Το Άμορφο κατέρχεται με ανθρώπινη μορφή όταν η αρετή των καλών και η ανηθικότητα των κακών φτάσουν σε ένα ορισμένο επίπεδο. Η αφοσίωση του Πραχλάντα και η περιφρόνηση του πατέρα του, έπρεπε να ωριμάσουν και τα δύο πριν από την έλευση του Αβατάρ Ναρασίμχα. Για να γνωρίσει την αλήθεια του Aβατάρ, ο πνευματικός αναζητητής πρέπει να καλλιεργήσει τον νου, όπως κάνει ο αγρότης με το χωράφι του. Πρέπει να καθαρίσει το χωράφι από την ακανθώδη βλάστηση, τα άγρια αναρριχητικά φυτά και τις αδύναμες ρίζες. Χρειάζεται να οργώσει τη γη, να την ποτίσει και να σπείρει σωστά τους σπόρους. Πρέπει να προστατεύει τα βλαστάρια και τα τρυφερά φυτά από τα ζιζάνια καθώς και από τις επιδρομές των κατσικιών και των βοοειδών. Θα πρέπει να υψώσει έναν φράχτη τριγύρω.



Έτσι, επίσης, ο εγωισμός, η αλαζονεία και η απληστία πρέπει να απομακρυνθούν από την καρδιά. Η αλήθεια, η επανάληψη του ονόματος του Θεού και ο διαλογισμός αντιπροσωπεύουν το όργωμα και την ισοπέδωση. Η αγάπη είναι το νερό που πρέπει να υγράνει το χώμα και να το κάνει μαλακό και πλούσιο. Το όνομα είναι ο σπόρος και η αφοσίωση είναι το βλαστάρι. Η επιθυμία και ο θυμός είναι τα βοοειδή και ο φράχτης είναι η πειθαρχία. Η ευδαιμονία είναι η συγκομιδή!



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1964