Ο νους πάσχει από μια ψευδή αίσθηση αξιών και προσπαθεί να απορρίψει ό,τι είναι καλό για εκείνον. Το παιδί πρέπει να εκπαιδευτεί να εκτιμά τη σκληρή τροφή που πρέπει να μασήσει, την οποία δεν καλωσορίζει στην αρχή. Κατά τον ίδιο τρόπο, επίσης, ο νους πρέπει να εκπαιδευτεί να οραματίζεται το απέραντο, απεριόριστο, συντριπτικό μεγαλείο που βρίσκεται πέρα από τον χρόνο, τον χώρο και την αιτιότητα. Πρώτα, πρέπει να αναπτύξει μια γεύση για τον Προσωπικό Θεό και αργότερα για τον Απρόσωπο, χωρίς όνομα και μορφή. Όλα τα ονόματα και οι μορφές αποδίδονται στον Απρόσωπο Θεό από τον νου. Τα μπάτζανς, ο διαλογισμός, η επανάληψη του Ονόματος –όλα αυτά είναι βήματα σε αυτήν την εκπαίδευση. Η ευδαιμονία που κερδίζεται με τη συγχώνευση στο Θείο είναι ο σκοπός και η ολοκλήρωση της εκπαίδευσης. Ένας άρρωστος πρέπει να καταπιεί το σιρόπι για τον βήχα, όσο είναι άρρωστος και όσο πικρό κι αν είναι το φάρμακο! Έτσι και ένα άτομο που είναι άρρωστο από άγνοια και επομένως πάσχει από εγωισμό και δυσαρέσκεια, πρέπει να πάρει το φάρμακο της επανάληψης του Ονόματος και του διαλογισμού.



Η ασθένεια της υπερβολικής προσκόλλησης στον κόσμο μπορεί να θεραπευτεί μόνο με το φάρμακο της προσκόλλησης στον Θεό, που καλλιεργείται μέσω της επανάληψης του Ονόματος και του διαλογισμού.



– Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1970