Μια μέρα, η Σατυαμπάμα, η Ρουκμίνι, η Τζαμπαβάτι και η Ντραούπαντι είδαν αίμα να τρέχει από το δάχτυλο του Κρίσνα. Μπορούσαν να το δουν καθώς ήταν όλες πολύ κοντά στον Κρίσνα. Οι υπηρέτριες δεν μπορούσαν να το διακρίνουν καθώς δεν ήταν τόσο κοντά. Η  Σατυαμπάμα ζήτησε αμέσως από μια υπηρέτρια να φέρει ένα κομμάτι ύφασμα για να το δέσει γύρω από το δάχτυλο του Κρίσνα, ενώ η ίδια η Ρουκμίνι έτρεξε μέσα για να πάρει ένα κομμάτι ύφασμα. Η Ντραούπαντι αμέσως έσκισε την άκρη του σάρι της και το έδεσε γύρω από το δάχτυλο του Κρίσνα. Όταν η Σατυαμπάμα και η Ρουκμίνι το είδαν αυτό, κοίταξαν η μία την άλλη για να θαυμάσουν την αφοσίωση της Ντραούπαντι. Ένιωσαν ταπεινωμένες και σκέφτηκαν: «Δεν έχουμε την αγάπη, την αφοσίωση και τη διακριτικότητα που έχει η Ντραούπαντι! Είμαστε προσκολλημένες   μόνο στη φυσική Του μορφή, αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε πραγματικά τις ανάγκες Του». Όταν η Ντραούπαντι προσευχήθηκε στον Κρίσνα για βοήθεια σε δύσκολες στιγμές, ο Κρίσνα θυμήθηκε αυτό το περιστατικό και αποφάσισε αμέσως ότι είχε έρθει η ώρα να την ανταμείψει για την πράξη θυσίας που έκανε εκείνη την ημέρα! Σε αυτόν τον φυσικό κόσμο, αν θέλετε να έχετε κάτι, πρέπει να δώσετε κάτι άλλο σε αντάλλαγμα. Όταν θέλετε να αγοράσετε  ένα μαντήλι, πηγαίνετε σε ένα κατάστημα, δίνετε στον καταστηματάρχη περίπου δέκα ρουπίες, και αυτός σας δίνει το μαντήλι. Πρέπει να προσφέρετε κάτι και στον Θεό για να κερδίσετε  τη χάρη Του. Ακόμα και για τη μικρή σας προσφορά, ο Θεός θα σας ανταμείψει  πλουσιοπάροχα.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 30 Ιουνίου 1996