Είναι έθιμο, όταν προσεγγίζετε τον Κύριο, να φέρνετε κάτι μαζί σας. Αυτή είναι μια πράξη που κάνουν οι άνθρωποι όταν πηγαίνουν για την εκπλήρωση κάποιας επιθυμίας ή την παραχώρηση Χάρης για την πραγματοποίηση κάποιας ευχής. Φέρνουν φύλλα, λουλούδια, καρπούς, νερό, όπως λέει η Γκίτα. Η πεποίθηση είναι: «Εγώ είμαι ένα άτομο και Αυτός είναι ο Κύριος». Αλλά, αυτό είναι ένα τόσο κακό κόλπο όσο εκείνο που κάνουν κάποιοι άνθρωποι: φέρνουν μια αγελάδα όταν τους ζητάμε γάλα, και αρμέγουν μια άλλη για να μας δώσει το γάλα. Δίνουν στον Κύριο το φύλλο, το λουλούδι και τον καρπό που αποσπούν από  κάποιο δέντρο, και κατά συνέπεια η ανταμοιβή της Χάρης κατευθύνεται στο δέντρο, όχι σε αυτούς! Δώστε στον Θεό τα φύλλα, το λουλούδια, τους καρπούς που έχουν φυτρώσει στο δέντρο της ζωής σας. Τα αρωματικά φύλλα των δικών σας αποφάσεων και σχεδίων, τους γλυκούς, ζουμερούς καρπούς των δικών σας δραστηριοτήτων και σκέψεων. Ζητάω κάτι που να είναι εντελώς δικό σας, όχι κάτι που αγοράζεται στο παζάρι ή φυτρώνει σε κάποιο δέντρο. Κάτι που να παράγεται από τη δική σας νοημοσύνη, αφοσίωση και ζήλο. Ο Θεός σας έχει δώσει την καρδιά για να τη χρησιμοποιείτε στη ζωή. Επιστρέψτε την σε Αυτόν τόσο καθαρή και αγνή όσο όταν σας την έδωσε, και αφού την έχετε χρησιμοποιήσει για να αποθηκεύσετε μέσα της αγάπη, ειρήνη, δικαιοσύνη και αλήθεια, και για να τα διανείμετε σε όλους όσους έρχονται σε επαφή μαζί σας.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1965