroba. Jeśli spojrzysz na fakty w tym świetle, zrozumiesz prawdę. Dzisiaj musisz pielęgnować błogi spokój, który wznosi się ponad te błahostki. – Dyskurs z 18.11.1995 r.

24.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Młodość to etap, na którym człowiek ekscytuje się wieloma rzeczami. Należy kontrolować te uczucia i emocje dzięki recytacji imienia Boga. Powiedz sobie: “Takie nieświęte myśli nie są dla mnie dobre i właściwe. Są to tylko przemijające chmury; pojawiają się i znikają. Moje życie jest wieczne, a te myśli są ulotne jak przemijające chmury”. Serce jest jak niebo, umysł to księżyc, a intelekt to słońce. Chmury myśli pojawiają się na niebie serca i przesłaniają słońce i księżyc. Czasami w młodym wieku pojawiają się bardzo gęste chmury myśli. Wtedy nie widać słońca ani księżyca. Ale jak długo słońce lub księżyc pozostaną niewidoczne? Tylko przez kilka chwil, ponieważ myśli są jak przemijające chmury. Bądź cierpliwy, a chmury same się rozproszą. Zachowaj cierpliwość. Nie śpiesz się. Pośpiech przynosi stratę. Strata powoduje zmartwienie, więc nie śpiesz się. Pośpiech nie jest dobry, szczególnie w młodym wieku; zachowaj spokój (śantam). Nie ma innego dobra niż spokój. Dlatego Tjagaradża mówił: “Można być ascetą lub filozofem, ale nie można osiągnąć szczęścia bez spokoju”. Spokój jest bardzo ważny w życiu, zarówno na poziomie ciała, jak i umysłu. – Dyskurs z 24.06.1996 r.

23.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Zaakceptuj to, co daje ci Bóg. Zaakceptuj wszystko, co On czyni. Nie podawaj w wątpliwość, czy jest to dobre czy nie. To, co uważasz za złe, może okazać się dobre. Jeśli cierpisz na malarię, lekarz poda ci mieszankę chininy, która jest bardzo gorzka. Lekarstwo może być gorzkie, ale jego działanie będzie dla ciebie dobre, ponieważ wyleczy twoją chorobę. Na początku oddanie może wydawać ci się bardzo trudne. Jednak nie powinieneś porzucać swoich postanowień z powodu lęku przed trudnościami. Wiele szlachetnych osób zaznało licznych trudności i wykonywało intensywną ascezę, aby osiągnąć boskość. Przyjemność znajduje się między dwoma bólami. Bez bólu nie będzie przyjemności. Prawdziwego szczęścia doświadczysz, gdy przejdziesz przez trudności. Czy trzcina cukrowa da ci cukier, gdy ją o to poprosisz, chyba że ją zgnieciesz i wyciśniesz sok? Diament zyska prawdziwą wartość dopiero po wielu cięciach. Diament bez cięcia będzie miał niewielką wartość. Piękne klejnoty wykonasz wtedy, gdy wrzucisz złoto do ognia i uderzysz je młotkiem. Podobnie, boskiej błogości doświadczysz wtedy, gdy rozwiniesz boską miłość, nie przejmując się krytyką innych i znosząc wszystkie trudności. – Dyskurs z 20.06.1996 r.

22.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Należy zrozumieć znaczenie trzech liter w słowie Sai. ‘S’ znaczy służba (Service). ‘A’ znaczy adoracja (Adoration). ‘I’ znaczy oświecenie (Illumination). Litery te reprezentują odpowiednio karmę, bhakti i dżnianę. Sai uczy tych trzech pojęć. Wszystkie są równie ważne. Sai jest połączeniem trzech duchowych ścieżek: działania, oddania i mądrości. Tak jak dźwięk pranawa składa się z trzech liter ‘A’, ‘U’ i ‘M’ (OM), podobnie Sai oznacza potrójną formę duchowej sadhany. W organizacji Sai trzeba właściwie zrozumieć to potrójne ćwiczenie. Sewacy Sai muszą rozwijać w sobie miłość, dzielić się nią z innymi i wypełniać nią cały świat. Prawdziwą miłość należy odróżniać od wszelkich przywiązań. Prawdziwa miłość jest synonimem Boga. Miłość jest Bogiem. Żyj w miłości. Boska miłość pochodzi z głębi serca. Sewacy Sai powinni zrozumieć tę miłość i służyć całej ludzkości we właściwym duchu. – Dyskurs z 18.11.1995 r.

21.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Kosmiczną wizję można osiągnąć albo dzięki obserwacji wszechświata albo swojego wewnętrznego kosmosu. Człowiek musi jedynie poznać siebie. W twierdzy ciała znajduje się świątynia lotosu serca z subtelną przestrzenią (akaszą) we wnętrzu. Mieści się w niej niebo i ziemia, ogień i powietrze, słońce i księżyc, gwiazdy i planety – wszystko, co jest w widzialnym świecie, wszystko, co go podtrzymuje i wszystko, w czym się zatapia. Gdyby tylko człowiek zaplanował i przygotował podróż do własnego królestwa, zamiast krążyć po ziemi w wyższych sferach przestrzeni i planować lądowanie na księżycu lub Marsie, to jak subtelną radość i pokój mógłby osiągnąć! Jego obecne osiągnięcia w pełnej ciszy ogromnej przestrzeni kosmicznej są spowodowane lękiem i tylko go pogłębiają. Zwycięstwo odniesione dzięki broni i chronione przez zbroję nie jest czymś, z czego można się cieszyć. Jest ono marne i nietrwałe, pełne niebezpieczeństw i może upaść przy najmniejszym podmuchu. Natomiast zwycięstwo odniesione dzięki miłości i współczuciu transformuje pokonanego i czyni go towarzyszem na zawsze. – Dyskurs z 24.10.1965 r.

-BABA

20.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Można zadać pytanie, jaka karma odpowiada za przyjście awatarów. Karma nie jest przyczyną pojawiania się boskich inkarnacji. Przyczyną zstąpienia awatarów są złe czyny ludzi niegodziwych oraz dobre czyny i tęsknota ludzi prawych. Awatar Narasimha (bóg, który inkarnował jako półczłowiek i półlew) przyszedł z powodu wielkiego oddania Prahlady i złych cech Hiranjakasipu (ojca Prahlady). Bóg zstępuje w odpowiedzi na tęsknotę i działania ludzi, a nie z powodu swojej karmy. Można to zrozumieć na prostym przykładzie. Rosnące na ziemi uprawy spoglądają w niebo, czekając na deszcz. Nie mogą dostać się do chmur. Chmury schodzą w postaci deszczu, aby dostarczyć wody uprawom. Inny przykład: Na podłodze jest dziecko. Chce do mamy, ale nie może podskoczyć. Matka się pochyla, bierze dziecko na ręce i je przytula. Tak samo Bóg przychodzi w ludzkiej postaci, aby złagodzić cierpienia wielbicieli, chronić ich i się nimi opiekować. Określa się to jako przyjście boskiej inkarnacji (awataranę). Bóg schodzi z wyższego poziomu, aby sprawić radość swoim wielbicielom. – Dyskurs z 15.09.1988 r.

20.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Można zadać pytanie, jaka karma odpowiada za przyjście awatarów. Karma nie jest przyczyną pojawiania się boskich inkarnacji. Przyczyną zstąpienia awatarów są złe czyny ludzi niegodziwych oraz dobre czyny i tęsknota ludzi prawych. Awatar Narasimha (bóg, który inkarnował jako półczłowiek i półlew) przyszedł z powodu wielkiego oddania Prahlady i złych cech Hiranjakasipu (ojca Prahlady). Bóg zstępuje w odpowiedzi na tęsknotę i działania ludzi, a nie z powodu swojej karmy. Można to zrozumieć na prostym przykładzie. Rosnące na ziemi uprawy spoglądają w niebo, czekając na deszcz. Nie mogą dostać się do chmur. Chmury schodzą w postaci deszczu, aby dostarczyć wody uprawom. Inny przykład: Na podłodze jest dziecko. Chce do mamy, ale nie może podskoczyć. Matka się pochyla, bierze dziecko na ręce i je przytula. Tak samo Bóg przychodzi w ludzkiej postaci, aby złagodzić cierpienia wielbicieli, chronić ich i się nimi opiekować. Określa się to jako przyjście boskiej inkarnacji (awataranę). Bóg schodzi z wyższego poziomu, aby sprawić radość swoim wielbicielom. – Dyskurs z 15.09.1988 r.

18.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Na tym świecie mowa ma większą wartość niż pieniądz. W starożytności ludzie przywiązywali ogromne znaczenie do mowy. Dzięki niej mogli stać się bogaci i pomyślnie się rozwijać, a nawet zdobywać królestwa. Człowiek staje się prawy, gdy jego mowa jest dobra. Człowiek staje się niegodziwy, gdy jego mowa jest zła. Mowa pomaga nawiązywać przyjaźnie. Mowa wywołuje także nieporozumienia między przyjaciółmi. Mowa wzmacnia więzi między krewnymi. Mowa powoduje również kłótnie. Skutki mowy nie ograniczają się jedynie do przemijających i ziemskich spraw. Mowa ma także wpływ na nasz rozwój duchowy. Mowa może nawet spowodować śmierć. Mowa może też ocalić życie. Słodka mowa przynosi ci dobre imię i sławę. Ponieważ dzisiaj człowiek utracił uprzejmą mowę i łagodne usposobienie, przechodzi przez niezliczone ciężkie próby i cierpienia. Dlatego co pewien czas powtarzam uczniom: “Nie zawsze możesz pomóc, ale zawsze możesz mówić uprzejmie”. Kiedy mowa jest dobra, wtedy człowiek staje się bohaterem. Jednak jeśli mowa nie będzie dobra, człowiek stanie się zerem. – Dyskurs z 26.04.1999 r.

17.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Ktoś na zewnątrz obrzuca cię wyzwiskami. Dopóki obelgi są poza zasięgiem twoich zmysłów, w żaden sposób cię nie dotykają. Jednak kiedy obraźliwe słowa docierają do twoich uszu, wściekasz się i nie panujesz nad sobą. Co tak wytrąca cię z równowagi? Weźmy kontrastowo odmienny przykład: ktoś wychwala cię, gloryfikując twoje godne podziwu zalety. Dopóki nie słyszysz jego pochwał, nie czerpiesz z nich żadnej radości, ani nie żywisz ku niemu żadnego serdecznego uczucia. Lecz gdy pochwały dotrą do twoich uszu, cieszysz się nimi i rodzi się w tobie wielka sympatia do mówiącego. Co jest powodem nienawiści w pierwszym przypadku, a miłości w drugim? Jest nim wyłącznie styczność zmysłów z przedmiotami. Zatem staje się jasne, że zmysły mogą cieszyć się spokojem tylko wtedy, gdy nie mają kontaktu z przedmiotami. Alternatywą jest umiejętność utrzymania stanu równowagi, mimo oddziaływania bodźców na zmysły i bez względu na to, czy rezultat takiego kontaktu jest miły czy nie. Należy jednak zauważyć, że nie jest ani łatwe, ani zawsze możliwe zapobiec oddziaływaniu bodźców na zmysły. Możliwe jest natomiast, przy pewnym wysiłku, wypracowanie postawy zrównoważenia pomimo takich oddziaływań. – “Summer Showers in Brindavan”, 1990, rozdz. 5.

16.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Oddania nie można ograniczać do czterech ścian pokoju modlitewnego ani do pięciu minut, w trakcie których wykonujesz medytację (dhjanę). To nieustanna dyscyplina duchowa (sadhana). Twoje oddanie musi przejawiać się w oddawaniu czci każdemu człowiekowi jako żywemu ucieleśnieniu boskości. Dostrzegaj Boga w każdym, nawet w osobach, które uważasz za swoich wrogów. Praktykuj tę powszechną i wszechobejmującą miłość. Jak możesz czerpać radość, okazując miłość i szacunek bóstwu z kamienia, które nie odwzajemnia ani nie wyraża uczuć? Istoty żywe będą odwzajemniać zrozumienie i wdzięczność oraz dobrze ci życzyć. Zobaczysz radość rosnącą na ich twarzach. To przyniesie ci zadowolenie. Jeśli nie możesz nauczyć się kochać bliźniego, to jak możesz podążać drogą oddania dla Boga? Dowiedz się, jakimi trudnościami i problemami obarczeni są inni ludzie i na tyle, na ile możesz, pomóż im przezwyciężyć je i prowadzić życie tak, aby się nie powtórzyły. Naucz się żyć z innymi ludźmi; dziel z nimi swoje radości i smutki; bądź wyrozumiały, a nie zuchwały. – Dyskurs z 16.03.1973 r.

