Ο Ραβάνα ήταν ο ισχυρότερος μονάρχης της εποχής του, όπως τον περιγράφει ο Βαλμίκι. Η πρωτεύουσά του ήταν ένα απόρθητο φρούριο, γεμάτο με σπάνιους θησαυρούς. Ήταν αυθεντία στους τέσσερεις Βέδες και στις έξι πνευματικές επιστήμες. Ο Ντουριόντανα, ο μεγαλύτερος από τους Καουράβας, ήταν, όπως τον περιγράφει ο Βιάσα, αξεπέραστος ως προς τον αριθμό και τη δύναμη του στρατού και του εξοπλισμού του, καθώς και ως προς τη  διπλωματική ικανότητα. Ωστόσο, αυτοί οι δύο έχουν γίνει απεχθείς στους νέους και ηλικιωμένους εδώ και αιώνες. Γιατί; Επειδή εξέπεσαν από το ανθρώπινο στο ζωώδες επίπεδο, αντί να ανέλθουν από το ανθρώπινο στο θεϊκό επίπεδο. Και οι δύο είχαν το ίδιο ελάττωμα, την απληστία. Δεν γνώριζαν το μυστικό της ικανοποίησης. Μαστίζονταν από kama, αδιάκοπη επιθυμία. Ο Rama και το kama δεν μπορούν να συνυπάρχουν. Το εσωτερικό ιερό του ανθρώπου μπορεί να φιλοξενήσει μόνον ένα Θεό, τον Rama ή το kama. Όταν αγαπάς κάποιον, δεν θα επιδιώξεις την κυριαρχία επάνω του, δεν θα επιθυμήσεις την περιουσία του. Δεν θα νιώθεις φθόνο όταν ευημερεί, ούτε χαρά όταν υποφέρει. Η αγάπη είναι το ισχυρότερο αντίδοτο στην απληστία. Αυτή, επομένως, είναι η θεμελιώδης πνευματική πειθαρχία: να δίνεις αγάπη και να λαμβάνεις αγάπη.

 

– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 6 Μαρτίου 1970