Op een dag ging Radha in de namiddag op weg naar Mathura, alleen. Alle andere gopika’s die dit zagen begonnen haar te volgen. Tegen de tijd dat ze bij de rivier Yamuna aankwam werd het donker. De gopika’s waarschuwden Radha en zeiden dat ze niet in het donker naar Mathura zou moeten gaan, maar als ze toch moest, dan zouden zij haar vergezellen. Met het gevoel dat Brindavan van iedereen is en dat Govinda (Krishna) ook van iedereen is, stemde ze toe. Om beurten roeiden zij de boot zodat ze geen van allen moe werden. Ofschoon ze de hele nacht roeiden, kwamen ze niet aan in Mathura. Toen de dag aanbrak, liepen de bewoners van Gokulam naar de rivier. De gopika’s hadden de hele nacht geroeid, maar ze zagen dat ze nog steeds bij Gokulam waren. Ze merkten dat ze verzuimd hadden het touw te verwijderen waarmee de boot aan de paal op de oever was vastgebonden. Ondanks het feit dat de boot werd geroeid en ondanks het feit dat er water was en dat zij de kracht hadden om de boot in beweging te brengen, was de boot helemaal niet verplaatst. Op dezelfde wijze zullen wij niet in staat zijn om ook maar iets vooruit te komen als we niet de gebondenheid aan onze zintuigen wegnemen.
– Sathya Sai Baba, Summer Showers 1976, hoofdstuk 12

© Vertaling Sathya Sai International Organisation – Nederland


Door je wereldse verlangens te beperken, zullen spirituele verlangens toenemen. – Baba