15.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Jeśli będziesz głęboko dociekał, dojdziesz do wniosku, że ten sam przedmiot przybiera różne nazwy i formy, i jest wykorzystywany na niezliczone sposoby. Nasiono jest jedno – z niego wyrastają pień, konary, gałęzie, liście, kwiaty i owoce drzewa. Mają one różne nazwy i kształty, i różnorako się je wykorzystuje. Jeden zapragnął stać się wielością (Ekoham bahusjam). Chociaż Bóg jest jeden, przyjmuje wiele imion i postaci. Zastanów się nad dwoma rodzajami przyczyn: pierwszą jest przyczyna instrumentalna (nimitta karana), a drugą – przyczyna zasadnicza (upadana karana). Jeśli chodzi o dzban, przyczyną instrumentalną jest garncarz, a przyczyną zasadniczą jest glina. Dzbany mogą się rozbić i stracić swoją postać, ale glina pozostaje niezmienna. Garncarz wyrabia różne dzbany z tej samej gliny. Glina nie podlega zmianie, gdy dzbany się zbiją. Ozdobom możesz nadać różne nazwy i formy, ale złoto pozostaje takie samo. Jednak Bóg, który jest przyczyną zasadniczą wszechświata, przyjmuje także rolę przyczyny instrumentalnej, Stwórcy, i stwarza przedmioty oraz istoty o różnych nazwach i formach! – Dyskurs z 6.09.1996 r.

–

14.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Kim jest człowiek (manawa)? Człowiekiem jest ten, kto posiada umysł (manas). Czym jest umysł? Umysł jest kłębkiem myśli i pragnień. Człowiek staje się prawdziwą istotą ludzką, gdy jego myśli są przywiązane do prawdy. Człowieczeństwo przejawia się w takiej osobie w postaci dobrego i szlachetnego postępowania. Dzisiaj prawe myśli dają się poznać przez ich brak. Jeśli nasze życie wypełniamy myślami opartymi o fałsz, wtedy cały świat wypełnia się fałszem. Dlatego porzuć wszystkie złe cechy, rozwijaj dobre cechy i staraj się doświadczać boskości – oto prawdziwa praktyka duchowa (sadhana)? Jakie jest prawdziwe znaczenie sadhany? Sadhana to transformacja zła w dobro. Jeśli nie przestrzegasz tej ważnej zasady, to jaki jest sens utrzymywać, że prowadzisz sadhanę? Gdy przystępujesz do sadhany, zamykasz oczy i przesuwasz koraliki różańca, ale twój umysł wędruje wszędzie wokół! To nie jest sadhana! Musimy usunąć negatywne myśli, złe uczucia i niegodziwe skłonności, a zastąpić je dobrymi myślami, szlachetnymi uczuciami i świętymi nawykami. Sadhana oznacza oczyszczenie się z tego, co złe, i zastąpienie tego, co złe, tym, co dobre. – “Summer Showers in Brindavan”, 2000, rozdz. 13.

-BABA

13.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Święte pisma (śruti) nakazują, aby człowiek uczciwie zarabiał na swoje utrzymanie, a resztę czasu i umiejętności wykorzystywał dla dobra ogółu (dharma-artha). Zdobywaj bogactwo (arthę) dzięki właściwemu postępowaniu (dharmie). Wtedy z pewnością otrzymasz obficie boską łaskę. Dhritarasztra, ojciec stu Kurawów, którzy walczyli z pięcioma kuzynami, Pandawami, prawowitymi pretendentami do udziału w dziedzictwie przodków, nie przestrzegał dharmy ani nie dostąpił łaski, chociaż miał ogromne bogactwo, potężną armię oraz większe umiejętności wojskowe i strategię, to musiał być świadkiem całkowitego wymarcia swojej dynastii i utraty królestwa. Większość ludzi, tak jak Dhritarasztra, trzyma się fałszu i ignoruje prawdę, gromadzi błahostki i nie przywiązuje wagi do tego, co istotne. Tacy ludzie nie uświadamiają sobie, że cicho podąża za nimi śmierć, nie dostrzegają szybkiego upływu czasu ani nie wiedzą, jak cenna jest szansa, jaką tu i teraz dały im ludzkie ciało, intelekt, społeczeństwo i zgromadzone dla nich dziedzictwo. Nie są świadomi, że ta sama iskra boskości, która oświetla w nich każdą myśl, każde słowo i każdy czyn, pobudza także każdą inną istotę we wszechświecie! – Dyskurs z 24.03.1973 r.

12.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Każdy chłopiec i każda dziewczynka powinni przyswoić sobie i wcielać w życie podstawowe zasady etyczne, aby rozwijać swoją prawdziwą naturę. Ich najważniejszym obowiązkiem jest rozpoznanie boskości, która istnieje w każdym z nich. W dawnych czasach uczniowie modlili się do bogini wiedzy, Saraswati, aby uczyniła ich dobrymi, prawdomównymi i pełnymi uroku ludźmi. Piękny jest ten, kto pięknie postępuje. Gdzie jest prawda i dobro, tam piękno pojawia się jako naturalny skutek. Kontrola zmysłów i przestrzeganie przyjętych zasad dyscypliny to cechy człowieka wychowanego. W pielgrzymce życia człowiek musi kierować się pewnymi zasadami moralnymi znanymi jako ‘niti’. ‘Niti’ pochodzi od słowa ‘nita’, które oznacza to, co właściwe lub dobre. Właściwe postępowanie jest królewską drogą człowieka prowadzącą do osiągnięcia najwyższego statusu w życiu. Kiedy moralność upada w człowieku, w społeczeństwie lub w narodzie, wtedy człowiek, społeczeństwo lub naród staje w obliczu zagłady. Utrata moralności może nawet doprowadzić do zniszczenia całej cywilizacji budowanej przez wieki. Bez moralności ludzie giną. Moralność jest tchnieniem życia ludzkości. – Dyskurs z 21.08.1986 r.

11.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Oczyść swoje narzędzia świadomości, poświęć się służbie, abyś mógł osłabić ego i wzmocnić siły jedności oraz pielęgnować powtarzanie imienia Pana i medytację (dżapę i dhjanę), aby wznieść się do boskości. Są to kroki, dzięki którym możesz zdobyć anandę i się w niej utwierdzić. Podejmuj swoje obowiązki tak mądrze i z takim oddaniem, na jakie cię stać, ale wypełniaj je tak, jak gdyby były one aktem oddawania czci Bogu, pozostawiając owoce tych czynów Jego woli, Jego łasce i Jego miłosierdziu. Bądź nieporuszony, gdy rezultat nie jest taki, jakiego oczekiwałeś. Nie oczekuj niczego, po prostu pozostaw to Jemu. On dał ci czas, przestrzeń, powód, materiał, ideę, umiejętności, okazję, środki, a ty dałeś od siebie niewiele. Dlaczego więc miałbyś czuć się tak, jak gdybyś był tym, który czyni? Wykonuj swoje obowiązki jako szczerą sadhanę! – Dyskurs z 24.03.1973 r.

10.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Co jest przyczyną gniewu i utraty zdolności rozróżniania? Wyłącznie przywiązanie! Tak, możesz mieć przywiązanie do żony i dzieci, ale utrzymuj je w określonych granicach. Musisz ograniczać nie tylko przywiązanie, ale także czas jego trwania. Twoje życie jako głowy rodziny ma trwać tylko do pięćdziesiątego roku życia. Do sześćdziesiątego roku życia musisz wejść na następny etap – wanaprasty. Powinieneś zerwać więzy z żoną i dziećmi i być wolnym od wszelkich obowiązków. Wiek siedemdziesięciu lat to czas na całkowite wyrzeczenie (sannjasę). Zamiast pielęgnować takie poświęcenie, dzisiaj człowiek odmawia porzucenia przywiązań do samej śmierci. Takich ludzi może czekać tylko piekło. Pomagaj swojej rodzinie i innym na tyle, na ile możesz. Wypełniaj swoje obowiązki wobec wszystkich. Pamiętaj, że każdy człowiek jest niezależny i że podlega indywidualnej karmie. Każdy odpowiada za siebie. Nie rozwijaj przywiązania, które jest podstawową przyczyną smutku. – “Summer Showers in Brindavan”, 1995, rozdz. 7.

9.10.2025 r.

MYŚL DNIA

W dzisiejszym świecie panuje chaos i niepokój, ponieważ ludzie zapomnieli o prawdzie. “Mów prawdę, mów uprzejmie, nie wypowiadaj nieprzyjemniej prawdy (Satjam brujat, prijam brujat, na brujat satjam aprijam)”. Jedynie prawda i prawość mogą przynieść światu pokój i pomyślność. “Mów prawdę, postępuj w sposób prawy (Satjam wada, dharmam si czara)”. To jest najważniejsza zasada kultury Indii. Za prawdą i prawością niezwłocznie podąża miłość i pokój. Prawość jest “głową” indyjskiej kultury, a prawda – jej “stopami”. Jednak dzisiaj ludzie pozbawili naszą kulturę głowy i stóp. Trzymają się kurczowo “tułowia” – bogactwa i pożądania (arthy i kamy). Co wart jest tułów bez głowy i stóp? Ludzie chcieliby chronić swą ojczyznę. Jeśli będziesz chronił i praktykował prawdę i prawość, one ochronią twój kraj! Nie musisz podejmować żadnego szczególnego wysiłku w celu ochrony kraju. Wystarczy, jeśli będziesz chronił prawdę i prawość. Cały świat trwa w oparciu o te dwie zasady. – Dyskurs z 14.04.2003 r.

8.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Drugim sposobem doświadczania anandy (najwyższego szczęścia) jest sposób radżasowy. Na początkowym etapie ścieżka ta jest słodka, ale później przechodzi w cierpienie, ponieważ szczęście czerpie się przez zmysły z przedmiotów świata zewnętrznego. Przyjemność szybko okazuje się nierzeczywista, fałszywa i wyczerpująca. Gdy proces ten się rozpocznie, ciągnie się bezustannie. Człowiek staje się zbyt słaby, aby dążyć do określonych celów: prawości (dharmy), dobrobytu (arthy), spełnienia pragnień (kamy) i wyzwolenia (mokszy). Jego intelekt, zdolność twórczego myślenia i intuicja ulegają osłabieniu. Człowiek może nawet utracić swoje człowieczeństwo. Ślepa pogoń za przedmiotową przyjemnością zmysłów doprowadziła dziś do takiego nieszczęścia. Ostatnią ścieżką jest ścieżka tamasowa. Ludzie, którzy preferują ten sposób życia, nie przejmują się problemami świata; przesypiają życie, czerpiąc radość z lenistwa i ciemności. Spośród tych trzech ścieżek wiodących do celu, jakim jest ananda, człowiek musi pójść ścieżką sattwiczną, niezależnie od trudności, strat, cierpienia, niepokoju i wysiłku. Człowiek musi osiągnąć świadomość boskości, doświadczać Boga i ugruntować się w anandzie. – Dyskurs z 5.04.1981 r.

7.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Człowiek w różny sposób stara się osiągnąć anandę. Ananda jest szczytem szczęścia, ucieleśnieniem radości. Poszukuje się jej na trzy różne sposoby w zależności od wrodzonej cechy poszukiwacza – sattwicznej, radżasowej lub tamasowej. Ścieżka sattwiczna jest “goryczą” na wczesnych etapach i “słodyczą”, gdy daje owoce. Obejmuje ona silną kontrolę i obserwację zmysłów poznania i działania. Na początku bardzo trudno jest zapanować nad zmysłami, ale w miarę postępów w praktyce, wzrasta radość i osiąga się błogość. Jak zrealizować ten cel bez przechodzenia przez trudności? Święte pisma mówią: “Szczęścia nie można osiągnąć przez szczęście (Na sukhat labhjate sukham)”. Szczęście można zdobyć jedynie przez smutek. Przyjemność jest tylko przerwą między dwiema chwilami bólu. Aby osiągnąć sattwiczne szczęście, które jest pozytywne i trwałe, człowiek siłą rzeczy musi doświadczać ciężkich prób i zmartwień, strat i cierpienia. – Dyskurs z 5.04.1981 r.

-BABA

6.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Bharat od pokoleń stara się zapewnić pokój i bezpieczeństwo narodów przez rozwój duchowy. Bharat jest przykładem cnót duchowych dla innych. “Niech wszystkie światy będą szczęśliwe” – to modlitwa z Wed rozbrzmiewająca na całym świecie przez wieki. Mędrcy, królowie, uczeni i kobiety minionych epok poświęcali życie, aby rozwiązywać podstawowe problemy ludzi i wspierać pomyślność świata. Przyjmowali poświęcenie za swój obowiązek i przeznaczenie. Z powodu upadającego ducha dzisiejszych czasów egoizm zanieczyścił myśli, słowa i czyny człowieka! Postępuje on tak, jakby musiał poszukiwać i kochać rzeczy i osoby, dlatego że są mu potrzebne. To tylko kolejny przykład egoistycznej miłości. Człowieka napędzają pragnienia; planuje i przygotowuje wszystko, aby zdobyć to, czego pragnie. Życie ludzkie to proces, w którym człowiek oczekuje plonów zasianych pragnień. Pragnienie nie może dotyczyć egoistycznego rozwoju indywidualnego, ale pokoju, szczęścia i pomyślności wszystkich. Wtedy można zrozumieć wspomnianą wyżej modlitwę wedyjską. – Dyskurs z 27.10.1982 r.

