1.03.2025 r.

MYŚL DNIA

Cztery cele ustanowione przez Sai to cele ustanowione przez Wedy. Są to: prawda, prawość, pokój i miłość. Ludzie muszą zrozumieć ich znaczenie, zaakceptować je, szanować i praktykować w codziennym życiu. Tylko wtedy ukryta w człowieku boskość zajaśnieje w pełnej chwale. Prawda (satja) jest pierwszym ideałem. Realizuje się go przez sadhanę języka. Drugi ideał, prawe życie (dharmę), realizuje się przez sadhanę ciała i jego składników w odniesieniu do społeczeństwa, które otacza człowieka, i do świata przedmiotowego, który wpływa na niego i który jest pod jego wpływem. Przez właściwe działanie i prawe postępowanie człowiek może osiągnąć trzeci cel – niewzruszoną równowagę, czyli spokój (śanti). Spokój można zdobyć dzięki dyscyplinie umysłu. Prawda ugruntowuje się na języku dzięki sattwicznej (czystej) sadhanie. Dharmę osiąga się przez praktykowanie aktywnej (radżasowej) kontroli. Spokój (śanti) jest konsekwencją biernego (tamasowego) wycofania się z działań, a nawet bierności. Lecz miłość (prema), czwarty cel, wykracza poza te trzy sposoby, a także poza myśl, słowo i czyn! Boską miłość nie jest łatwo pojąć. Miłość jest Bogiem. Bóg jest miłością. Traktowanie miłości jako sposobu mówienia, postawy umysłu lub fizycznego zachowania jest poważnym umniejszaniem jej znaczenia. Miłość nie ma śladu egoizmu; nie kieruje się motywami. – Dyskurs z 8.03.1981 r.

-BABA