Όπως ακριβώς οι ακτίνες του ήλιου δημιουργούν υδρατμούς από τη θάλασσα που συμπυκνώνονται σε σύννεφα και πέφτουν με τη μορφή βροχής στη γη, ώστε να μπορούν να ρέουν σαν ποτάμια πίσω στη θάλασσα, οι αισθήσεις του ανθρώπου έρχονται σε επαφή με τον κόσμο και συλλέγουν εμπειρίες από τις οποίες οι ιερές και οι υποστηρικτικές επιλέγονται, αποθηκεύονται και χρησιμοποιούνται από το νου, ως αξίες, ως όργανα για ατομική και κοινωνική ανύψωση. Αυτές είναι η αλήθεια, η δικαιοσύνη, η ειρήνη, η μη-βία και η αγάπη. Για τις τέσσερις πρώτες, η τελευταία αξία, η αγάπη, είναι η ζωογόνος πηγή. Με την αγάπη, αυτές οι αξίες, μπορούν να επιτευχθούν πιο γρήγορα. Η αγάπη είναι η θεμελιώδης αρχή της ανθρώπινης φύσης. Αυτή η σύντομη λέξη, των λίγων συλλαβών, έχει ανυπολόγιστη δύναμη. Πολύ συχνά, συγχέεται με τη στοργή της μητέρας για το παιδί, την προσκόλληση μεταξύ συζύγων, την εξάρτηση του ενός φίλου από τον άλλον ή τη σχέση δασκάλου και μαθητή. Στην κάθε μία από αυτές τις σχέσεις, μπορεί να διακριθεί ένα ίχνος εγωιστικής ανάγκης. Η αγάπη που δεν μολύνεται από το εγώ είναι γνήσια αγάπη. Είναι ολοκληρωτική, αγνή, πλήρης και ελεύθερη. Είναι η αγάπη που ώθησε τη Μίρα να φύγει από το παλάτι, τον Τουκαράμ να τραγουδήσει και τον Τσαϊτάνια να χορέψει.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε την 1η Ιουνίου 1985