Alle religies zijn eensgezind in dat ze het hart als de zetel van God beschouwen. De hindoe geschriften hebben verklaard dat het hart de tempel van God is. De heilige Upanishaden verwezen naar het hart als een holte waarin God verblijft. In de Bijbel wordt gezegd dat iemand met een zuiver hart God kan zien. De moslims situeren het hart tussen de twee vingers van God. De leermeester van de sikhs, Nanak, verklaarde dat alleen iemand met een zuiver hart als een echte sikh beschouwd kan worden. Op deze manier hebben de diverse geloven bevestigd dat het hart de verblijfplaats van God is. Veel grote zielen hebben het hart als een lotusbloem ervaren. Hoewel geworteld in slijk, opkomend in modderig water, glanst de lotusbloem van zuiverheid. Als de lotus zijn blaadjes opent en opkijkt, lijkt hij te zeggen: ‘O Heer, kom in mij wonen.’ Hoewel in modder geboren, wentelt hij zich niet erin. Omgeven door verontreinigd water is hij er niet door verontreinigd. Dit is de grote les die de lotus de mens leert: ‘Al leef je in een verdorven wereld en ben je geboren in het slijk van een immorele maatschappij, je moet je gedachten op God richten en je hart tot een heiligdom voor God maken.’
– Sathya Sai Baba, 14 juli 1984

© Vertaling Sathya Sai International Organisation – Nederland


Zuivere liefde (prema) heeft geen betrekking op gedachten; ze komt voort uit het hart. Daarom kan men zich alleen door het hart van God bewust worden. – Baba