Το πέμπτο πεδίο μέσω του οποίου μπορεί να επιτευχθεί  η αταραξία είναι το πεδίο της δράσης (κάρμα) με τα υπέρ και τα κατά του. Αυτό το πεδίο πρέπει να εξαγιαστεί θεοποιώντας τον σκοπό. Όταν η εργασία μετουσιώνεται σε λατρεία, η ήττα και η αποτυχία δεν θα σας απογοητεύουν. Τότε, η επιτυχία δεν θα προάγει την αλαζονεία. θα οδηγεί στην ταπείνωση και την  ευγνωμοσύνη για τη Χάρη. Η εργασία που εκτελείται ως καθήκον στην κοινωνία, όπως οφείλετε να κάνετε,  επισύρει ως ανταμοιβή τη χαρά, γιατί χρησιμοποιείτε  τη γνώση και την ικανότητα, με την οποία σας έχει προικίσει ο Θεός μέσω της κοινωνίας, για να υπηρετήσετε την ίδια την κοινωνία. Η αταραξία που μπορεί να γλυκάνει και να ελαφρύνει τη ζωή αποτυπώνεται καλύτερα στη Ράντα και την αφοσίωσή της στον Κρίσνα. Είναι η επίγνωση της ενότητας του ποταμού και της θάλασσας, του ατομικού εαυτού με τον Οικουμενικό Εαυτό, του Άτμα με το Παραμάτμα. Το να φθάσετε στην Πηγή είναι το πεπρωμένο. Η επιθυμία να πορεύεστε σταθερά και ευθεία προς την Πηγή είναι αφοσίωση. Η οδύνη του χωρισμού, η αγωνία που προκύπτει από την παραμέληση, η λαχτάρα να ξεπεραστούν τα εμπόδια, η χαρά της περισυλλογής, η έκσταση της εκμηδένισης του εγώ – αυτά συνθέτουν την υπέρτατη ενότητα της Ράντα με τον Κύριό της, Σρι Κρίσνα.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1985