Ieder mens is een belichaming, bron en voertuig van gelukzaligheid (ananda). Bewustwording van deze ananda is het doel van de mens, de vervulling van menselijk leven. Maar de mens tracht genot en geluk te vinden in objecten door middel van de zintuigen en bereikt de lage materiële ananda, niet de hoogste ananda die hij zou moeten verwerven. Het moet gezegd worden dat de ananda die bereikt wordt via uiterlijke objecten of via subjectieve ervaring slechts een fractie is van de ananda die opgaan in Brahman (opperste Werkelijkheid) verleent. We spreken van heet water, hoewel hitte geen eigenschap van water is; de hitte is afkomstig van vuur. Zo wordt ook objectieve of subjectieve ananda verkregen dankzij de genade van de hoogste goddelijke Gelukzaligheid (Brahmananda). De mens gaat er prat op op dat hij ananda door zijn eigen inspanning heeft verdiend. Suiker verandert de flauwe meelbolletjes in zoete laddu’s. De sterren zijn er trots op dat ze hun licht op een donkere wereld schijnen, maar het heldere maanlicht maakt het licht van de sterren te zwak om op te merken. Ook de trots van de maan wordt vernederd als de hemel verlicht wordt door de zon. Brahmananda is de zon. Dit betekent niet dat men sterrenlicht en maanlicht, of blijdschap van wereldse oorsprong (Vishaya ananda) en gelukzaligheid door spirituele ervaringskennis (Vidya ananda) moet negeren. Het zijn stappen, stadia, voorbeelden. Waardeer ze als zodanig, terwijl toch het doel van Brahmananda onophoudelijk moet worden nagestreefd.
– Sri Sathya Sai, 25 juli 1983

© Vertaling Sri Sathya Sai International Organisation – Nederland


Ananda is de aangeboren aard van de mens. Maar het is jammer dat hij er overal naar zoekt, behalve waar het beschikbaar is. – Baba