Ο άνθρωπος είναι μια όψη της Κοσμικής Συνειδητότητας. Δυστυχώς, όμως, επειδή κατευθύνει την αγάπη του προς τα εγκόσμια αντικείμενα, αδυνατεί να αναγνωρίσει τη Θεϊκότητά του. Ο νους του μολύνεται εξαιτίας της σχέσης του με τον εξωτερικό κόσμο. Ως αποτέλεσμα, ακόμη και η αγάπη του μολύνεται και ο νους του γίνεται ανίκανος να αγαπήσει την όμορφη μορφή του Κυρίου. Μόνο όταν κατευθύνει την αγάπη του προς τον Θεό θα μπορέσει ο άνθρωπος να βιώσει το Θείο εντός του.



Στην ταραγμένη επιφάνεια της λίμνης, η αντανάκλαση του φεγγαριού είναι κυματοειδής. Αλλά σε μια ήρεμη επιφάνεια, η αντανάκλαση του φεγγαριού είναι καθαρή και σταθερή. Σε μια λασπώδη λίμνη, η αντανάκλαση του φεγγαριού είναι επίσης λασπώδης. Ομοίως στη λίμνη της ζωής ενός ανθρώπου, αν αυτή βρίσκεται σε σύγχυση και είναι άστατη, η αγάπη του επίσης παραμορφώνεται. Όταν ο νους είναι καθαρός, ανιδιοτελής και αταλάντευτος, ο Θεός εμφανίζεται με όλη την αγνότητα και την πληρότητά Του. Εξαιτίας όμως της μόλυνσης του νου μέσω της εμμονής του με τα πολυποίκιλα εξωτερικά αντικείμενα, ο άνθρωπος σήμερα αδυνατεί να βιώσει τον Θεό που είναι πανταχού παρών και εξίσου παρών εντός του.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 5 Μαρτίου 1989