-BABA

5.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Tak jak Wiwekananda i Nagamahasaja (uczniowie Ramakriszny Paramahansy), tak samo ludzie muszą usilnie pragnąć poznać Stwórcę ukrytego za stworzeniem, Osobę poruszającą marionetkami. Nagamahasaja zaczął od postawy Dasoham (ja jestem sługą) i stał się tak mały dzięki ograniczeniu swojej indywidualności, że zdołał oswobodzić się z kajdan iluzji i uciec do uniwersalnej, odwiecznej prawdy. Natomiast Wiwekananda na początku przyjął postawę Soham (On jest mną) i stał się tak wielki i potężny, że zerwał kajdany i połączył się z najwyższą, niezmienną prawdą. Kiedy zdobędziesz tę mądrość (dżnianę) i będziesz utożsamiał własną rzeczywistość z rzeczywistością ukrytą za wszechświatem, wtedy iluzja (maja) nie będzie miała na ciebie wpływu. Mucha siada na wszystkich przedmiotach, zarówno tych ładnych, jak i tych brzydkich, ale nie siada na ogniu, ponieważ spaliłaby się na śmierć. – Dyskurs z 4.10.1965 r.

-BABA

4.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Nasza matka stanowi połączenie Durgi, Lakszmi i Saraswati. Zapewnia nam energię, bogactwo i inteligencję. Nieustannie pragnie naszego postępu w życiu. Jeśli Pandawowie mogli stać się tak drodzy Krisznie i nadać wartości swemu życiu przez służbę dla niego, to nie uczynili tego dzięki własnym zasługom ani wyrzeczeniom. To miłość matki Kunti Dewi do nich przyniosła im tak wielkie szczęście. Nawet gdy musieli mieszkać w lesie lub w domu z wosku, matka Kunti zawsze przebywała z nimi i modliła się o ich pomyślność. Pandawowie również odwzajemniali jej miłość, co przesądziło o ich ostatecznym zwycięstwie. Lakszmana także mieszkał w lesie razem ze swoim bratem Ramą i nieustannie mu służył tylko dzięki błogosławieństwom swojej matki Sumitry. Powiedziała ona Lakszmanie, że Ajodhja bez Ramy jest jak las i że las, w którym mieszka Rama, będzie dla niego prawdziwą Ajodhją. Dzięki płynącym z serca błogosławieństwom matki Sumitry, Lakszmana zdołał spędzić czternaście lat w lesie bez jedzenia czy snu. – Dyskurs z 14.10.1988 r.

-BABA

3.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Kilka minut dociekania przekona każdego, że nie jest tym ciałem, które nosi ze sobą, tak jak ślimak nosi swój dom; nie jest okiem, uchem ani językiem; nie jest umysłem ani intelektem. Ponieważ człowiek mówi: “Mój umysł” znaczy to, że nie jest umysłem, że jest oddzielony od swojego umysłu. Podobnie, gdy człowiek mówi: “Mój intelekt mnie zawiódł” znaczy to, że różni się od swojego intelektu. Człowiek jest świadkiem. Ciało umiera, ale on nadal trwa; odradza się, gdy przyjmuje nowe ciało. Piękno fizyczne to tylko kwestia zdrowia; kilka dni gorączki lub biegunki czyni anioła strachem na wróble. Pewnego dnia choroba umysłowa atakuje geniusza i zmienia jego mowę w bełkot. Ktoś obłąkany widzi dziwne rzeczy, których nie ma; słyszy niesamowite dźwięki, których nie ma. Człowiek może osiągnąć trwały spokój, gdy odkryje tę ostateczną, niezmienną podstawę. Do tego czasu musi oscylować między radością a smutkiem w tym zmieniającym się świecie. – Dyskurs z 4.10.1965 r.

-BABA

2.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Ucieleśnienia miłości! W ten święty dzień Widżajadaśami złóżcie przysięgę, że porzucicie wady, takie jak palenie, picie i spożywanie niewegetariańskiego jedzenia. Wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy z negatywnych skutków złych nawyków. Jeśli palacz wydmucha powietrze na białą chusteczkę, znajdzie na niej żółte plamy. To oznaka choroby. Palenie wywołuje raka. Picie to cecha demoniczna. Alkohol powoduje że jesteście odurzeni i zapominacie o sobie. Spożywanie niewegetariańskiego jedzenia także jest złą cechą. Skoro ludzkie ciało jest zbudowane z mięsa, to czy istnieje konieczność jedzenia mięsa ptaków i zwierząt? Powinniście przyjmować tylko święty pokarm. Wówczas będziecie mieć święte uczucia. Do świętych myśli i świętych czynów niezbędny jest święty pokarm. Szlachetna dusza, taka jak Bhiszma, cierpiała z powodu nieświętego pożywienia. W konsekwencji Bhiszma musiał leżeć na łożu ze strzał przez 56 dni. Aby wasze uczucia były święte, oprócz spożywania świętego jedzenia, musicie mieć święte widzenie. Nikomu nie rzucajcie złych spojrzeń. Nie mówcie źle o innych. Nie słuchajcie niczego, co jest złe. Nie żywcie złych myśli. Nie pozwalajcie sobie na złe czyny. Nikogo nie rańcie. Oprócz tego nie trzeba nic robić, aby udoskonalić swoje “ja”. – Dyskurs z 1.10.1998 r.

1.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Dyskusje panditów w czasie sesji Widwan Mahasabhy są jedynie przypomnieniem. Muszą one rozpalić w słuchaczach proces myślowy (wićarana śakti); tylko wtedy można je uznać za pożyteczne. W rzeczywistości prawda odnosząca się do Boga, człowieka czy natury jest tak prosta, że kilka minut cichej kontemplacji może ukazać ją każdemu, kto ma przeciętną inteligencję. Każdy przyzna, że wszystko, co się zmienia, nie może być prawdą. Prawda musi pozostać prawdą w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Świat i wszystkie obiekty natury podlegają nieustannym zmianom – rozwijają się lub psują, ewoluują lub mutują, płyną lub trwają w zastoju, rosną lub giną. Jak więc miałyby być prawdą? Subiektywne odczucia, postawy, pobudki, przekonania, instynkty i przeczucia też się zmieniają. W jednej chwili są przyjemne, a w innej nieprzyjemne; to samo raz jest mile widziane, innym razem odpychające; malaria sprawia, że słodycze stają się gorzkie, żółtaczka zmienia kolor wszystkich przedmiotów na żółty. Zatem musi istnieć coś stabilnego, trwałego i wiecznego jako tło, podstawa, fundament, na którym może się przejawiać zmieniająca się scena. To, co się pojawia, jest nieprawdziwe; rzeczywistość jest wieczna. – Dyskurs z 4.10.1965 r.

30.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Każdego, kogo spotykacie, uważajcie za wcielenie boskości i go pozdrawiajcie. Nawet gdy spotykacie ludzi, którzy was nienawidzą, ofiarujcie im swoje pozdrowienia (pranamy). Zapytajcie: “Jak się masz, bracie?”. Wtedy oni też odpowiedzą: “Jak się masz, bracie?”. Ludzką istotą jest ten, kto przejawia ludzkie wartości. Jakie są wartości ludzkie? Prawda, prawość, pokój, miłość i niekrzywdzenie. One są ze sobą powiązane. Zawsze mówcie prawdę i przestrzegajcie prawości (dharmy). Bądźcie spokojni. Bądźcie szczęśliwi i radośni. Postępujcie z miłością w relacjach z ludźmi. Miłość jest Bogiem, Bóg jest miłością. Dlatego żyjcie w miłości. Tylko wtedy będziecie mogli osiągnąć prawdziwą wiedzę. To jest mądrość. Ucieleśnienia miłości! Zawsze, gdy się do was zwracam, nazywam was ucieleśnieniami miłości, ponieważ jestem przepełniony miłością. Miłość jest moim mieniem. Wszyscy jesteście spadkobiercami tego mienia. Rozdzielam tę miłość wszystkim. Nie żywię nienawiści do nikogo. Nie ma we mnie ani odrobiny egoizmu! Moja miłość jest bezinteresowna. – Dyskurs z 27.09.2006 r.

29.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Wedy i śastry są źródłem światła, które kieruje krokami człowieka, ale dla ślepców zawsze jest ciemno, niezależnie od tego, jak jasne jest światło. Tym, którzy stracili wiarę, pozostaje jedynie błądzić, potykać się i upadać. Śastry i Wedy wskazują sposoby poznania sekretu trwałej radości. Jednak człowiek zabiega o nieczyste radości, przemijające przyjemności przesiąknięte złem i krzywdą. Próbuje czerpać wodę dzbanem z wieloma dziurami. Zaznaje radości wypływającej przez zmysły. Są one niekontrolowanymi, niewykształconymi sługami, którzy wydają polecenia swemu panu – umysłowi. Dlatego musisz zapanować nad umysłem. Wtedy słudzy będą ci posłuszni. Umysł jest królem; zmysły są żołnierzami. Teraz żołnierze rządzą królem, ponieważ on słucha ich, a nie intelektu (buddhi), który jest premierem. Niech intelekt przejmie kontrolę; zmysły będą musiały wrócić do obozu w jednej chwili, a umysł będzie mógł ocalić siebie. – Dyskurs z 28.09.1965 r.

28.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Pana trzeba urzeczywistnić dzięki sadhanie. Nie polega ona na adorowaniu Boga w określonym miejscu ani w wybranej postaci. Sadhana oznacza rozmyślanie o Bogu we wszystkim, co robisz, niezależnie od tego, gdzie jesteś. Można zadać pytanie, czy to jest możliwe. Odpowiedź jest taka: jest to możliwe przez poświęcenie każdego czynu Bogu. W czasie święta Nawaratri przeprowadza się ceremonię wielbienia zwaną angarpana pudżą. Polega ona na tym, że wszystkie części ciała ofiarowuje się Bogu w duchu poddania – śaranagati. Poddanie oznacza ofiarowanie wszystkiego Bogu i odrzucenie idei, że jest się oddzielonym od Boga. Nie może być prawdziwego poddania, jeśli obecne jest poczucie oddzielenia. Mantry takie jak “netram samarpajami” mają na celu wskazanie, że należy używać oczu wyłącznie do widzenia Boga. Prawdziwym znaczeniem tej mantry jest dostrzeganie boskości we wszystkim, co widzisz lub czynisz. Tak więc w istocie angarpana pudża polega na wyznaniu, że ofiarujesz wszystkie członki ciała w służbie Panu. To znaczy, że każdą czynność, jaką wykonujesz, powinieneś przemienić w ofiarę złożoną Bogu. – Dyskurs z 6.10.1992 r.

-BABA

27.09.2025 r.

MYŚL DNIA

W stanie jawy istnieją cztery aspekty – kala, karma, karana i kartawja. Załóżmy, że postanowiłeś pojechać samochodem do Bangalore, aby wziąć udział w programie. Wyruszasz o godz. 5.00 rano i docierasz na miejsce o godz. 8.00. W tym przypadku czas (kala) to trzy godziny, działanie (karma) to podróż samochodem, przyczyna (karana) to program, a obowiązek (kartawja) to udział w programie. Wszystkie te aspekty istnieją w stanie jawy. Teraz załóżmy, że o godz. 22.00 miałeś sen. W tym śnie pojechałeś do Bangalore i uczestniczyłeś w programie. Kiedy wyruszyłeś w drogę? Jak minęła podróż? Kiedy dojechałeś na miejsce? Jaka była przyczyna? Nie wiesz. Oznacza to tylko tyle, że powyższe cztery aspekty nie istnieją w stanie snu. W stanie snu głębokiego (suszupti) nie ma czasu, przyczyny, obowiązku ani niczego, co robisz; doświadczasz jedynie błogości. W stanie jawy wykonujesz różne zadania, używając ciała. W stanie snu stwarzasz wszystko, łącznie ze swoim “ja”. W stanie snu głębokiego cieszysz się błogością. Jesteś jednym i tym samym we wszystkich trzech stanach. Na tej podstawie można powiedzieć, że człowiek jest niezmienny we wszystkich trzech okresach czasu i że doświadcza błogości bezpośrednio lub pośrednio. Doświadcza jedności we wszystkich trzech okresach czasu. Gdy tylko zrozumie ducha jedności, nie pozwoli sobie na różnice i konflikty. Dopóki utożsamiasz się z ciałem, dostrzegasz wyłącznie wielość. – Dyskurs z 26.09.1998 r.

26.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Kiedy żarliwy wielbiciel przeczytał, że Kriszna radzi w Gicie porzucić wszystkie dharmy, wtedy zrezygnował z wszelkich powinności i ograniczeń, ale należało mu powiedzieć, że został mu jeden obowiązek, którego nie może porzucić, jeśli chce zdobyć łaskę Boga: “Poddaj się tylko Mnie (Mam ekam szaranam wradża)”. Jeśli poddanie jest pełne i ofiarujesz Mu wszystkie czyny, słowa i myśli razem z ich wszystkimi konsekwencjami, wówczas, zgodnie z obietnicą Pan uwolni cię od grzechu i smutku. Obowiązki związane z etapem życia (aszrama dharma), obowiązki związane z zawodem (warna dharma) oraz różne obowiązki związane z pochodzeniem (kula dharma) i prawem kraju (desza dharma) – są środkami i sposobami rozwijania postawy oddania i poddania. Tak jak do wykonywania każdego zawodu obowiązują cię minimalne kwalifikacje, podobnie do zdobycia łaski potrzebujesz niewielkich kompetencji – porzucenia egoizmu, kontrolowania zmysłów oraz odpowiedniego pożywienia i rozrywki (ahara i wihara). – Dyskurs z 27.09.1965 r.

