Το κάρβουνο είναι σκοτεινό και σημαίνει άγνοια με τη μορφή σκότους. Η φωτιά ρίχνει φως ή δίνει λαμπρότητα και σημαίνει γνώση. Όσο η φωτιά και το κάρβουνο είναι ξένα μεταξύ τους, το κάρβουνο μπορεί μόνο να κοιτάζει τη φωτιά, αλλά δεν μπορεί να πάρει καθόλου από τη φωτεινότητά της. Ωστόσο, όταν το κάρβουνο πέσει στη φωτιά και έρθει σε επαφή μαζί της, θα γίνει επίσης λαμπερό και θα γίνει μέρος της φωτιάς. Επομένως, όταν κάποιος έρθει σε επαφή με τον Θεό, η άγνοια θα απομακρυνθεί. Αν φυσήξουμε και λίγο, το κάρβουνο θα γίνει πιο γρήγορα φωτιά. Ένα τέτοιο ‘φύσημα’ είναι στην πραγματικότητα η πνευματική άσκηση.



Με την πνευματική άσκηση, ακόμη και ένας αδαής μπορεί να γίνει σοφός. Συνειδητοποιώντας αυτή την αλήθεια, οι βοσκοπούλες ήταν κοντά και αγαπητές στον Κρίσνα. Όλες οι ενέργειες τους είχαν σκοπό την επίτευξη της αθανασίας αλλά δεν γίνονταν με κανένα εγωιστικό κίνητρο. Όλα τα γεγονότα που διαβάζουμε στην Μπαγκαβάτα πρέπει να θεωρούνται ως ενέργειες που εκτελούνται από τις βοσκοπούλες με αγνή και ιερή καρδιά. Θεωρούσαν τον εαυτό τους ως μέρος του Θεού. Βίωσαν την ενότητα σε όλη τη δημιουργία. Δεν πρέπει να υπάρχει μια επιφανειακή θεώρηση αυτών των ενεργειών. Οι επιθυμίες τους καίγονταν εντελώς στη σκέψη του Θεού.



– Μπάμπα, από τα Summer Showers του 1978, ch. 12.