Dit is het tijdperk van wetenschap en technologie, waarin beschaving en cultuur nauw verbonden zijn met kennis van het fysieke universum. Wat studenten van nu moeten leren is beschaving van de ziel, verruiming van de geest en zuivering van het hart. Deze kennis leidt tot ontplooiing van de geest en sublimatie van het leven. Naast de ontwikkeling van het intellect moet ook de bloei van het hart worden bevorderd. Alleen onderwijs dat tevens verruiming van het spirituele hart (hridaya) omvat is volledig. Het moet helpen bij de bevordering van ethische waarden. Alleen dan zal het mogelijk zijn een goed geregeld en gedisciplineerd leven te leiden. De tekenen van echt onderwijs zijn onbaatzuchtigheid, nederigheid en bescheidenheid. De zedelijke houding van Bharat (India) is gebaseerd op deugdzaamheid en rechtvaardigheid en een daarmee samengaande goedheid van karakter. Het bouwwerk van goed onderwijs berust op vier pijlers: zelfbeheersing, zelfstandigheid, zelfvertrouwen en zelfopoffering. Studenten van tegenwoordig zijn zich totaal niet bewust van zelfstandigheid, het in eigen behoefte kunnen voorzien. Hoe kunnen ze dan zelfbeheersing bereiken? Onderwijs moet niet alleen gericht zijn op het menselijk maken van mensen, maar moet ook trachten volmaakte mensen van hen te maken.
– Sri Sathya Sai, 23 juni 1988
                                                                                                                               
© Vertaling Sri Sathya Sai International Organisation – Nederland


Werelds onderwijs maakt de mens groot, terwijl spiritueel onderwijs hem goed maakt. – Baba