Οι ομιλίες των λογίων κατά τη διάρκεια της φιλοσοφικής συνεδρίας είναι μόνο υπενθυμίσεις. Πρέπει να πυροδοτήσουν τη διαλογιστική διαδικασία στους ακροατές. Μόνο τότε μπορούν να θεωρηθούν ωφέλιμες. Στην πραγματικότητα, η αλήθεια σχετικά με τον Θεό, τον άνθρωπο, τη φύση κ.λπ. είναι τόσο απλή που λίγα λεπτά ήσυχης περισυλλογής μπορούν να την αποκαλύψουν σε οποιονδήποτε διαθέτει τον κοινό νου. Όλοι θα παραδεχτούν ότι οτιδήποτε υφίσταται αλλαγή δεν μπορεί να είναι η αλήθεια. Η αλήθεια πρέπει να παραμένει αλήθεια, στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ο κόσμος και όλα τα αντικείμενα της φύσης υπόκεινται συνεχώς σε αλλαγές – δημιουργούνται ή καταρρέουν, εξελίσσονται ή μεταλλάσσονται, ρέουν ή αποσυντίθενται, αναπτύσσονται ή πεθαίνουν. Πώς μπορεί λοιπόν να είναι αλήθεια; Τα υποκειμενικά συναισθήματα, οι στάσεις, οι παρορμήσεις, οι πεποιθήσεις, τα ένστικτα, οι διαισθήσεις – και αυτά αλλάζουν. Είναι ευχάριστα τη μια στιγμή, δυσάρεστα την επόμενη. Το ίδιο πράγμα είναι ευπρόσδεκτο τη μια στιγμή, αποκρουστικό την άλλη. Η ελονοσία κάνει τα γλυκά πράγματα να γίνονται πικρά. Ο ίκτερος κάνει τα πάντα να κιτρινίζουν. Θα πρέπει να υπάρχει κάτι σταθερό, μόνιμο και αιώνιο ως υπόβαθρο, βάση, θεμέλιο, για να εμφανιστεί πάνω του αυτή η μεταβαλλόμενη θεατρική σκηνή. Η εμφάνιση είναι αναληθής· η πραγματικότητα είναι αιώνια.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1965