De gopika’s (herderinnetjes) waren toegewijden met gelijkmoedigheid en een heilig hart. Ze hadden geen enkele gehechtheid. Ze waren vrij van ego. Ze leidden een moreel zuiver (dharmisch) leven dat een ideaal voor anderen was. Tegenwoordig proberen we als (de toenmalige) gopika’s en gopala’s te leven. Zulke dingen kunnen alleen worden ervaren, niet beschreven. Ons leven is vol verlangens. Op de dag dat de verlangens verdwijnen, zullen we een heilig hart hebben. Afgunst en ego nemen een zeer belangrijke plaats in. Zolang we vol afgunst en ego zijn, kunnen we de heilige aspecten van Krishna niet begrijpen. Ontwikkel nu zo’n vastberaden toewijding dat je God als de enige werkelijkheid beschouwt. Tracht niet de genade van God om puur zelfzuchtige redenen te krijgen. We moeten proberen de goddelijkheid in alles, de alomtegenwoordigheid van God te herkennen. Ons leven moet gewijd zijn aan het herkennen van de goddelijkheid in iedereen en aan het verdienen van de genade van de Heer.
– Sri Sathya Sai, Summer Showers 1978, hoofdstuk 13

© Vertaling Sri Sathya Sai International Organisation – Nederland


Stijg op van het niveau van wereldse gehechtheid naar het niveau van onzelfzuchtige liefde voor God. – Baba