Het derde (van de vijf terreinen waarin gelijkmoedigheid moet worden bereikt) is het terrein van kennis met zijn ups en downs: voordat het hoogste punt van kennis wordt bereikt – van waaruit men het Ene dat deze ontzaglijke schijn is geworden ervaart, zijn er veel verleidingen en obstakels die de zoeker op een dwaalspoor brengen. De student is geneigd de klim helemaal op te geven als hij zich uitgeput voelt, of als hij denkt dat hij de top heeft bereikt. De Gita definieert een pandit of schriftgeleerde als een Samadarshi, hij die zich van hetzelfde Ene in alle wezens bewust is geworden. De wijze (jnani) heeft gelijkmoedigheid (samatva) verworven als hij ervan overtuigd is dat het Ene de Waarheid van alles is en als zijn gedachten, woorden en daden door die overtuiging worden geleid.
Het vierde is het terrein van toewijding met zijn ups en downs: Ook hier is er veel fanatisme, vooroordeel en vervolging, voortkomend uit onwetendheid over het Ene, de gelijkheid van de God die iedereen door middel van verschillende ceremonies en rituelen, manieren en methodes aanbidt. Er is slechts één God en Hij is alomtegenwoordig!
– Sathya Sai Baba, 7 september 1985
                                                                                                                                      
© Vertaling Sathya Sai International Organisation – Nederland


Gelijkmoedigheid (samatva) in toewijding houdt het besef in van de waarheid dat het hele universum doordrongen is van God (Ishvara), dat Hij alles is en de toevlucht is voor iedereen. – Baba