10.09.2024 r.

MYŚL DNIA

Nasze ciało można nazwać dharmakszetrą. Gdy rodzi się dziecko, jest ono czyste i nieskażone. Nie padło jeszcze ofiarą żadnego z sześciu wrogów człowieka: gniewu, chciwości, pożądania, egoizmu, pychy i zazdrości. Nowonarodzone dziecko jest zawsze szczęśliwe. Płacze tylko wtedy, gdy jest głodne. Niezależnie od tego, kto je pieści – król czy prostak, święty czy złodziej – dziecko jest szczęśliwe. Na ciało dziecka nie oddziałuje żadna z trzech wrodzonych cech (gun); jego ciało jest dharmakszetrą. Z wiekiem ciało zaczyna nabierać złych cech, takich jak zazdrość, nienawiść i przywiązanie. Gdy te złe skłonności się rozwijają, ciało staje się kurukszetrą. Bitwa między Pandawami i Kaurawami nie trwała dłużej niż 18 dni, ale wojna między dobrymi i złymi cechami toczy się w nas przez całe życie. Cechy aktywności i bierności (radżoguny i tamoguny) są związane z ego i z poczuciem ‘moje’. Słowo ‘pandawa’ oznacza czystość i naturę sattwiczną. Słowo ‘pandu’ oznacza biel i czystość. Dzieci Pandu, pięciu Pandavów, były czyste. Wojna między Pandawami i Kaurawami symbolizuje wewnętrzną walkę w każdym z nas – walkę sattwaguny z dwoma pozostałym gunami, radżasem i tamasem. – Dyskurs z 5.09.1984 r.

-BABA