1.10.2025 r.

MYŚL DNIA

Dyskusje panditów w czasie sesji Widwan Mahasabhy są jedynie przypomnieniem. Muszą one rozpalić w słuchaczach proces myślowy (wićarana śakti); tylko wtedy można je uznać za pożyteczne. W rzeczywistości prawda odnosząca się do Boga, człowieka czy natury jest tak prosta, że kilka minut cichej kontemplacji może ukazać ją każdemu, kto ma przeciętną inteligencję. Każdy przyzna, że wszystko, co się zmienia, nie może być prawdą. Prawda musi pozostać prawdą w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Świat i wszystkie obiekty natury podlegają nieustannym zmianom – rozwijają się lub psują, ewoluują lub mutują, płyną lub trwają w zastoju, rosną lub giną. Jak więc miałyby być prawdą? Subiektywne odczucia, postawy, pobudki, przekonania, instynkty i przeczucia też się zmieniają. W jednej chwili są przyjemne, a w innej nieprzyjemne; to samo raz jest mile widziane, innym razem odpychające; malaria sprawia, że słodycze stają się gorzkie, żółtaczka zmienia kolor wszystkich przedmiotów na żółty. Zatem musi istnieć coś stabilnego, trwałego i wiecznego jako tło, podstawa, fundament, na którym może się przejawiać zmieniająca się scena. To, co się pojawia, jest nieprawdziwe; rzeczywistość jest wieczna. – Dyskurs z 4.10.1965 r.