Houtskool is donker en staat voor onwetendheid in de vorm van duisternis. Vuur werpt licht of helderheid en staat voor kennis. Zolang vuur en houtskool van elkaar zijn gescheiden, kan houtskool alleen naar het vuur ‘kijken’, maar niets van de helderheid ervan verkrijgen. Wanneer houtskool echter in het vuur wordt gebracht en ermee in contact komt, zal het ook helder en onderdeel van het vuur worden. Wanneer men in contact met het Goddelijke komt, zal dus de onwetendheid in het lichaam worden verwijderd. Als we het dan ook nog een beetje aanwakkeren, zal de houtskool sneller vuur worden. Zulk aanwakkeren is echte sadhana (spirituele oefening). Door sadhana kan zelfs een onwetend mens een wijs mens worden. Omdat ze deze waarheid beseften, waren de gopika’s heel dierbaar voor Krishna. Alle handelingen van de gopika’s waren bedoeld om onsterfelijkheid te bereiken, maar ze werden met geen enkel egoïstisch motief verricht. Alle gebeurtenissen waar we in de Bhagavata over lezen, moeten worden beschouwd als handelingen die door de gopika’s met een zuiver en geheiligd hart werden verricht. Ze zagen zichzelf als een deel van de Heer. Ze ervoeren eenheid in de hele schepping. We moeten deze handelingen niet licht opvatten. Hun verlangens werden volledig uitgedoofd in de gedachte aan het goddelijke.
– Sri Sathya Sai, Summer Showers 1978, hfdst. 12.

© Vertaling Sathya Sai International Organisation – Nederland


Welke geschriften iemand ook heeft bestudeerd en welke sadhana’s hij ook heeft verricht, dit alles raakt verloren als men het gevoel van liefde in zijn hart niet koestert. – BABA