Καλωσορίστε όλα τα χτυπήματα της μοίρας, όλες τις κακοτυχίες και τις δυστυχίες, όπως ο χρυσός υποδέχεται το χωνευτήριο, το σφυρί και το αμόνι, για να διαμορφωθεί σε κόσμημα. Ή όπως το ζαχαροκάλαμο υποδέχεται την κοπή, το θρυμμάτισμα, τον βρασμό, το ψήσιμο, το ψέκασμα και το στέγνωμα, για να διατηρηθεί η γλύκα του και να χρησιμοποιηθεί ως ζάχαρη από όλους. Οι Πάνταβας δεν απογοητεύτηκαν ποτέ όταν οι συμφορές έπεσαν επάνω τους. Ήταν χαρούμενοι που αυτές τους βοήθησαν να θυμούνται τον Κρίσνα και να Τον επικαλούνται. Τα μάτια του Μπίσμα ήταν γεμάτα δάκρυα στο κρεβάτι με τα βέλη όταν επρόκειτο να φύγει από τη ζωή. Ο Αρτζούνα τον ρώτησε γιατί, και εκείνος απάντησε: «Χύνω δάκρυα γιατί περνούν από το νου μου οι δυστυχίες που υπέστησαν οι  Πάνταβας». Έπειτα πρόσθεσε: «Αυτό συνέβη για να διδαχθούν οι άνθρωποι ένα μάθημα: ποτέ να μην επιδιώκετε δύναμη, θέση ή πλούτο, αλλά να υποτάσσεστε στο Θέλημα του Θεού μέσα από μια στάση παράδοσης, ώστε να είστε πάντα ευτυχισμένοι και ανεπηρέαστοι».



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1963