21.07.2025 r.

MYŚL DNIA

Służba bliźnim (sewa) wykonywana w duchu bezinteresowności i poświęcenia jest potężniejsza niż wszystkie inne formy oddawania czci. W recytacji czy medytacji istnieje element egoizmu. Jednak kiedy służbę wykonuje się spontanicznie, wtedy sama w sobie jest nagrodą. Trzeba ją wykonywać jako ofiarę dla Boga. Sewa to małe słowo o wielkim znaczeniu duchowym. Hanuman jest najlepszym przykładem ideału służby. Kiedy w trakcie poszukiwań Sity na Lance demony (rakszasy) zapytały Hanumana, kim jest, odpowiedział prosto: Dasoham Kausalendrasja [Jestem sługą Śri Ramy, syna Kausalji]. Był zadowolony, opisując siebie jako pokornego sługę Ramy. Sewę należy postrzegać jako najwyższą formę sadhany. Służba ubogim w wioskach jest najlepszą formą sadhany. W różnych formach oddawania czci Bogu, których zwieńczeniem jest całkowite poddanie się Bogu (atmaniwedanam), poprzedza je sewa. Łaska boska przyjdzie, gdy sewę będzie się wypełniać bez oczekiwania nagrody lub uznania. Niekiedy w czasie sewy pojawia się ego (ahamkaram) i przywiązanie (abhimanam). Trzeba je całkowicie porzucić. – Dyskurs z 25.01.1985 r.

-BABA