Ο ήλιος λάμπει αστραφτερός όταν δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο. Όταν όμως χτίζουμε ένα σπίτι και τοποθετούμε πόρτες και παράθυρα και τα κλείνουμε όλα, υπάρχει μόνο σκοτάδι και καθόλου φως στο εσωτερικό του σπιτιού. Αν θέλουμε το φως του Ήλιου να διεισδύσει στο σπίτι, πρέπει να κάνουμε ένα από τα δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να αφαιρέσουμε τη στέγη, δηλαδή, να απαλλαγούμε από την ψευδαίσθηση ότι είμαστε το σώμα. Έτσι, κατεδαφίζουμε τη στέγη, η οποία είναι φτιαγμένη από  εγωισμό και προσκόλληση. Εναλλακτικά, μπορούμε να τοποθετήσουμε έναν καθρέφτη ώστε το φως του Ήλιου να αντανακλάται στο σκοτεινό εσωτερικό του σπιτιού. Αλλά, τότε το φως προέρχεται από τον Ήλιο ή από τον καθρέφτη; Ο καθρέφτης είναι αδρανής και όχι φωτεινός από τη φύση του. Το φεγγάρι είναι επίσης σαν τον καθρέφτη, δεν έχει δική του λάμψη. Το φως του ήλιου αντανακλάται στην επιφάνεια του φεγγαριού, και επομένως, το φως του φεγγαριού είναι επίσης δροσερό και ευχάριστο. Οι Βέδες μας διδάσκουν ότι το φεγγάρι είναι σαν τον νου, ο οποίος αντανακλά τη δόξα του Εαυτού! Όταν το φως του Εαυτού αντανακλάται στον καθρέφτη του νου, τότε ο σκοτεινός νους μπορεί να λάμπει όλος φως!

– Μπάμπα, από τα Summer Showers του 1972, The path of devotion.