25.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Prawdziwym celem obchodów Nawaratri jest kontemplacja ucieleśnienia prawdy (satjaswarupy). Szanuj wszystkich, ponieważ boska atma istnieje w każdym. Prawdziwie wielbić Boga znaczy szanować wszystkich. Jeśli chcesz być szanowany, musisz najpierw szanować innych. Zrozum zasadę jedności, która jest istotą boskości. Wedy głoszą: “Prawda jest jedna, ale mędrcy określają ją różnymi imionami (Ekam sat wiprah bahudha wadanti)”. Możesz nazywać Boga różnymi imionami, ale Bóg jest jeden. Tę zasadę jedności musisz na stałe zaszczepić w swoim sercu. Bóg jest w każdym w formie miłości. Dokądkolwiek idziesz, On podąża za tobą. On jest odwiecznym świadkiem. Obdarzaj innych miłością i w zamian otrzymuj ich miłość. Miłość jest twoją najwspanialszą cnotą. Miłość sprowadza najwyższą radość i błogość. Bóg mieszka w sercu pełnym miłości. Dlatego musisz napełnić serce miłością. Gdzie jest miłość, tam jest Bóg. Nie musisz Go szukać. On jest zawsze w tobie, z tobą, wokół ciebie, nad tobą i pod tobą. Trzymaj się miłości. Nikomu nie okazuj nienawiści. To twój najgorszy wróg. Gdy wzbudzisz w sobie miłość, nienawiść zniknie w sposób naturalny. – Dyskurs z 5.10.2003 r.

24.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Tak jak w życiu każdego człowieka są cztery etapy: dzieciństwo, młodość, wiek średni i starość, tak samo są cztery etapy zdobywania wiedzy o najwyższym (dżniany), równoczesne z etapami życia. Pierwszy etap to etap ucznia – szkolenie przez rodziców, nauczycieli i starszych; bycie prowadzonym, pouczanym, kierowanym, ostrzeganym i upomnianym. Drugi etap to etap młodszego rzemieślnika, który pragnie ustanowić szczęście i sprawiedliwość w społeczeństwie, pragnie poznać świat, ile jest on wart i jakim wartościom hołduje. Trzeci etap to etap rzemieślnika – poświęcanie energii na zmianę, odnowę i odbudowę wspólnoty ludzkiej. Czwarty etap to etap mistrza – uświadomienie sobie, że świata nie da się odkupić ludzkim wysiłkiem, że próbując zmienić świat, można co najwyżej zbawić siebie, że to wszystko jest wolą Boga, Jego dziełem, Jego światem, Nim samym. Razem ze świtem mądrości musi również zaświtać wola kierowania wszelkimi działaniami w świetle tej wizji. Gdy uświadomicie sobie, że On jest najgłębszą rzeczywistością wszystkiego, możecie czcić siebie nawzajem tak samo żarliwie, jak teraz oddajecie cześć bóstwu. – Dyskurs z 27.09.1965 r.

-BABA

23.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Nawaratri znaczy dziewięć nocy. Z nocą związana jest ciemność. Czym jest ta ciemność? Jest to ciemność niewiedzy. Człowiek cierpi na dziewięć rodzajów ciemności. Celem obchodów święta Nawaratri jest umożliwienie człowiekowi pozbycia się dziewięciu rodzajów ciemności, które nim rządzą. Gdy zwracamy się do Dewi, święto to oznacza połączenie form Durgi, Lakszmi i Saraswati. Te boginie łącznie reprezentują śakti. Śakti to energia, która tworzy wszystkie zjawiska natury (prakriti). Natura jest energią, a kieruje nią Pan (paramatma). Natura jest zbudowana z trzech jakości – sattwy, radżasu i tamasu. Ponieważ natura składa się z tych trzech cech, więc aby nad nią zapanować, człowiek składa hołd Durdze, Lakszmi i Saraswati. W istocie nie są to boginie, lecz boskie personifikacje tych trzech jakości. Aby uzyskać łaskę Pana, człowiek musi najpierw oddać hołd naturze. – Dyskurs z 27.09.1992 r.

22.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Między wykonanym czynem a jego skutkiem może upłynąć trochę czasu, ale nie są one oddzielone; skutek jest ściśle związany z czynem. Gdy jesteśmy głodni, spożywamy jedzenie, aby zaspokoić głód. Lecz między jedzeniem a trawieniem istnieje odstęp czasowy. Gdy włożymy sobie jedzenie do ust, trafia ono do żołądka i zostaje strawione. Aby strawić jedzenie, potrzeba dwóch godzin. Dopiero wtedy daje ono siłę i pożywienie ciału. Podobnie, może upłynąć trochę czasu między dokonanymi przez człowieka czynami, a ich skutkami. Nasiono nie stanie się drzewem, gdy tylko je zasiejesz. Nasiono najpierw kiełkuje, staje się młodym drzewkiem, a później we właściwym czasie wyrasta na drzewo. Drzewo zawiera się w maleńkim nasieniu. Jednak człowiek widzi tylko nasiono, a nie ukryte w nim drzewo. Podobnie, przyszłość człowieka zawiera się w czynach, jakie wykonuje on w teraźniejszości. Człowiek chce znać swoją przyszłość i na nią czeka. Nie ma takiej potrzeby, ponieważ jego przyszłość tkwi w jego teraźniejszości. Teraźniejszość człowieka określa jego przyszłość. Dlatego powinien on uczynić swoją teraźniejszość świętą, szlachetną i sensowną. – Dyskurs z 22.04.1993 r.

21.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Pan przenika wszystko w kosmosie swoimi niezliczonymi stopami, rękami, oczami, twarzami i uszami. Jednak nieświadomy tej prawdy człowiek, uważa siebie za sprawcę, pozwala sobie na wszelkie spekulacje i sądzi, że nikt nie wie, o czym myśli. Pan widzi wszystko. Niczego przed Nim nie ukryjesz. On mieszka wewnątrz i na zewnątrz każdej żywej istoty. Dlatego nic się przed Nim nie ukryje. Bóg istnieje we wszystkich istotach w jednej i tej samej postaci. Chociaż istoty żywe mogą różnić się od siebie, obecny w nich Bóg jest jeden, niepodzielny. Słońce świeci nad wodą w jeziorze, w studni, zbiorniku, rzece czy w oceanie. Mimo że słońce jest jedno, to ma wiele odbić. Zbiorniki, czyli ciała, się różnią, ale Bóg jest jeden we wszystkich istotach. Boga opisuje się jako tego, który jest blisko (Anthike sat). Na tym świecie nie ma nikogo, kto byłby ci bliższy niż Bóg. Bóg jest ci bliższy niż matka i droższy niż ojciec. Nie możesz zapominać o Bogu. Pamiętaj o tej dobrej radzie. – Dyskurs z 14.01.1991 r.

20.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Człowiek musi uważać siebie za część społeczeństwa i działać dla jego dobra, tak jak narządy ciała służą jego dobru. Co więcej, społeczeństwo jest częścią natury (prakriti), a natura jest częścią najwyższego Pana (paramatmy). Zatem istnieje bliski związek między człowiekiem a Bogiem. Natura rozwija się lepiej niż człowiek. Aby chronić naturę, człowiek musi korzystać z jej zasobów w ograniczonym zakresie. Jeśli bezmyślnie ingeruje w naturę, jej reakcja jest negatywna i pojawiają się problemy. Aby chronić naturę, człowiek musi ograniczać pragnienia. Nie może wyzwalać negatywnych cech natury. Pod tym względem naukowcy nie przejmują się szkodliwymi skutkami, jakie ich wynalazki mogą wywołać w społeczeństwie. Nie interesuje ich pomyślność ludzkości i wciąż wykorzystują swoją inteligencję do produkcji broni siejącej zniszczenie. Należy zachować ostrożność w zapewnianiu wygód, ponieważ nadmierny komfort może zepsuć umysł człowieka i wywołać smutek zamiast radości. Bez pewnych ograniczeń nie można osiągnąć niczego dobrego (Na śrejo nijamam wina). Z powodu postępu technicznego i nadmiernych wygód życie staje się mechaniczne, a duchowość zanika. – Dyskurs z 21.01.1993 r.

-BABA

19.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Drzewa o korzeniach głęboko wrośniętych w ziemię nie można zniszczyć, nawet gdy obetnie się mu gałęzie lub liście. Drzewo zniszczysz wtedy, gdy wyrwiesz je z korzeniami. Podobnie, gdy złe cechy, takie jak nienawiść czy zazdrość, zaatakują głębokie korzenie drzewa życia, nie będzie można się ich pozbyć przycinając konary. Tych cech nie da się wyplenić przez sporadyczne tłumienie złych myśli. Umysł składa się z takich myśli, dlatego prawdziwy pokój możemy osiągnąć wtedy, gdy podejmiemy wysiłek, aby całkowicie oczyścić umysł. Fale będą istnieć dopóki, dopóty istnieje ocean. Gdy ocean przestaje istnieć, fale również znikają. Podobnie, w oceanie umysłu nieustannie pojawiają się fale myśli (sankalp). Trzeba usunąć każdą myśl. Trzeba wyrwać z korzeniami każdą złą myśl, gdy tylko ujawni się w umyśle. Wojna ze złymi myślami przypomina wojnę z hordami wroga, które usiłują dostać się do twierdzy podziemnym tunelem. Gdy tylko pojedynczy wróg wyłania się z tunelu, należy go natychmiast powalić. Podobnie, każdą złą myśl, która próbuje wedrzeć się do serca, należy od razu powstrzymać. – Dyskurs z 31.07.1986 r.

18.09.2025 r.

MYŚL DNIA

W dzisiejszych czasach można zauważyć, że zamiast uświęcać czas, ludzie coraz więcej go marnują. Marnujemy czas przez nadmierną gadatliwość. Gdy włączasz radio i przez pół godziny słuchasz programów, takich jak wiadomości czy muzyka, zużywasz kilka jednostek energii elektrycznej. Ciało jest jak radioodbiornik. Nasza mowa i nasz śpiew są jak melodie odtwarzane w radiu, a wszystko to zużywa energię. Wykorzystywanie energii na to, co dobre, jest w porządku. Jednak jeśli żywimy negatywne myśli, wypowiadamy niewłaściwe słowa i popełniamy złe czyny, wtedy marnujemy energię i tym samym narażamy się na poważne konsekwencje. Chociaż mamy w sobie ukryte dobro, to nie czynimy z niego użytku. Przyczyną tego jest zanikanie cech, takich jak prawda i miłość. Dzięki praktykowaniu ideałów prawdy i prawości (satji i dharmy) możesz uświęcić życie i uniknąć marnowania cennej energii, którą zostałeś obdarzony. Zamiast głosić te ideały, powinieneś wcielać je w życie. Propagowanie to ilość, a praktykowanie to jakość. – Dyskurs z 18.07.1997 r.

17.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Pamiętaj, że na tym świecie nie ma nic tak potężnego, jak imię Pana, które chroni świat. Broń i bomby nie uratują świata. Ocali go jedynie łaska Boga. Najważniejszym obowiązkiem człowieka jest modlić się o Jego łaskę. Modlitwa jest bardzo ważna. Razem z melodią i rytmem musisz wkładać w śpiew uczucie, aby bhadżany stały się świętą ofiarą złożoną Bogu. Melodia (raga) bez uczucia (bhawy) jest chorobą (rogą). Gdy porzucisz zarozumiałość i ostentację, śpiewaj bhadżany w duchu pokory i oddania. To właściwy sposób śpiewania bhadżanów. W jednej ze swych pieśni Tjagaradża zachęcał umysł do intonowania imienia Ramy z pełną świadomością mocy tego imienia. Również w codziennym życiu świadomość jest potrzebna na każdym kroku i w każdej modlitwie. Pomyśl o świętych wibracjach, jakie powstają, i boskich energiach, jakie się uwalniają, gdy wszyscy uczestnicy bhadżanów wspólnie śpiewają! Gdy święte wibracje wypełnią świat, jakiż to zmian mogą nie przeprowadzić! – Dyskurs z 13.02.1991 r.

