Ο άνθρωπος φοβάται να διερευνήσει τη δική του αλήθεια, φοβούμενος πως θα αποδειχθούν κούφιες και επικίνδυνες οι προσφιλείς του απόψεις και στάσεις. Ως αποτέλεσμα, οι πράξεις και οι σκέψεις του ακολουθούν ανησυχητικά και ασύμβατα μονοπάτια. Τι ακριβώς είναι η Αλήθεια; Είναι η περιγραφή ενός «πράγματος που φαίνεται» όπως το έχει δει κανείς, χωρίς υπερβολές ή υποτίμηση; Όχι. Ή μήπως είναι η αφήγηση ενός περιστατικού με τα ίδια λόγια που το έχει ακούσει κανείς; Όχι. Η Αλήθεια εξυψώνει. Στηρίζει ιδανικά. Εμπνέει το άτομο και την κοινωνία. Είναι το φως που φωτίζει την πορεία του ανθρώπου προς τον Θεό. Μια ζωή εμπνευσμένη από την Αλήθεια επιτρέπει στον άνθρωπο να ζήσει ως άνθρωπος –όχι να υποβιβάσει τον εαυτό του στην κατάσταση ενός κατώτερου είδους. Από την αυγή μέχρι το σούρουπο, από τη στιγμή της εγρήγορσης μέχρι τη στιγμή του ύπνου, αν κάποιος εστιαστεί απλώς και μόνο στις δικές του πράξεις, είναι αυτή μια ζωή εμπνευσμένη από την Αλήθεια; Όχι. Με τις θετικές του σκέψεις που μεταφράζονται σε καλά λόγια και εκδηλώνονται ως καλές πράξεις, ο άνθρωπος πρέπει να προάγει την Αλήθεια στην κοινωνία και να αποδεικνύει τη χρησιμότητά της. Ο άνθρωπος είναι η εικόνα του Θεού. Πρέπει να έχει επίγνωση της εικόνας του Θεού που ακτινοβολεί το φως της και στην κοινωνία.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1979