Ο μακρόκοσμος, θεωρείται ως η Κοσμική Μορφή, και ο μικρόκοσμος θεωρείται ως ο ατομικός πυρήνας. Αυτή είναι μια λανθασμένη άποψη. Ό,τι υπάρχει στο άτομο, υπάρχει και στον Κόσμο. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο. Ένας μικρός σπόρος φέρει μέσα του τη δυνατότητα ανάπτυξης ενός μεγάλου δέντρου. Η Κοσμική Μορφή δεν είναι μια απλή συνάθροιση διαφόρων στοιχείων. Δεν δηλώνει το ένα στα πολλά. Η Κοσμική Μορφή σημαίνει αυτό που περιέχει εντός του τα πάντα. Δεν μπορείτε να δείτε το τεράστιο δέντρο που περιέχεται στον μικροσκοπικό σπόρο. Ομοίως, η ατομική αρχή περιέχει τον μακρόκοσμο στον μικρόκοσμο. Με τον ίδιο τρόπο, η Θεϊκότητα που υπάρχει στον Θεό είναι παρούσα στον άνθρωπο με μια λεπτή μορφή όπως η φωτιά σε ένα σπίρτο. Αλλά δεν μπορείτε ν’ ανάψετε φωτιά με  ένα υγρό σπίρτο. Ενώ ο άνθρωπος είναι γεμάτος με τη φωτιά της θείας σοφίας και ιερότητας, αυτό δεν γίνεται αντιληπτό παρά τις πνευματικές ασκήσεις, τις αυστηρές πειθαρχίες και τις πολλές καλές πράξεις. Ο λόγος είναι το γεγονός ότι ο νους έχει υγρανθεί από την αίσθηση του «εγώ» και του «δικό μου». Μόνο όταν αυτή η υγρασία αφαιρεθεί από τον ήλιο της απόσπασης γίνεται δυνατή μια φωτισμένη ζωή.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1992