16.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Gdzie komuś zależy i gdzie jest pragnienie uczenia się z uwagą, tam pojawia się mądrość. Rozpraszające pragnienia będziemy mogli szybko spalić tylko wtedy, gdy w swoje serce zdołamy wchłonąć ogień mądrości. Ogień zawsze wzbija się ku górze. Nawet gdy umieścisz go w głębokim rowie, będzie próbował się wznieść. Z drugiej strony, woda spływa w dół, nawet jeśli wylejesz ją z wysoka. Woda sama nie może się wznosić. Nasze pragnienia zmysłowe związane ze światem materii są jak woda. Ale myśli o Panu są jak ogień. Gdy już zrozumiemy i docenimy rzeczy prawdziwe i trwałe, te przelotne nie będą nam w ogóle sprawiały kłopotu. Jeśli chcesz ugruntować się w jakiejś prawdzie, możesz to zrobić tylko przez stosowanie się do innych związanych z nią prawd. Tak jak musimy użyć jednego kolca, aby usunąć drugi, jak używamy diamentu do cięcia innego diamentu, jeśli chcesz usunąć skutki złych czynów, możesz to zrobić tylko za pomocą dobrych czynów. Do usunięcia następstw złego czynu potrzebny jest dobry czyn. – “Summer Showers in Brindavan”, 1974, rozdz. 26.

15.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Człowiek osiąga spokój i błogość dzięki łasce Atma-Ramy (wewnętrznej atmy zwanej Ramą). Głównym tematem Ramajany jest to, że każdy powinien pokonać przywiązanie do ciała i wydobyć wewnętrzną boskość. Dopóki w sercu pozostaje materialistyczne uczucie, osiągnięcie najwyższej wiedzy (paramartham) jest niemożliwe. Sita podążyła za Ramą do lasu z wielkiej miłości i oddania dla niego. Przebywała w jego boskim towarzystwie. Jednak gdy zawładnęło nią silne uczucie (kama) do złotego jelenia, straciła Ramę. Zbliżamy się do Ramy, gdy porzucamy pragnienia. Oto morał, jaki wyciągamy z Ramajany. Powiedzenie “Namiętność jest chorobą; wyrzeczenie jest jogą” odnosi się do wszystkich ludzi i narodów. Uświęcaj serce myślami o Ramie. Uświadom sobie, że zasada Ramy jest twoją rzeczywistością, aby twoje życie stało się spełnione. – Dyskurs z 7.07.1977 r.

14.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Na świecie istnieją dwa rodzaje błogości: błogość zdobyta (sadhana-janja ananda) i błogość rodząca się sama z siebie (swatah-siddha ananda). Błogość zdobyta wiąże się z przedmiotami zmysłów. Pojawia się i znika od czasu do czasu. Nie jest trwała. Dla przykładu, gdy zaspokoimy głód, na chwilę pojawia się radość, która po pewnym czasie przemija. Dotyczy to wszystkich przedmiotów na świecie. Tę radość określa się jako zdobytą lub zaczerpniętą. Zdobywa się ją lub traci ludzkim wysiłkiem, dlatego nie jest to prawdziwa błogość. Jednak człowiek poszukuje trwałej anandy. W rzeczywistości jest on przepełniony anandą i jest ucieleśnieniem anandy. Ananda stanowi jego prawdziwą naturę i istotę. Zatem dlaczego jej nie doświadcza? Dlatego że jest nieświadomy swojej prawdziwej natury, stale koncentruje uwagę na świecie zewnętrznym i nie doświadcza wewnętrznej błogości. Uważa, że źródło radości leży w świecie zjawiskowym. Lecz tak jak w przypadku masła, które znajduje się w każdej kropli mleka, ale które można zobaczyć dopiero wtedy, gdy mleko się zsiądzie i gdy ubije się maślankę, tak samo wewnętrznej błogości można doświadczać po podjęciu odpowiednich wysiłków. Umysł jest wypełniony wszelką radością. Obecna w tobie boska sat-czit-ananda zamanifestuje się dopiero wtedy, gdy przeprowadzisz właściwe dociekanie i rozpoznasz swoją prawdziwą naturę. – Dyskurs z 12.02.1989 r.

13.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Gdybyście tylko słuchali dobrych słów starszych i poszli prostą drogą wskazaną w tych słowach, są wszelkie szanse, że stalibyście się mądrzy. Dlatego musicie postarać się uświęcić wszystkie kończyny swego ciała i zająć je właściwym rodzajem pracy. Bóg dał wam ręce, ale jeśli użyjecie ich w złych celach, nawet te ręce uschną i staną się suche jak drewno i bezużyteczne. Prahlada powiedział, że jeśli nie potraficie użyć rąk do modlitwy do Boga, są one bezużyteczne. Jeśli nie potraficie użyć swoich ust do wyśpiewywania chwały Pana, wasze usta są bezużyteczne. Jeśli w swoim życiu nie używacie rąk ani ust na chwałę Pana, samo wasze urodzenie stanowi tylko ciężar dla waszych rodziców. Wtedy nie ma żadnego pożytku z waszego narodzenia się jako człowiek. Diwjatma swarupy! Pomyślcie przez jedną chwilę o szczęściu urodzenia się w ludzkiej postaci. Dzisiejsza młodzież powinna pamiętać o świętości człowieka, a także mieć na uwadze pomyślność, jakiej może przysporzyć społeczeństwu, do którego należy. Powinna myśleć o dobru kraju. – “Summer Showers in Brindavan”, 1974, rozdz. 26.

12.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Pewnego razu dziesięciu głupców przechodziło przez rzekę. Gdy przeszli, jeden z nich chciał sprawdzić, czy cała dziesiątka osiągnęła szczęśliwie brzeg. Przeliczył wszystkich zapominając o sobie i zapłakał mówiąc, że jeden z nich zaginął w rzece. Pozostali głupcy po kolei popełniali ten sam błąd przy liczeniu. W rezultacie wszyscy zaczęli lamentować i płakać. W międzyczasie podszedł do nich bystry przechodzień, a widząc ich rozpacz, zapytał o powód żałosnego lamentu. Kiedy opowiedzieli mu, że jeden z ich towarzyszy został porwany przez rzekę podczas przeprawy, przechodzień zrozumiał ich głupotę i poprosił, aby stanęli w szeregu. Wtedy policzył ich głośno po kolei przekonując ich w ten sposób, że są w komplecie i że błędny wniosek o zaginięciu jednego z nich wynikał z tego, że każdy zapomniał o sobie podczas liczenia. Kto zapomina o sobie, nie może rozpoznać prawdy w ścisłym sensie. Skoro sam jesteś atmą, jak możesz rozpoznać ten fakt przez modlenie się do innych istot lub przez prowadzenie innych sadhan? – “Summer Showers in Brindavan”, 1990, rozdz. 11.

11.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Czy to król czy rolnik, milioner czy żebrak, każdy musi stawić czoła pięciu rodzajom cierpień (klesz). Pierwszym z nich jest cierpienie wynikające z niewiedzy (awidja klesza). Z powodu przywiązania do ciała (dehabhimany), utraty pewności siebie i traktowania ciała jako rzeczywiste i wieczne, człowiek zadaje sobie wiele trudu, aby je utrzymać. Ponieważ dzisiejsza edukacja służy wyłącznie utrzymaniu ciała, jest ona niczym innym jak kolejnym rodzajem niewiedzy (awidji). Takiej edukacji nie można nazwać atmawidją. Człowiek pragnie tak wiele, aby utrzymać ciało. Jeśli nie udaje mu się spełnić tych pragnień, popada we frustrację, która z kolei prowadzi do przygnębienia i smutku. Człowiek cierpi z powodu nadmiernych związków i przywiązań. Dlatego ostrzegam cię, abyś w pewnym stopniu ograniczył przywiązanie do ciała. Ciało jest odpowiedzialne zarówno za smutek jak i szczęście. Świadomość ciała (dehabhimana) jest niezbędna, ale najpierw rozwijaj świadomość atmy (atmabhimanę), a później możesz doświadczać świadomości ciała, nie ma w tym nic złego. Człowiek pogrąża się w smutku, dlatego że zupełnie zapomina o świadomości atmy i czyni świadomość ciała swoim jedynym celem. – Dyskurs z 4.10.2000 r.

10.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Pierwszy to etap ucznia, drugi – pracy w charakterze urzędnika, a trzeci – przejście z pracy zawodowej na emeryturę. Powinniśmy tu zauważyć, że emerytowany urzędnik nie chodzi do pracy w żadnej instytucji. Zostaje w domu i zajmuje się tym, co go interesuje. Niewłaściwe by było, gdyby młody chłopiec, widząc taką osobę w domu, powiedział, że on też nie pójdzie do szkoły, gdyż ta starsza osoba pozostaje w domu. Ten emerytowany urzędnik kiedyś uczęszczał do szkoły i robił tam to, co powinien, potem chodził do pracy i wypełniał przypisane mu obowiązki urzędnika, aż w końcu przeszedł na emeryturę i odpoczywa. Najpierw musicie zostać uczniami, a następnie wypełniać swoje obowiązki pracownika i dopiero potem możecie zasłużyć na emeryturę i odpoczynek. Podobnie, najpierw musicie zdobyć nauki związane z atmą, potem zaangażować się w zalecaną pracę, a na koniec odpoczywać i cieszyć się błogością płynącą z wiedzy o atmie. Bez pracy nie możemy zrozumieć aspektu dharmy. Bez znajomości pełnego znaczenia dharmy nie można osiągnąć brahmana. – “Summer Showers in Brindavan”, 1974, rozdz. 26.

9.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Zdobądź miłość przyciągającą wszystkich do Jednego. Dzięki temu możesz pokonać lęki i niepokoje, chciwość i zazdrość, nienawiść i pychę, które dziś zatruwają narody na świecie, i ustanowić erę pokoju i radości. “Niech wszystkie światy będą szczęśliwe” – oto modlitwa, która w naturalny sposób wypływa z każdego ludzkiego serca. Do tego celu prowadzi sanathana dharma. Każdy musi śpiewać o tym celu, żyć w melodii tej pieśni i dzięki tej melodii połączyć się z najwyższą boską jaźnią (paramatmą). Nie doszukuj się różnic między jednym człowiekiem a drugim. Szukaj raczej sposobów i środków na wzmocnienie więzi pokrewieństwa przez miłość. Podziały i spory występują wśród wyznawców w jednej rodzinie, ponieważ nie nauczyli się kochać. Z tego samego umysłu pochodzi wiele sprzecznych uczuć. Dlaczego? Dlatego że nie pielęgnowano ani nie rozwijano w nim miłości. Musisz zasiać miłość i ją kultywować oraz usunąć chwasty lęku i nienawiści, które rozprzestrzeniły się na świecie. Spraw, aby świat stał się szczęśliwym domem miłości. – Dyskurs z 19.11.1980 r.

8.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Dzisiaj nie potrzebujemy nowego systemu edukacji ani nowego systemu społecznego. Takie zmiany nie pomogą rozwiązać problemów, z jakimi się zmagamy. Dzisiaj potrzebujemy mężczyzn i kobiet o czystym umyśle i sercu. W społeczeństwie, w którym brakuje czystości umysłu i prawości charakteru, niewielu jest szlachetnych ludzi. Bez duchowości nie będzie ani czystości, ani moralności, ani prawości. Gdzie nie ma mężczyzn i kobiet o szlachetnym charakterze, tam naród nie będzie się rozwijał. W żadnym kraju na świecie nie ma tylu ras, wyznań i języków, ile na świętej ziemi Bharatu. Bharat jaśnieje niczym ogród z wieloma rasami, wyznaniami, językami i kulturami. Różne zwyczaje i kultury przyczyniają się do wieloaspektowej doskonałości narodu. Wspaniałość tej różnorodności jest nie do opisania. Bharat jest ojczyzną ludzi, którzy pielęgnowali miłość jako drogę ducha i prawdę jako tchnienie swego życia. Niestety, pochłonięci pogonią za ziemskimi, fizycznymi i materialnymi przedmiotami, ludzie zapominają o swojej podstawowej boskości jako istoty ludzkie. W tej sytuacji należy skontrolować system edukacyjny. – Dyskurs z 19.07.1994 r.

7.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Starasz się na różne sposoby żyć zgodnie z ideałami Sai i je upowszechniać oraz żyć w duchu miłości Sai i ją roztaczać. Na ile te wysiłki przyniosły powodzenie? Ile dobra uczyniły światu? W jakim stopniu pomogły rozpoznać człowieczeństwo w człowieku? Oprócz słuchania objaśnień na temat ideałów i przesłania należy je także praktykować w codziennym życiu. Tylko wtedy możesz powiedzieć, że zrozumiałeś znaczenie i cel ideałów Sai. Każdy musi stać się ucieleśnieniem miłości. Miłość można wyrażać tylko przez miłość. Brak miłości jest przyczyną anarchii, która dzisiaj szerzy się na świecie. Niepohamowana interesowność, niewłaściwe działania, szalone wybryki ego, życie na pokaz i poczucie zazdrości spowodowały tę straszną sytuację. Nie pozwól na to, by choćby ślad ego, ostentacji lub niemoralności zanieczyścił twoje działania. Cechy te wzmacniają poczucie egoizmu. Pokój i pomyślność zapanują na świecie wtedy, gdy będziesz poruszał się w społeczeństwie z miłością, czyli wolny od skazy egoizmu. – Dyskurs z 19.11.1980 r.

