Οι βοσκοπούλες ήρθαν στη Γιασόντα και παραπονιόνταν: «Μητέρα! Ο γιος σου ο Κρίσνα μπαίνει κρυφά στα σπίτια μας, σπάει τα δοχεία μας και κλέβει βούτυρο και γάλα». Αυτό ήταν καθημερινό φαινόμενο! Η Γιασόντα έπιασε τον Κρίσνα και τον μάλωσε: «Δεν τρώς ό,τι σερβίρω. Πηγαίνεις σε άλλα σπίτια και κλέβεις. Καταστρέφεις την υπόληψή μας. Γιατί δεν τρως το βούτυρο που σου δίνω; Δεν είναι νόστιμο το βούτυρο στο σπίτι μας;» Ποια είναι η εσωτερική σημασία αυτού του περιστατικού; Η μητέρα προσφέρει με μητρική στοργή. Αλλά οι βοσκοπούλες προσέφεραν την ίδια  τροφή με αγνή αγάπη και θεϊκά αισθήματα! Δεν ήταν το βούτυρο που προσείλκυε τον Κρίσνα, αλλά η αγνότητα των καρδιών τους. Το βούτυρο συμβολίζει τις καρδιές τους, οι οποίες ήταν γεμάτες με αγνότητα, προσήλωση και ανιδιοτέλεια. Το βούτυρο της Γιασόντα αντιπροσωπεύει την προσκόλληση, ενώ εκείνο από τις  βοσκοπούλες την αγνή αγάπη. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ αγάπης και προσκόλλησης. Η προσκόλληση γεννιέται μέσω της σωματικής συνείδησης. Αυτό που σχετίζεται με την καρδιά είναι η Αγάπη. Οι βοσκοπούλες ήταν γεμάτες αγάπη!

 

– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 21 Μαΐου 1995