We lopen in het schemerduister van de avond, als dingen slechts vaag zichtbaar zijn; er ligt toevallig een stuk touw op het pad. Iedereen die het ziet heeft zo zijn eigen idee van wat het is, hoewel het alleen maar een stuk touw is. De een stapt er overheen en ziet het aan voor een bloemslinger. Een ander meent dat het een spoor van een straaltje water is en trapt erop. Een derde houdt het voor een afgebroken stengel van een klimplant, die op het pad is gevallen. Sommigen zijn bang dat het een slang is. Op vergelijkbare wijze manifesteert het Ene Allerhoogste (Brahman) zich als de wereld van uiteenlopende namen en vormen, zonder door enige verandering of transformatie beïnvloed te worden, maar altijd enkel en alleen ‘Dat’ is. De reden van al deze schijn is het schemerduister van illusie (maya). Het stuk touw kan op veel dingen lijken – het kan bij mensen verschillende gevoelens en reacties oproepen; het is de basis voor verscheidenheid geworden. Toch verandert het nooit in veelheid; het blijft steeds één. Het touw blijft altijd touw! Het wordt geen bloemslinger, straaltje water, stengel of slang. Brahman kan op allerlei manieren verkeerd worden geïnterpreteerd, maar is altijd alleen Brahman.
– Sathya Sai Baba, Gita Vahini, hoofdstuk 12

© Vertaling Sathya Sai International Organisation – Nederland


De illusie (maya) is de wind, individuen zijn de golven en de oceaan is zijn-bewustzijn-gelukzaligheid (sat-chit-ananda). – Baba