6.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Jedynym łatwym sposobem urzeczywistnienia boskości jest intonowanie boskiego imienia. Oczywiście istnieje wielu wielkich, którzy nieustannie intonują imię Pana. Jest też wielu innych, którzy powtarzają boskie imię dniami, miesiącami i latami, ale nie powoduje to w nich żadnej zmiany. Jaka jest tego przyczyna? Ich wszystkie narządy zmysłów działają z poczuciem: “Jestem ciałem”. Ci, którzy wypowiadają imię Pana, a jednocześnie są zanurzeni w świadomości ciała, nie urzeczywistnią boskości niezależnie od tego, jak długo będzie trwała ich asceza. Ludzie, którzy należą do różnych wyznań i kultur, wykonują różne praktyki duchowe zgodnie ze swoim pochodzeniem. Gdy dochodzą do wniosku, że nie przyniosły one oczekiwanych rezultatów, sfrustrowani lub rozczarowani, poszukują innej formy oddawania czci lub innej wiary. Przemiana duchowa nie nastąpi jedynie dzięki intonowaniu innego boskiego imienia czy nawet przyjęciu innego wyznania. Boskiej łaski nie zdobywa się dzięki zmianie wyznania. Należy transformować umysł (mati), a nie zmieniać religię (matam). Przez samą zmianę ubrania nie zdobędziesz boskich cech. Trzeba pielęgnować cnoty. Jedynie ten, kto zmieni swój charakter, może wznieść się do wyższego poziomu. – Dyskurs z 21.06.1989 r.

5.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Jeśli ktoś staje na drodze twojego poświęcenia – niezależnie od tego, kim jest – powinieneś się go wyprzeć. Król Bali zauważył, że Wamana wszedł do jadżniasali. Powitał go, z szacunkiem zaproponował mu miejsce i zapytał: “Swami, jakie jest twoje pragnienie, które mogę spełnić?”. Wamana odpowiedział: “Nie pragnę niczego innego, chcę tylko trzy stopy ziemi”. Król Bali zapytał: “Co to ma znaczyć? Musiałeś przebyć taką drogę jedynie po trzy stopy ziemi, które dałby ci każdy inny człowiek?”. Wamana oznajmił: “Chcę trzy stopy ziemi tylko od ciebie”. Nauczyciel Balego, Śukraczarja, który stał za nim, ostrzegł go: “Królu! To nie jest zwykły człowiek. Nie popełnij błędu, spełniając jego prośbę”. Wtedy Bali stwierdził: “Czy istnieje większy błąd niż złamanie danej obietnicy? Już dałem słowo Wamanie. Mogę nie posłuchać nawet swojego guru, ale nie mogę złamać danej obietnicy”. W rezultacie król Bali dotrzymał obietnicy złożonej Wamanie. Bali Był ucieleśnieniem prawdy. Był człowiekiem, który nigdy nie cofnął danego słowa. Dlatego mieszkańcy Kerali czczą jego pamięć w swoich sercach i co roku obchodzą święto Onam. – Dyskurs z 27.08.1996 r.

4.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Na ogół wszyscy spożywają posiłki pięć razy dziennie: poranną kawę, śniadanie dwie godziny później, obfity lunch w południe, herbatę o czwartej i sytą kolację wieczorem. Islam traktuje jedzenie jako środek służący duchowemu aspektowi natury ludzkiej i zaleca przyjmowanie posiłków pięć razy dziennie, tak samo często jak praktykowanie modlitwy. Aby rozwijać świadomość atmy, osiągnąć radość duchową i dostąpić oświecenia, Koran zaleca modlitwę pięć razy dziennie przez całe życie, od narodzin aż do śmierci! W islamie praktykuje się też modlitwę zbiorową. Modlitwa w grupie jest źródłem korzystnie oddziałujących wibracji. Islam obiecuje większy przepływ błogości, gdy ogromne zgromadzenie tęskniących serc oddaje cześć Bogu. Wierni kłaniają się nisko na widok meczetu. W czasie modlitwy siedzą w rzędach na ugiętych kolanach i pochylają się do przodu, dopóki ich dłonie i czoła nie dotkną ziemi w geście pokornego poddania się woli Boga. W ten sposób islam podkreśla istnienie jedności w wielości i pragnienie Boga, który przejawia się w różnym stopniu w różnych umysłach. – Dyskurs z 12.07.1983 r.

-BABA

3.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Bóg pozwala swoim wielbicielom łatwo się złapać. Jednak tym, którzy mają negatywne uczucia, jawi się jako wróg. Purandara Dasa śpiewał: “O Ramo! Wibhiszanie, który wierzył w ciebie, ukazałeś się jako Bóg. Lecz dla wrogiego ci Rawany stałeś się Jamą – panem śmierci. Jesteś nie tylko Ramą, lecz także Jamą. Poza tobą na tym świecie nie ma innego boga śmierci. Jesteś Ramą dla tych, którzy cię kochają. Dla przeciwników zaś jesteś Jamą. Prahladzie, który modlił się do ciebie nieustannie i bez względu na okoliczności, przejawiłeś się jako Pan Narajana. Lecz walczącemu z tobą Hiranjakasipu ukazałeś się jako Jama”. Zatem Rama jest zarówno Bogiem jak i panem śmierci. Kamsie, który bez najmniejszych wyrzutów sumienia szykował się do zabicia siostry, Kriszna ukazał się jako Jama. Jego pobożnemu ojcu, Ugrasenie, Kriszna objawił się jako sam Bóg. A zatem to nasze uczucia powodują, że pojawia się przed nami dobro lub zło. – “Summer Showers in Brindavan”, 1996, rozdz. 10.

-BABA

2.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Otrzymaliście możliwość służenia, z której powinniście być niezwykle zadowoleni, gdyż tutaj możecie przekształcić swoje oddanie i wiarę w pozytywne działania służebne na rzecz swoich braci i sióstr. Ponieważ jestem z wami we wszystkim, co robicie, nie musicie się martwić o powodzenie tych przedsięwzięć. Musicie być jedynie “narzędziami”; nie musicie obmyślać pokrętnych sposobów ani zawiłych strategii. Wypełniając swoje obowiązki jako członkowie, musicie również zachować i rozwijać ufność w Sai. Jest to praca Sai, do której zostaliście zaproszeni, aby czerpać z niej radość. Jest to wzbogacająca praca, która przybliża was do serca Boga. Świadoma ręka musi mieć bezwładny kilof, aby rozbić twardą darń. Podobnie boska świadomość musi mieć naturę (prakriti), aby zrealizować swój plan. Dlatego musicie prowadzić przykładne życie. Wasze codzienne życie musi przekształcić się w żywą modlitwę i aktywną sadhanę. Pomyślcie o dobrodziejstwach, jakie przyniesie wam ta sadhana, w którą jesteście teraz wprowadzani, i przygotujcie się do wzięcia na siebie powierzonego wam zadania – być narzędziami przeznaczonymi do wspierania misji, dla której przybyła boskość. – Dyskurs z 20.06.1974 r.

-BABA

1.09.2025 r.

MYŚL DNIA

Jak podaje Walmiki, Rawana był najpotężniejszym władcą swoich czasów. Stolica jego państwa była niezdobytą twierdzą pełną niespotykanych skarbów. Rawana opanował cztery Wedy i sześć dyscyplin duchowych. Jak podaje Wjasa, Durjodhana, najstarszy z braci Kaurawów, dysponował najsilniejszą i najlepiej uzbrojoną armią, a przy tym znał wszystkie tajniki sztuki dyplomacji. Jednak młodzi i starzy przez wieki nienawidzili tych dwóch wielkich mężów. Dlaczego? Dlatego że zeszli oni z poziomu ludzkiego do zwierzęcego, zamiast wznieść się z poziomu ludzkiego do boskiego. Obaj mieli tę samą wadę – chciwość. Nie znali sekretu zadowolenia. Dręczyło ich nieustanne pragnienie (kama). Rama i kama nie mogą współistnieć. W wewnętrznej świątyni człowieka jest miejsce tylko dla jednego bóstwa – dla Ramy albo dla kamy. Jeśli kochasz drugą osobę, nie będziesz pragnął nią zawładnąć ani zagarnąć jej majątku, nie będziesz zazdrościł jej sukcesów ani cieszył się z jej cierpień. Miłość jest najsilniejszym antidotum na chciwość. Dlatego najważniejszą dyscypliną duchową jest dawanie miłości i otrzymywanie miłości. – Dyskurs z 6.03.1970 r.

31.08.2025 r.

MYŚL DNIA

W stanie jawy umysł jest w pełni świadomy. Dopóki masz umysł, widzisz naturę (prakriti). Dopóki jesteś świadomy natury, nie możesz uciec od doświadczania szczęścia i smutku. Co w rzeczywistości odpowiada za szczęście i smutek? Stan jawy. W stanie głębokiego snu nie ma umysłu, a w rezultacie nie ma ani świata, ani doświadczania szczęścia i smutku. Dopóki istnieje umysł, dopóty istnieje świat. Dopóki istnieje świat, dopóty istnieje szczęście i smutek. Kiedy wykraczasz poza umysł, nie ma ani szczęścia, ani smutku. Jak możesz wyjść poza umysł? Przez rozwijanie miłości do Boga. Bóg jest w postaci esencji (Raso wai sah). Tak jak cukier przenika każdą kroplę syropu, podobnie miłość przenika cały świat. Nie ma miejsca bez miłości, a świat nie może istnieć bez błogości. Miłość jest wszechobecna, błogość jest wszechobecna. Człowiek, ani żadna istota żywa, nie może istnieć bez miłości. – Dyskurs z 2.09.1996 r.

30.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Tykwa wężowa ma skłonność do wyginania się, jeśli pozostawi się ją samą sobie. Dlatego ogrodnicy przywiązują do jej końca kamień, aby pod tym obciążeniem rosła prosto. Podobnie umysły dzieci i młodzieży mają skłonność do wypaczania się pod wpływem zmysłowych filmów, atmosfery próżności i obłudy tworzonej przez starszych, pokusy splendoru i przepychu oraz fałszywego poczucia przygody i sławy. Szkoły muszą przyczepić im kamień dyscypliny i sprawić, by rosły prosto i dobrze. Kamień nie może być zbyt ciężki, aby nie rozerwał tykwy na pół! Zasady dyscypliny muszą być dobrze przemyślane i dostosowane do grupy wiekowej, którą mają korygować. Trzeba stworzyć taką atmosferę, aby podporządkowanie się dyscyplinie przychodziło samoistnie, z całego serca. Taka dyscyplina ukształtuje dobrych liderów dla narodu. Muszą oni być także dobrymi uczniami; dobrzy żołnierze stają się dobrymi generałami. Młodzi uczniowie pokoju stają się filarami pokoju, wyrastają na orędowników pokoju. Kontroluj nawyki żywieniowe dzieci; jedzenie w dużym stopniu determinuje zdrowie i inteligencję, emocje i impulsy. Ustal ograniczenia dotyczące jakości i ilości jedzenia, a także liczbę i pory spożywania posiłków. Podobnie czas wolny należy spędzać w sposób moralny i szlachetny, w towarzystwie ludzi prawych i bogobojnych. – Dyskurs z 2.03.1970 r.

-BABA

29.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Ganapati jest nie tylko panem różnych działań, lecz także bóstwem przewodnim wszystkich pomyślnych wydarzeń. Może sprawić, że nawet niepomyślne wydarzenia staną się pomyślne. Zawsze obdarza wszystkich łaskami. Jest rzeką dobrobytu i inteligencji. Dzięki łasce Ganapatiego może się spełnić każde pragnienie. Gdy modlisz się do Ganapatiego, nie powinieneś prosić o drobnostki, takie jak zdanie egzaminów czy znalezienie pracy. Musisz modlić się słowami: “O Wigneśwaro! Proszę, spraw, aby nie pojawiły się żadne przeszkody w realizacji moich zamiarów. Dlatego oddaję ci cześć”. Dzisiaj nieliczni rozumieją prawdziwego ducha zasady Ganapatiego (Ganapati tattwy). Interesują się zewnętrznymi formami i ignorują wewnętrzne, ezoteryczne znaczenie. W ten sposób obchodzi się wiele świąt. Urodziny Ramy obchodzi się bez zrozumienia cech, które reprezentuje Rama. Aby być prawdziwymi wielbicielami Ramy, ludzie muszą rozwijać w sobie jego cechy. Aby stać się prawdziwym wielbicielem Kriszny, musisz być zawsze zatopiony w błogości, tak jak Kriszna. Jeśli chcesz zostać wielbicielem Sai, musisz być pełen miłości. Kochaj wszystkich, wszystkim służ! – Dyskurs z 25.08.1998 r.

-BABA

28.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Ciało jest przemijające. Wewnętrzny mieszkaniec (dehin) jest wieczny i prawdziwy. Dehin jest znany jako taki nie dlatego, że mieszka w ciele (deha). Cały kosmos jest ciałem Boga. Dlatego określenie dehin odnosi się do kosmicznej świadomości. Aby uświadomić sobie naturę wszechobecnego ducha (atmy), którą jest niezmienna rzeczywistość, nie wystarczy jedynie szukać autorytetu w śastrach (starożytnych świętych pismach). Atmy nie można urzeczywistnić przez śastry. Urzeczywistnienie jaźni należy osiągnąć nie w oparciu o autorytet śastr, lecz dzięki własnym szczerym wysiłkom duchowym (sadhanie). Wedy, Upaniszady, śastry i purany (starożytne święte pisma zawierające duchową mądrość, traktaty metafizyczne i legendy mitologiczne) służą za drogowskazy. Wskazują kierunek, w którym należy podążać. Pokazują cel, do którego należy dążyć, ale drogę musimy pokonać sami. – Dyskurs z 6.09.1984 r.

