20.03.2025 r.

MYŚL DNIA

Błogość (ananda), jaką odczuwamy, gdy zaspokoimy głód posiłkiem, jest krótkotrwała. Wkrótce znów dopada nas głód. Bez względu na to, jak słodkie i smaczne może być jedzenie, spożywanie go w dużych ilościach powoduje mdłości. Mówi się, że mityczny ptak czakora żywi się wyłącznie światłem księżyca, ale możemy być pewni, że nadmiar pożywienia z pewnością nie byłby przez niego mile widziany. Nawet nektar stanie się mdły, jeśli będziesz go jadł bez końca. Jednak najwyższa boska błogość (brahmananda) jest inna, ponieważ jest ona wrodzona człowiekowi, jest jego źródłem i pokarmem. Celem ludzkich wysiłków na kolejnych etapach duchowego rozwoju jest osiągnięcie najwyższej boskiej błogości. Ryba umieszczona w pięknej, złotej misce wysadzanej szlachetnymi kamieniami jest nieszczęśliwa. Nie ma tam błogości, bo nie ma tam wody. Woda jest jej domem, prawdziwym źródłem i pokarmem. Podobnie człowiek musi powrócić do swego pierwotnego domu, niezależnie od tego, jak daleko zawędruje. – Dyskurs z 23.11.1983 r.

-BABA