Η ικανοποίηση που παίρνουμε, όταν η πείνα μας κατευνάζεται με ένα γεύμα, είναι βραχύβια. Η πείνα μας ταλαιπωρεί ξανά σε λίγο. Όσο γλυκό και νόστιμο κι αν είναι το φαγητό, προκαλεί ναυτία όταν καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες. Το μυθικό πουλί τσακόρα λέγεται ότι τρέφεται μόνο με το φως του φεγγαριού, αλλά είναι βέβαιο ότι μια υπερβολική ποσότητα ακόμη κι από αυτό το φως θα είναι σίγουρα ανεπιθύμητη. Ακόμη και το νέκταρ θα δημιουργήσει δυσάρεστο αίσθημα όταν κάποιος συνεχίσει να το τρώει ατελείωτα.



Η Υπέρτατη Θεία Ευδαιμονία, ωστόσο, είναι διαφορετική. Γιατί, είναι εγγενής στον άνθρωπο, η ίδια η πηγή και η αιτία της συντήρησής του. Ο σκοπός της ανθρώπινης προσπάθειας, περνώντας από το ένα στάδιο της   πνευματικής προόδου στο άλλο, είναι να  επιτύχει ακριβώς αυτήν την Ευδαιμονία. Ένα ψάρι που τοποθετείται σε ένα καλοφτιαγμένο δοχείο, στολισμένο με χρυσό και πολύτιμους λίθους, είναι δυστυχισμένο. Δεν έχει χαρά , γιατί δεν έχει νερό. Το νερό είναι το σπίτι του, η πραγματική πηγή και το μέσον της συντήρησής του. Έτσι και ο άνθρωπος, πρέπει να φτάσει στην αρχέγονη εστία του, όσο μακριά κι αν περιπλανηθεί.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1983