-BABA

27.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Parameśwara poprosił swoich synów, Winajakę i Subramanję, aby okrążyli świat i powiedział, że ten, kto zrobi to pierwszy, natychmiast otrzyma owoc. Subramanja dosiadł swego pawia i z zapałem zaczął wyścig. Ganapati, który był wielkiej postury i którego pojazdem była mysz, nie mógł równać się ze swoim młodszym bratem. Jak mógł mieć nadzieję na to, że okrąży świat? Gdy po pewnym czasie Ganapati zobaczył zbliżającego się Subramanję, obszedł rodziców dookoła, usiadł przed nimi i oznajmił, że okrążył świat. Parwati zapytała go: “Jak możesz twierdzić, że okrążyłeś świat, skoro okrążyłeś tylko nas?”. Ganesza odpowiedział: “Matko, oboje przenikacie całą ziemię. Jeśli was okrążę, czy nie jest to równoznaczne z okrążeniem całego świata? Jesteście wszechobecni, okrążenie was jest równoznaczne z okrążeniem wszechświata”. Parameśwara podarował Winajace owoc i powiedział: “Ponieważ masz bystry umysł, będziesz panem wszystkich duchów”. Dlatego wszyscy oddają cześć Wigneśwarze zanim wykonają jakiekolwiek pomyślne działanie, czy jest to przeprowadzka do nowego domu, przeprowadzenie ceremonii ślubnej czy odprawienie każdego innego obrzędu religijnego. – Dyskurs z 10.09.1984 r.

-BABA

26.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Każdy człowiek jest ucieleśnieniem atmy. Jednak wskutek utożsamiania się z ciałem (dehabhimany) zapomina o atmie. Gdy porzucisz utożsamianie się z ciałem i rozwiniesz utożsamianie się z jaźnią (atmabhimanę), doświadczysz błogości. Na tym świecie są trzy rodzaje istot. Niektóre z nich mogą żyć jedynie w wodzie, inne tylko na ziemi, a jeszcze inne zarówno na ziemi, jak i w wodzie. Podobnie są szlachetne dusze, które spędzają cały czas na nieustannej kontemplacji Boga. Są inni, którzy prowadzą ziemskie życie, ale niekiedy myślą o sprawach duchowych. Ich życie jest jak wyścig na dwóch koniach. Jedną nogą są w świecie, a drugą – w duchowości. Istnieje też trzecia grupa ludzi, którzy prowadzą całkowicie ziemskie życie i nie mają żadnych skłonności duchowych. Ponieważ doskwiera im chłód ignorancji, nie mogą nawet poczuć zapachu duchowości. Masz wielkie szczęście, że zostałeś pobłogosławiony ludzkimi narodzinami. Nie każdy może osiągnąć ludzkie życie w każdym wcieleniu. Ludzkie narodziny są jak cenny diament. Jednak człowiek jest gotów rozmienić go na drobne, które są jak kawałki węgla. Czy ktoś, kto zna wartość diamentu, będzie go używał jako przycisku do papieru na stole? Nie. Ten, kto zna wartość diamentu, będzie go bezpiecznie przechowywał w stalowym sejfie pod kluczem. – Dyskurs z 2.09.1996 r.

25.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Niektórzy ludzie utrzymują, że człowiek rodzi się tylko dla zadowolenia swoich zmysłów. Niektórzy myślą, że powinni gromadzić żywność i bogactwa tylko ze względu na radość i szczęście. Jeśli człowiek po prostu konsumuje pożywienie tak jak inne zwierzęta, czym się od nich różni? Czy trzeba rodzić się człowiekiem, by gromadzić żywność? Ptak, który jest głodny i nie zrobił zapasów, po prostu leci bezpośrednio do pokarmu i zaspokaja głód. Z drugiej strony, człowiek robi zapasy pożywienia przez wzgląd na przyszłe dogadzanie apetytowi. Człowiek nie rodzi się w celu poszukiwania pożywienia. Rodzi się w celu poszukiwania atmy. Powinniśmy rozwijać inteligencję, gdyż ona pozwala nam odróżniać dobro od zła przez proces ciągłego myślenia i rozróżniania. Nie powinniśmy faszerować swych głów sprawami doczesnymi. Musimy wcielać w życie dobre zasady, które zachowaliśmy w pamięci. Te dyskursy starszych i przesłania zawarte w wielkich księgach wskazują na doniosłą zasadę poszukiwania jedności w różnorodności. Ale jeśli nie wcielimy jej w życie codzienne, pozostanie tylko zasadą teoretyczną. – “Summer Showers in Brindavan”, 1972, rozdz. 21.

-BABA

24.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Naukowcy, zwłaszcza geolodzy, bardzo dobrze o tym wiedzą. Gdy poszukują złota, znajdują miejsce, gdzie ono występuje. Następnie kopią w ziemi i wydobywają bryłki nieoczyszczonego złota z domieszką innych metali. W stanie naturalnym złoto występuje razem z różnymi zanieczyszczeniami. Na późniejszych etapach oczyszcza się wydobyty surowiec z zanieczyszczeń i otrzymuje czyste złoto. Wszystkie naturalne prawa są podobne do siebie. Naturalnym prawem jest odpowiadać na wezwania natury do snu, jedzenia itd. Ale jedynie podążając za tymi prawami, nie będziemy mogli nigdzie dojść ani osiągnąć żadnego wyższego celu. W tym samym sercu znajdujemy dwa uczucia: gniewu i miłosierdzia. Trudno jest nam zrozumieć taką naturę, w której z tego samego serca emanują dwa sprzeczne uczucia. Ponieważ serce jest źródłem zarówno dobra jak i zła, niezbywalnym obowiązkiem studentów jest zrozumienie, jak nasi przodkowie potrafili skupiać uwagę wyłącznie na dobru. – “Summer Showers in Brindavan”, 1972, rozdz. 21.

23.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Serce przepełnione miłością do Boga jest sercem prawdziwej istoty ludzkiej. Ci, którzy pragną rozwijać serce pełne miłości, powinni zwracać uwagę na to, co jedzą i piją. Z pożywienia, które spożywasz, część gruba jest wydalana, część pośrednia (między grubą a subtelną) zamienia się w kości, mięśnie i krew, a najsubtelniejsza część pożywienia staje się umysłem. Dlatego jedzenie odpowiada za dobrą i złą naturę umysłu. Jakie jedzenie, taki umysł. Zatem należy spożywać z umiarem sattwiczne, święte i dobre pożywienie. W dawnych czasach mędrcy i święci opuszczali wioski i miasta, aby żyć spokojnie w lasach, odżywiając się wyłącznie owocami i bulwami. Być może nie jesteś świadom tego, jak korzystne może być takie satwiczne pożywienie. Jakiej błogości zaznawali Sita, Rama i Lakszmana, kiedy żyli w lesie na wygnaniu i jedli owoce i bulwy! Szczęście zależy od właściwego pożywienia i dobrych nawyków. Nie tylko pożywienie, ale także woda pitna musi być czysta. – Dyskurs z 2.09.1996 r.

-BABA

22.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Natura nie jest wyłącznie ucieleśnieniem pięciu żywiołów, ani pięciu energii życia, ani pięciu powłok, ani pięciu zmysłów. Natura jest samym ucieleśnieniem boskości. Człowiek ze wszystkich sił próbuje przyciągnąć i kontrolować tę piękną naturę. Platon opisał naturę i uczył, że jest ona prawdą, dobrem i pięknem. Jednak skąd pochodzi to piękno i owa wytworność? To Bóg jest pięknem! Dlatego przyroda również jest piękna. Natura jest odbiciem Boga. Próbując opanować ją bez przyzwolenia Boga, człowiek doświadcza niepowodzeń i trudności, co prowadzi go do kłopotów, zmartwień i smutków. Prawda ta jest silnie wyeksponowana w Ramajanie. Zapominając o Ramie, który jest Bogiem, i oddając cześć naturze, Rawana próbował zdobyć Sitę, która jest uosobieniem natury. Któż ma szansę na pokonanie natury należącej do Boga? Marzenie o zwycięstwie nad nią jest tylko przejawem ignorancji. Jaka była sytuacja Rawany na końcu? Stał się przyczyną zagłady swojej rodziny, swoich braci, synów i całego królestwa. Tak więc, zanim przystąpi się do zdobywania natury, trzeba najpierw zapewnić sobie łaskę Boga. – “Summer Showers in Brindavan”, 1996, rozdz. 10.

-BABA

21.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Ucieleśnienia miłości! Ten, kto dąży do urzeczywistnienia zasady jaźni i uczy tego innych, powinien przede wszystkim rozwijać czystość serca. Ten, komu brakuje czystości serca nie może urzeczywistnić jaźni i uczyć tego innych. Jadowite węże i skorpiony znajdują drogę do ciemnego pokoju. Nie wchodzą do pokoju, który jest dobrze oświetlony. Podobnie, jadowite stworzenia, takie jak pożądanie, gniew, ułuda, chciwość, pycha i zazdrość, nie mogą wejść do serca jaśniejącego czystą miłością. Przywiązanie i nienawiść wchodzą tylko do tego serca, w którym nie ma czystej i świętej miłości. Dlatego człowiek musi rozwijać czyste i święte serce, pełne miłości i współczucia. Serce każdego człowieka musi być pełne współczucia, miłości, wyrozumiałości, empatii i błogości. Tylko wtedy może on z łatwością zrozumieć zasadę jaźni i ma prawo ją upowszechniać. – Dyskurs z 2.09.1996 r.

20.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Przed rozpoczęciem tego spotkania Swami zapalił świętą lampę (dżjoti). Nic innego nie symbolizuje boskości, tak jak ten święty, płonący płomień. On zawsze idzie ku górze. Można go trzymać wszędzie. Gdziekolwiek się pali, tam rozprasza ciemność. Od czasów starożytnych mieszkańcy Bharatu przestrzegają świętego zwyczaju zapalania lampy na początku każdej pomyślnej ceremonii. Oddają cześć świętej lampie, ponieważ rozprasza ona ciemność i jest symbolem blasku mądrości. Dzisiaj ignoruje się ten święty zwyczaj, który jest nieodłączną częścią kultury indyjskiej. Ludzie podejmują praktyki sprzeczne z takimi tradycjami. Jeśli rozumiesz znaczenie tego zwyczaju i ducha, który kryje się za zapalaniem lampy, to możesz zrozumieć boskość. Aby zapalić świętą lampę, potrzebujesz czterech rzeczy – naczynia, oliwy, knota i zapałki (ognia). Podobnie, aby rozproszyć wewnętrzną ciemność, potrzebujesz światła mądrości. Tylko dzięki światłu boskiej lampy we wnętrzu, możesz rozkwitnąć jako wartościowa osoba. Wewnętrzna czystość jest największym bogactwem, jakie można zdobyć. Wewnętrzna czystość jest knotem w naczyniu serca. Oddanie to oliwa, a boska łaska to ogień, którym można zapalić lampę mądrości. Do osiągnięcia boskiej łaski niezbędna jest harmonia myśli, słów i czynów. – Dyskurs z 8.07.1995 r.

19.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Każdy awatar zstępuje z dwóch powodów. Są to modlitwy wielbicieli i okrucieństwa podłych ludzi. Obecność tych dwóch czynników jest niezbędna dla awatara. Oto mały przykład. Prahlada nieustannie wspominał imię Harego. Darzył go oddaniem. Natomiast Hiranjakasipu, ojciec Prahlady, nienawidził Harego. Jednoczesna obecność miłości Prahlady i nienawiści Hiranjakasipu zaowocowała przyjściem awatara Narasimhy. Gdy Prahlada recytował Om namo Narajanaja, Pan go chronił. Dlaczego Pan go chronił? W jakich sytuacjach był chroniony? Kiedy nie mógł znieść okrucieństw swego ojca. W rezultacie niegodziwości Hiranjakasipu stawały się ochroną Prahlady! Nienawiść Hiranjakasipu pozwoliła Prahladzie osiągnąć bliskość Pana. Zatem te dwa czynniki – niegodziwość i oddanie – muszą występować za każdym razem, aby zstąpił awatar. W ten sposób sprawy związane z boskością zawierają wiele subtelnych sekretów. – “Summer Showers in Brindavan”, 1995, rozdz. 3.

