Λίγα λεπτά έρευνας θα πείσουν οποιονδήποτε ότι δεν είναι το σώμα που κουβαλάει μαζί του, όπως το σαλιγκάρι κουβαλάει το σπίτι του. Δεν είναι τα μάτια  ή το αυτί ή η γλώσσα. Δεν είναι ο νους ή η διάνοια, γιατί αναφέρεται σε αυτά ως «ο νους  μου» κ.λπ., που σημαίνει ότι είναι ξεχωριστός από τον νου του. «Η ευφυΐα μου με εγκατέλειψε», που σημαίνει ότι είναι διαφορετικός από την ευφυΐα του. Είναι ο μάρτυρας. Το σώμα είναι αυτό που πεθαίνει. Αυτός επιβιώνει. Αναγεννάται όταν αποκτά ένα νέο σώμα. Η σωματική ομορφιά είναι απλώς θέμα υγείας. Μερικές μέρες πυρετού ή στομαχικών διαταραχών κάνουν έναν άγγελο σκιάχτρο. Η τρέλα επιτίθεται σε ένα ιδιοφυές άτομο κάποια μέρα και μετατρέπει την ομιλία του σε ακατάσχετη φλυαρία. Όταν ο νους είναι διαταραγμένος, τα μάτια βλέπουν παράξενες εικόνες που δεν υπάρχουν. Τα αυτιά ακούν απόκοσμους θορύβους που δεν υπήρξαν ποτέ. Μόνο όταν ο άνθρωπος ανακαλύψει την απόλυτη αμετάβλητη βάση μπορεί να βρει μόνιμη ηρεμία. Μέχρι τότε, θα είναι υποχρεωμένος να ταλαντεύεται και να λικνίζεται στον μεταβαλλόμενο κόσμο, ανάμεσα στη χαρά και τη θλίψη.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1965