De tweede manier om geluk (ananda) te ervaren, na de sattvische manier, is het pad van rajas (de rusteloze, actieve, hartstochtelijke gesteldheid). In het begin is dit pad als nectar, maar later mondt het uit ellende, want het geluk wordt via de zintuigen verkregen en is afhankelijk van uiterlijke dingen. Al snel blijkt dat genot onecht, bedrieglijk en uitputtend te zijn. Als dit proces eenmaal begonnen is, sleept het zich eindeloos voort, zonder mogelijkheid tot rust. De mens wordt dan te zwak om de voor hem vastgestelde doelen te volgen van rechtschapenheid (dharma), welstand (artha), verlangen (kama) en bevrijding (moksha). Zijn verstand, verbeeldingskracht, intuïtief vermogen – dat alles raakt verlamd. Men kan zelfs zijn menselijkheid verliezen. Juist de blinde jacht naar zintuiglijk genot heeft vandaag de dag tot deze ramp geleid. Ten slotte is er het pad van tamas (de trage, passieve, onwetende gesteldheid). Mensen die deze levenswijze verkiezen, bekommeren zich niet om de problemen van de wereld; zij verslapen hun leven en vinden genoegen in luiheid en verdorvenheid. Van deze drie wegen naar het doel van ananda moet de mens het sattvische pad kiezen – wat voor tegenspoed, verlies, ellende, zorgen en moeite dat ook met zich meebrengt. Hij moet zich bewust worden van zijn goddelijkheid, moet deze ervaren en zo gevestigd raken in ananda.
– Sri Sathya Sai, 5 april 1981

Vertaling Sri Sathya Sai International Organisation – Nederland


Als we onze zintuigen zomaar de vrije loop laten, zal het resultaat smart in plaats van vreugde zijn. – Baba