-BABA

18.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Wszystkie gopiki przychodziły do Jaśody i żaliły się: “Matko, twój syn, Kriszna, ukradkiem wchodzi do naszych domów, rozbija dzbany i kradnie masło i mleko”. Tak działo się codziennie! Jaśoda złapała Krisznę i go zbeształa: “Nie jesz tego, co ci daję. Chodzisz do innych domów i kradniesz. Niszczysz nasze dobre imię. Dlaczego nie jesz masła, które ci podaję? Czy masło w naszym domu jest niesmaczne?”. Jakie wewnętrzne znaczenie ma to zdarzenie? Matka podaje jedzenie z matczynym uczuciem. Natomiast Gopiki podawały to samo jedzenie z czystą miłością i boskimi uczuciami! To nie masło przyciągało Krisznę, lecz czystość ich serc. Masło symbolizuje serca gopik – serca które wypełniała czystość, koncentracja na jednym i bezinteresowność. Masło Jaśody to przywiązanie, a masło gopik to czysta miłość. Istnieje różnica między miłością i przywiązaniem. Przywiązanie bierze się ze świadomości ciała. Miłość odnosi się do serca. Gopiki były pełne miłości! – “Summer Showers in Brindavan”, 1995, rozdz. 3.

-BABA

17.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Nie będzie radości tam, gdzie nie ma miłości. Gopiki były wypełnione taką miłością, że widziały Krisznę we wszystkim, co robiły. Jeśli napełnisz serce miłością, nie odczujesz wrogości do nikogo. Rozwijaj wiarę w to, że Bóg jest w każdym człowieku. Poddaj się Bogu w duchu poświęcenia. Symboliczne znaczenie relacji między Kriszną i gopikami jest następujące: Twoje serce to Brindawan. Twoje myśli są jak gopiki. Atma to Kriszna. Błogość to zabawa Kriszny. Każdy musi przekształcić swoje serce w Brindawan, a mieszkającą w nim atmę uważać za Krisznę. Każde działanie należy traktować jak lilę Kriszny. Gokulasztami obchodzi się ofiarowując Krisznie paramannam (ryż gotowany z cukrem trzcinowym). Prawdziwe znaczenie paramannam to annam (pokarm) związany z param (najwyższym). Paramannam jest słodki. Twoja miłość musi być słodka. Musisz ofiarować Bogu swoją słodką miłość. Twoja miłość musi obejmować wszystkich. To najważniejsze przesłanie awatara. – Dyskurs z 3.09.1988 r.

-BABA

16.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Gdy Bóg zstępuje jako awatar – czy jest to Rama, Kriszna, Matsja (ryba), Waraha (dzik) czy Wamana (karzeł) – ma tylko jeden cel! Widzisz tylko chwilowe skutki tego przyjścia. Zauważ jednak, że Bóg przychodzi jako awatar, by przekazać ludziom prawdę o miłości. “Człowieku! Świat jest pogrążony w wielkim konflikcie i chaosie dlatego, że brakuje ci miłości i że jesteś pełen egoizmu. Gdy rozwiniesz w sobie miłość i ducha poświęcenia, uświadomisz sobie boskość obecną w człowieku”. Człowiek, który nie ma ducha poświęcenia (tjagi), będzie cierpiał na wszelkie choroby. Człowiek bez miłości jest żywym trupem. Miłość i poświęcenie czynią go boskim. Owocem miłości jest wyłącznie miłość. Miłość jest swoim własnym świadkiem. Nie ma w sobie ani odrobiny interesowności. Ponieważ miłość istnieje dla samej siebie, nie zna strachu. Awatarzy przychodzą na świat po to, by uczyć ludzi drogi miłości. – Dyskurs z 3.09.1988 r.

15.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Dzisiaj człowiek pragnie bezgranicznej wolności. Czym dokładnie jest wolność? Celem mądrości jest wolność. Celem kultury jest doskonałość. Celem wiedzy jest miłość. Celem edukacji jest charakter. Człowieczeństwo upada, ponieważ człowiek z dnia na dzień traci te wszystkie cechy. Czym jest własna wola (sweczczha)? Jest to wola indywidualna, ale należy akceptować zwycięstwo i porażkę, sukces i niepowodzenie ze zrównoważonym umysłem. Dążenie do sukcesu i nienawidzenie porażki nie stanowi własnej woli. Prawdziwa wolność polega na jednakowym traktowaniu szczęścia i smutku. Tę samą prawdę przedstawiono w Bhagawadgicie: “Należy zachować spokój umysłu w obliczu szczęścia i smutku, zysku i straty, zwycięstwa i porażki (Sukha dukhe same kritwa labhalabhau dżajadżajau)”. Załóżmy, że zaprosiłeś przyjaciela do swojego domu. Czy możesz wpuścić do środka tylko jego twarz, a stopy poprosić, aby zostały na zewnątrz? Człowieczeństwo polega na zachowaniu równowagi w tej sprawie. Przyjmuj ze spokojnym umysłem zarówno dobro, jak i zło, zwycięstwo i porażkę, pochwałę i zniewagę. To jest właściwy sposób doświadczania sweczczhy. – Dyskurs z 8.05.1997 r.

-BABA

14.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Jeśli jeden człowiek zaczepia drugiego i pyta go “Kim jesteś?”, ten podaje mu swoje imię, ponieważ utożsamiania się z ciałem. W odpowiedzi na następne pytania przedstawia się jako lekarz, rolnik czy student. Gdy pojawiają się kolejne pytania, utożsamia się ze swoją narodowością jako Amerykanin, Hindus czy Pakistańczyk. Jeśli dokładnie przeanalizujesz te odpowiedzi, przekonasz się, że żadna z nich nie jest zgodna z prawdą. Człowiek otrzymał imię od rodziców. Nie należało do niego w chwili narodzin. Utożsamianie się człowieka z takim czy innym zawodem nie jest prawdą, ponieważ nie jest on tym zawodem. Zatem jaka jest prawda o nim? “Ja jestem atmą. To jest moja prawdziwa jaźń”. Taka jest prawda. Jednak ludzie utożsamiają się ze swoimi imionami, zawodami i narodowością, a podstawą ich życia nie jest atma. Kierowca samochodu nie utożsamia się z samochodem. Podobnie, ciało to samochód, zaś atma to kierowca. Gdy zapominasz o swojej prawdziwej roli kierowcy, utożsamiasz się z ciałem, które jest tylko pojazdem. – Dyskurs z 23.08.1995 r.

13.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Dlaczego przebyłeś tak długą drogę, ponosząc wszystkie koszty i znosząc trudy podróży? Aby przebywać w mojej obecności i zdobyć moją łaskę, prawda? Dlaczego skoro już tu dotarłeś, szukasz innych kontaktów i zabiegasz o względy innych? Dlaczego wpadasz w nawyki, które pozbawiają cię mojej obecności i łaski? Zapomnij o wszystkim innym i trzymaj się poleceń, które wydaję. Chcę tylko wprowadzić cię na duchową ścieżkę sewy i miłości. Nie wstydź się, że poproszono cię o pilnowanie sterty sandałów, zaniesienie wody spragnionym lub stanie przy bramie. Przywilej i przyjemność polegają na wykorzystywaniu umiejętności i czasu na pomaganie innym. Pragniesz mi służyć. Powiem ci, że służenie tym, którzy mi służą, daje mi taką samą satysfakcję jak służenie mi. Jeśli komuś służysz, służysz mi, ponieważ jestem we wszystkich. Ulga i radość, jaką niesiesz chorym i zmartwionym, dociera do mnie, ponieważ mieszkam w ich sercach i jestem tym, którego wzywają. Bóg nie potrzebuje twojej służby; czy cierpi na ból nóg czy brzucha? Staraj się służyć pobożnym; bądź sługą sług Pana. Służba człowiekowi jest jedynym sposobem, w jaki możesz służyć Bogu. – Dyskurs z 4.03.1970 r.

12.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Wiesz, że dzisiaj świat znajduje się w stanie chaosu. Wszędzie panuje nieporządek i przemoc. Nigdzie nie ma pokoju i bezpieczeństwa. Gdzie można znaleźć pokój? Pokój jest w nas. Bezpieczeństwo również jest w nas. Jak pozbyć się niepewności i zapewnić sobie bezpieczeństwo? Porzucając pragnienia. W języku starożytnych Hindusów nazywano to porzuceniem przywiązania (wajragją). Nie oznacza to porzucenia domu i rodziny oraz pójścia do lasu. Jest to jedynie ograniczanie pragnień. Jako głowa rodziny ogranicz swoje pragnienia do potrzeb rodziny! Jako student skoncentruj się na nauce. Jako przedstawiciel określonego zawodu wypełniaj związane z nim obowiązki. Człowiek zmaga się z licznymi problemami, ponieważ nie ma wiary w siebie. Aspiranci na ścieżce duchowej muszą stawić czoła problemom, jakie spowodowało sześciu wrogów – pożądanie, gniew, chciwość, zaślepienie, pycha i zazdrość. Trzeba ich pokonać. – Dyskurs z 23.08.1995 r.

-BABA

11.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Na tym świecie są synowie, którzy nie szanują swoich rodziców. Nie pojmują, że to rodzice dali im życie i że ich wychowywali, kosztem wielu wyrzeczeń i niedogodności. Z jednej strony ranią swoich rodziców, a z drugiej modlą się do Boga. Nie można tego nazywać prawdziwym oddaniem. Czy mogą osiągnąć wyzwolenie z takim oddaniem? Czym jest wyzwolenie (mukti)? Głupcy myślą, że połączenie się z Bogiem po śmierci to wyzwolenie, ale tak nie jest. Prawdziwe wyzwolenie polega na tym, aby porzucić wszystkie zmartwienia i dzięki temu być szczęśliwym. Prawdziwe wyzwolenie to zaspokajanie głodu ubogich i udzielanie pomocy potrzebującym. Wyzwolenie to porzucenie swoich problemów, smutków, zmartwień, przywiązań oraz osiągnięcie szczęścia, komfortu, spokoju i błogości. Nie jest to osobny cel do osiągnięcia. Wyzwolenie to usunięcie niepokoju u wszystkich ludzi i napełnienie ich serc najwyższym pokojem. Wyzwolenie to uwolnienie się od zmartwień. Człowiek ignoruje wyzwolenie, które jest tak proste, subtelne i dostępne dla każdego. Człowiek pragnie wyzwolenia po śmierci, ale powinien go doświadczać jeszcze za życia. – Dyskurs z 2.10.2000 r.

10.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Gajatri przenika wszystko. Składa się z trzech bóstw – Gajatri, Sawitri i Saraswati. Pierwsza z nich jest panią zmysłów, druga – nauczycielką prawdy, a trzecia – panią mowy. Razem tworzą trójcę – zmysły, umysł i mowa. Gajatri wysławia się jako matkę wszystkich Wed (Czandasam mata). Gajatri ma pięć twarzy i jest ucieleśnieniem wszystkich bóstw – Sarwa dewata swarupam. Mantra Gajatri zawiera w sobie opis chwały (stotrę), medytację (dhjanę) i modlitwę (prarthanę). Kiedy modlitwa nabiera znaczenia? Wtedy, kiedy utrzymujesz umysł w równowadze i zwracasz go ku Bogu. Podstawą zrównoważonego umysłu jest medytacja, modlitwa i doświadczenie. Konieczne jest osiągnięcie harmonii myśli, słów i czynów. Gajatri uczy tej wielkiej lekcji. Każde małe słowo lub fraza w mantrze Gajatri ma ogromne wewnętrzne znaczenie. Nie można go ignorować jak przesądu. – Dyskurs z 6.05.1995 r.

9.08.2025 r.

MYŚL DNIA

Pewnego dnia Satjabhama, Rukmini, Dżambawati i Draupadi zauważyły, jak z palca Kriszny sączy się krew. Zobaczyły to, ponieważ znajdowały się bardzo blisko Kriszny. Służący nie mogli tego dostrzec, ponieważ nie przebywali tak blisko Kriszny. Satjabhama kazała służącej szybko przynieść kawałek tkaniny, aby owinąć palec Kriszny. Rukmini sama pobiegła do środka, aby przynieść kawałek tkaniny. Draupadi natychmiast oddarła luźny koniec swojego sari i zawiązała go wokół palca Kriszny. Gdy Satjabhama i Rukmini to zobaczyły, spojrzały na siebie z podziwem dla oddania Draupadi. Zawstydziły się i pomyślały: “Nie mamy takiej miłości, oddania i dyskrecji jak Draupadi! Jesteśmy jedynie przywiązane do fizycznej formy Kriszny, ale tak naprawdę nie rozumiemy jego potrzeb”. Gdy Draupadi modliła się do Kriszny o pomoc w trudnej sytuacji, Kriszna przypomniał sobie to zdarzenie i szybko postanowił, że nadszedł czas, aby wynagrodzić jej poświęcenie, na jakie zdobyła się tego dnia! Jeśli chcesz coś mieć na tym fizycznym świecie, musisz dać coś w zamian. Jeśli chcesz kupić chusteczkę, idziesz do sklepu, dajesz sprzedawcy 10 rupii lub zbliżoną kwotę, a on sprzedaje ci chusteczkę. Podobnie musisz coś ofiarować Bogu, aby zdobyć Jego łaskę. Nawet jeśli złożysz niewielką ofiarę, Bóg obdarzy cię hojną nagrodą. – Dyskurs z 30.06.1996 r.