Το ίδιο το σώμα μας μπορεί να ονομαστεί Νταρμακσέτρα (πεδίο αρετής). Διότι, όταν γεννιέται ένα παιδί, είναι αγνό και χωρίς ψεγάδια. Δεν είναι ακόμη θύμα κανενός από τους έξι «εχθρούς του ανθρώπου» –θυμό, απληστία, λαγνεία, εγωισμό, αλαζονεία και ζήλια. Είναι πάντα χαρούμενο. Κλαίει μόνο όταν πεινάει. Όποιος το χαϊδεύει, βασιλιάς ή κοινός άνθρωπος, άγιος ή κλέφτης, το παιδί είναι ευτυχισμένο. Το σώμα του παιδιού δεν επηρεάζεται από καμία από τις τρεις ιδιότητες (σάτβα, ράτζας, τάμας) και γι’ αυτό είναι Νταρμακσέτρα. Καθώς το σώμα μεγαλώνει, αρχίζει να αποκτά ιδιότητες όπως η ζήλια, το μίσος και η προσκόλληση. Όταν αναπτύσσονται αυτές οι κακές τάσεις, το σώμα γίνεται Κουρουκσέτρα (το πεδίο της μάχης μεταξύ των Πάνταβας και των Καουράβας).



Η μάχη μεταξύ των Πάνταβας και των Kαουράβας δεν κράτησε πάνω από 18 ημέρες, αλλά ο πόλεμος μεταξύ καλών και κακών ιδιοτήτων μέσα μας διεξάγεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής. Οι ρατζασικές  και οι ταμασικές ιδιότητες (οι ιδιότητες του πάθους και της νωθρότητας) συνδέονται με την αίσθηση του «εγώ» και του «δικού μου». Η ίδια η λέξη «Πάνταβα» αντιπροσωπεύει τη σατβική φύση (αγνότητα). «Πάντου» σημαίνει λευκότητα και αγνότητα. Τα παιδιά του Πάντου, οι πέντε Πάνταβας, ήταν αγνά. Ο πόλεμος μεταξύ των Πάνταβας και των Kαουράβας σημαίνει τον εσωτερικό πόλεμο στον καθένα μας –τον πόλεμο της σατβικής ιδιότητας ενάντια στις άλλες δύο ιδιότητες, της ρατζασικής και της ταμασικής.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1984