Όπως ο Βιβεκάναντα και ο Ναγκ Μαχασάγια (και οι δύο μαθητές του Ραμακρίσνα Παραμαχάμσα), οι άνθρωποι πρέπει να παρακινούνται από τη δίψα να γνωρίσουν τον Δημιουργό πίσω από τη Δημιουργία, το πρόσωπο πίσω από τις μαριονέτες. Ο Ναγκ Μαχασάγια ξεκίνησε από τη στάση του υπηρέτη του Θεού και μείωσε τον εαυτό του, συρρικνώνοντας την ατομικότητά Του ώστε μπόρεσε να ξεφύγει από τα δεσμά της αυταπάτης και να δραπετεύσει στην οικουμενική αιώνια Αλήθεια. Ο Βιβεκανάντα, από την άλλη πλευρά, ξεκίνησε από τη στάση πως είναι ο ίδιος Θεός. Έγινε τόσο μεγάλος και απέραντος που έσπασε τα δεσμά και συγχωνεύτηκε με την υπέρτατη κυρίαρχη Αλήθεια. Όταν κερδίσετε εκείνη τη σοφία, της ταυτότητας της δικής σας πραγματικότητας με την πραγματικότητα πίσω από το σύμπαν, η μάγια (ψευδαίσθηση) δεν θα μπορεί να σας επηρεάσει. Η μύγα κάθεται σε όλα τα αντικείμενα, και τα όμορφα και τα ακάθαρτα, αλλά δεν κάθεται στη φωτιά, γιατί θα καεί μέχρι θανάτου.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1965